Bij Saar wilden we weleens weten wat Jan Heemskerk precies dacht toen hij voor zijn eerste vrouw op de knieën ging. En waarom het tweede huwelijk van de ouwe brompot zoveel beter is.
Ik ben natuurlijk een cynische ouwe brompot, maar altijd als mensen tegen me beginnen over hun succes in de liefde en hun suikerzoete toprelatie, schmier ik op smalend-bittere toon: “Oh ja joh, hoe lang ben je dan al getrouwd? Nou, hè? En hoe vaak? Amateur! Kom maar een keertje terug na de scheiding, dan kunnen we praten als grote mensen.” Meestal druipen de geschrokken tortelduifjes dan af als geslagen puppy’s en heb ik alweer spijt want ik ben natuurlijk ook jong geweest en ooit voor de eerste keer getrouwd. Het liep alleen een beetje ongelukkig af. Vandaar ook mijn scepsis over al dat jonge geluk.
Maar het is dus toevallig wel vanwege mijn alom bekende passief-agressieve houding jegens het eerste huwelijk dat ik nu telefoneer met de dames van de Saar, want zij hebben een vraag: of ik een ode wil schrijven aan het tweede huwelijk, want ik ben tenslotte alweer een tijd voor de tweede keer getrouwd en zeg altijd dat ik dit keer zo gelukkig ben.
Zij willen namelijk weleens weten waarom dat tweede huwelijk dan zoveel beter is en wat er dan eigenlijk precies zo verschrikkelijk (verkeerd) is aan het eerste huwelijk, waar ik altijd zo hatelijk en neerbuigend over doe (hun woorden).
Nou, om te beginnen even dit: ik doe helemaal niet neerbuigend en hatelijk over het eerste huwelijk. Ik doe hooguit gefrustreerd en verdrietig, gepijnigd en bitter over het eerste huwelijk. Dat is heel iets anders. Ik heb in principe helemaal niets tegen het eerste huwelijk. Sterker nog: ik had er een lief ding voor over gehad als het mijne een daverend succes was geworden. Helaas bleek er gaandeweg onze relatie sprake van ontwrichtende incompatibiliteit en liep het tot ieders verdriet na tien jaar uit op een scheiding. Zoals ik al vaak heb opgetekend: de grootste nederlaag van mijn leven.
Maar het ging dus mis, jammer maar helaas, en op een gegeven moment moet men toch weer eens verder met het leven en de liefde, en zo zocht ik een tweede vrouw, die beter bij mij paste. Let goed op, want de vorige zin was erg belangrijk, de belangrijkste van dit artikel. Ik zocht dus iemand die beter bij me paste.
Ik had namelijk ontdekt dat op de lange termijn niets zo’n verwoestende uitwerking heeft op een huwelijk als botsende karakters. Terwijl er ook niets is waar zo weinig aan valt te veranderen of repareren als diezelfde ‘botsende karakters’. Die karakters kunnen zelfs ieder apart prima karakters zijn, zo lang ze tenminste niet samen in een huis hoeven wonen, een liefdevolle relatie met elkaar hoeven te onderhouden, of überhaupt met grote regelmaat met elkaar geconfronteerd hoeven te worden. Mijn ‘fout’ was dus: trouwen met iemand wiens karakter te veel botste met het mijne.
En ik ben bepaald niet de enige: uit cijfers van het CBS blijkt dat ‘karakters botsen’ op nummer drie in de top tien ‘redenen om te scheiden’ prijkt’, met 19,3% van de gescheiden mannen en 13,2% van de gescheiden vrouwen die om deze reden uit elkaar zijn gegaan. Dat zijn er nogal wat als je bedenkt dat een op de drie huwelijken op de klippen loopt.
Vraag je je misschien af: hadden die mensen niet kunnen bedenken dat dit een probleem zou gaan worden voordat ze elkaar het jawoord gaven? Antwoord: nee. Omdat ze – net als ik – romantische sukkels waren toen ze op hun knieën zakten en met vuur in de ogen en een tremor in de stem hun woeste furie ten huwelijk vroegen. Die voordien pas twee keer verkering hadden gehad en dachten dat deze het moest wezen, omdat ze anders was dan alle anderen, verrassend en wild, tegendraads en avontuurlijk. Omdat ze toen in hun onschuld nog dachten dat opposites attract een solide fundering was voor een langdurige relatie. Want als je jong bent denk je dat je verschillen kunt overwinnen en problemen bedekken onder de mantel der liefde. De praktijk leert dat het uitdraait op hommeles en scheiden. En daarmee heb je meteen de eerste les voor je tweede huwelijk te pakken: ‘zoek iemand die bij je past, dat werkt toch een stuk makkelijker’.
Want het geheim van een geslaagd tweede huwelijk is natuurlijk vooral: leren van de fouten die je de eerste keer hebt gemaakt. Zo heb ik dit keer gekozen voor iemand met wie ik veel meer gemeen heb dan met mijn eerste vrouw, die aanzienlijk exotischer, onvoorspelbaarder (spannender, zei ik toen), temperamentvoller en ietsje minder meegaand was dan de huidige mevrouw Heemskerk.
Maar de ervaring had mij dus geleerd dat mijn kwetsbare natuur beter tot zijn recht kwam tegen de opgeruimde en laconieke inborst van de huidige mevrouw Heemskerk, die net als ik een overtuigd aanhanger is van het harmoniemodel. Plus: dat er niet per se spanning nodig is om de passie in een relatie te houden, want zelfs een man en vrouw die op elkaar lijken zijn nog verschillend genoeg om de brand te laten laaien.
