Onlangs verscheen het ‘Handboek voor vrouwen met mysterieuze kwalen’. Vrouwen die met klachten bij de dokter komen worden namelijk vaak niet geholpen. Ze stellen zich aan, of hebben ‘stress’, is dan het oordeel. Of zijn ze misschien gewoon ziek?
Komt een vrouw bij de dokter. Ze heeft last van pijn in haar buik, is vaak duizelig en klaagt over een onrustig gevoel. Ze voelt aan haar lichaam dat er iets niet klopt. De huisarts hoort het eens aan en buigt zich dan over zijn bureau. “Mevrouwtje, heeft u misschien een beetje stress?” vraagt hij. Uiteindelijk verlaat ‘mevrouwtje’ de praktijk met een verwijsbrief voor een psycholoog en een recept voor een kalmerend middel. Een paar weken later ligt ze op de Eerste Hulp. Ze heeft een hartaanval gehad. Haar gevoel bleek juist: er klopte iets niet. Maar omdat ze een vrouw is, wilde niemand naar haar luisteren. Vrouwen zijn tenslotte niet ziek, ze zijn hysterisch. En waar de dokter dan vroeger een vibrator tevoorschijn haalde, probeert hij haar nu te bevredigen met een stripje pillen of een rondje therapie. Dat leidt regelmatig tot een heftig hoogtepunt. Maar helaas niet van het goede soort.
Sarah Ramey, schrijfster van het boek, is zelf zo’n vrouw. Wat begon met een simpele urineweginfectie leidde tot een leven van chronisch ziek-zijn en daarmee van het kastje naar de muur gestuurd worden. Zoals heel veel vrouwen meemaken. Ramey noemt hen; ‘WOMI’s’; women with a mysterious illness. De vraag is: zijn hun kwalen wel zo ‘mysterieus’, of worden ze gewoon niet onderkend omdat vrouwen in de gezondheidszorg stelselmatig genegeerd worden? Janneke Wittekoek, cardiologe, oprichter van HeartLife, een kliniek voor vrouwen met hartklachten, en schrijfster van het boek Het vrouwenhart ziet de gevolgen daarvan in haar werk regelmatig. “Vrouwen worden geschoffeerd, of krijgen een zak met pillen mee” vertelt ze op evajinek.nl. Gevolg daarvan is dat vrouwen jaren en vaak zelfs hun hele leven lang, ziek zijn en geen medische hulp krijgen. Dat is niet alleen een slechte zaak, het is ook nog eens gevaarlijk. Er vallen namelijk doden.
De gezondheidszorg is wereldwijd volledig gericht op mannen. Onderzoeken gaan uit van de anatomie van de man, medicijnen worden vrijwel alleen op mannen getest en de invloed van vrouwelijke hormonen op de gezondheid en symptomatiek van vrouwen wordt volledig genegeerd. In de medische wereld worden vrouwen als ‘kleine mannen’ gezien, waardoor voorbij wordt gegaan aan de fysieke verschillen tussen de seksen. Maar die zijn van groot belang voor de gezondheid. Veel aandoeningen uiten zich bij vrouwen compleet anders dan bij mannen, hebben een ander verloop en andere gevolgen. Vrouwen zijn namelijk geen mannen. Je hoeft geen arts te zijn omdat te snappen, maar als je geen lul hebt om in de spreekkamer mee op tafel te slaan, is het helaas bijzonder lastig om serieus genomen te worden door de dokter. En dan zit je daar dus weliswaar doodziek, maar voor de kat z’n kut.
Het is tijd dat zieke vrouwen serieus genomen worden. We hebben geen stress en we zijn geen hypochonders. Nee, we willen niet ‘met iemand praten’. We willen medische hulp voor onze wel degelijk bestaande kwalen. Ik denk dat het zomaar een enorm verschil zou kunnen maken in de alsmaar stijgende zorgkosten, als er meteen geluisterd wordt naar vrouwen die de dokter bellen. Dat kost tenslotte een stuk minder dan al die hartoperaties en de chemokuren voor de uitgezaaide kanker die we krijgen van al dat ‘aanstellen’. En die zak met pillen geef je dan maar aan de mannen. Die gaan tenslotte al bijna dood als er een scheet vastzit.
Lees ook: Nee dokter, het is niet de overgang. Het is hartfalen
