Noor heeft niks met kerstbomen, kerstkransjes of een kerstdiner dat nu eens niet is aangebrand. Noor vindt maar een ding leuk aan Kerst: dat de Sissi-trilogie weer op tv komt.
Mijn vriend ziet al groen als hij denkt aan Sissi. Hij zit de mierzoete films braaf uit, maar snapt er niks van. “Je hebt ze al honderd keer gezien!” Ha, alsof dat wat uitmaakt.
Sissi blijft leuk, iedere keer weer. De hoepelrokken, decolletés, romantiek, het drama, het happy end. Ik droom erbij weg, ieder jaar opnieuw. Net als mijn dochter. Terwijl mijn zonen zich eensgezind achter mijn vriend scharen en gruwelen van Sissi (wat niet erg is, zij kijken het hele jaar door voetbal en daar gruwel ik toevallig van).
Nou had Sissi in werkelijkheid helemaal niet zo’n geweldig leven. Haar oudste dochter stierf jong, haar andere twee kinderen werden opgevoed door haar schoonmoeder, de schijnbaar zo brave Franz Joseph ging aan de lopende band vreemd en Sissi zelf reisde de wereld rond om maar niet aan het Oostenrijkse hof te hoeven zijn. Nadat haar oudste zoon zelfmoord pleegde, verzonk Sissi in een depressie. En ze was zestig toen ze door een anarchist werd neergestoken met een geslepen vijl. Pff.
Een triest leven, maar daar zie je in de films gelukkig niks van. In de films komt het steeds weer goed – zoals het hoort in kerstfilms. In de films is Sissi jong en mooi en Franz Joseph knap, keizerlijk en verliefd. En dat willen we zien. Het sprookje, niet het echte leven.
Het echte leven viel dit jaar sowieso nogal tegen. Daarom willen we twee dagen verlangen naar een sprookje, sneeuw, een kerstboom vol lichtjes, familie die in vrede samenleeft en Sissi die haar grote liefde vindt. Net als vorig jaar. 27 december dealen we wel weer met het gewone leven.
Pssstt… Wist je dat we ook een tijdschrift hebben? Neem een abonnement of koop een los nummer om te kijken wat je ervan vindt.