Enfin.
Vastgesteld hebbende dat de beste weg naar een beter (tweede) huwelijk is door lering te trekken uit de fouten van het verleden, en in aanmerking nemende dat iedereen zijn eigen eerste-huwelijksvalkuil heeft, leek het me handig de rest van de top tien van redenen om te scheiden met jullie door te nemen en te kijken wat je kunt doen om niet (weer) in dat mijnenveld te blunderen.
Zo vinden we op nummer 1 op de lijst van redenen om te gaan scheiden: op elkaar uitgekeken zijn (mannen 29,3%; vrouwen 15,2%). Dat moet je volgens mijn hoogstpersoonlijke interpretatie voor mannen lezen als: ‘Ik ben op haar uitgekeken want ze wil geen seks meer met me’. En vrouwen bedoelen: ‘ik wil geen seks meer met hem, want ik ben op hem uitgekeken’.
Nou, als dat geen gigantische Gordiaanse knoop is, zou ik het ook niet meer weten, echt een totale bitch om te ontwarren, en dus, als jullie daar op stranden, zeker een dingetje om mee te nemen voor het tweede huwelijk: zorg dat je veel (zin in) seks met elkaar blijft hebben en zorg dat je er allebei ook een beetje appetijtelijk blijft uitzien, want niemand wil het doen met een dikke, harige of anderszins onsmakelijke partner.
Leerzaam of wat?
Door met de volgende: geen vertrouwen meer in de ander. Met 24,3% nummer 2 voor mannen maar nummer 1 voor vrouwen met 19,3%. Vraag is natuurlijk: waarin heeft men precies geen vertrouwen meer? Mannen, denk ik, vooral: dat hun vrouw ooit weer de vrouw wordt die ze was toen ze elkaar pas hadden leren kennen, die vrouw die altijd seks wilde en heel hard moest lachen om zijn grapjes. Bij vrouwen… dat hij ooit alsnog de man wordt die ze voor ogen had toen ze hem uitzocht als ongepolijste diamant, als blok ruwe boetseerklei, als veelbelovend project.
Want mannen willen dat hun vrouw zo veel mogelijk blijft als ze was toen hij haar leerde kennen. En vrouwen zien hun man als halffabricaat, waar onder haar bezielende leiding misschien ooit nog een bruikbare partner valt te kneden.
Maar waar voor-het-eerst-getrouwde mensen tot hun smart en schade altijd te laat achterkomen: vrouwen blijven nooit hetzelfde, want die zijn dol op verandering. En mannen veranderen nooit, want willen in principe altijd hetzelfde blijven. Iedereen verlangt dus iets wat de ander niet wil of kan geven. Stel dus in je tweede huwelijk je verwachtingen naar beneden bij of formuleer ze als niet-onderhandelbare huwelijkse voorwaarde. Dan kan de ander nog vriendelijk passen, voor het te laat is.
Op 3 vinden we dus de bovengenoemde ‘botsende karakters’, gevolgd door: iemand anders in het spel. Een overspelige relatie is met 13,8% reden nummer 4 voor mannen om uit elkaar te gaan, maar – en ik ben blij dat het nou eens zwart op wit is onderzocht – voor vrouwen is ‘iemand anders’ zelfs reden nummer 2 om te gaan scheiden, met liefst 18,1%. Ja mensen, wij mannen hebben de naam, 18.1% van de dames heeft dus ‘iemand anders’ om jodelend te berijden en vervolgens je echtgenoot voor te verlaten. Nou dames, misschien een tip voor de volgende keer: overspel is dus niet het antwoord.
Volgende: toekomstplannen onverenigbaar: 8,3% van de mannen, 10,3% van de vrouwen. ‘Hoe zie je de toekomst?’ Dat zijn dus van die dingen die je met je kop in de wolken vergeet te vragen aan je Oosterse prins: of hij niet toevallig voornemens was ten strijde te gaan trekken in de Jihad, want dat jij toch meer droomt van een Vinexwoning in de Leidse Rijn en een part-time-baan als kleuterjuf. Het zal wel niet, maaar je weet het nooit. En voor je het weet zit je met een drieling in Noord-Koerdistan. Dat werkt dus niet. Ontwikkel een gezamenlijk plan en trouw pas (weer) als je het erover eens bent.
In dezelfde categorie: sociale en culturele verschillen. Het zou toch dom zijn als je er voor de tweede keer achter moest komen dat je postorderbruid uit Oekraïne of je beach boy uit Gambia toch eerder voor de verblijfsvergunning kwam dan voor de liefde: bij 6,1% van de mannen ging het in elk geval mis, vrouwen zijn nog minder succesvol in het overbruggen van culturele verschillen met 7,8%. De les hier: Zoek het in wat je kent of wie je kunt vertrouwen, want het leven is al ingewikkeld genoeg zonder dat je ook nog allerlei moeilijke verschillen in achtergrond uit de weg moet ruimen.
En door: gezondheidsproblemen. Het is niet mooi, maar 6% van de mannen ziet in zijn zieke vrouw genoeg reden om de pleiterik te maken. Vrouwen zijn met 6,2% nog een pietsje erger. Zoek dus een gezonde partner en zorg dat je zelf ook niet ziek wordt.
Hop: onenigheid over het krijgen van kinderen, mogelijk wat minder relevant in dit medium, maar 5,5% van de gescheiden mannen blaast er rustig zijn huwelijk voor op, grappig genoeg in tegenstelling tot vrouwen, waar het in slechts 1,7% van de gevallen reden voor scheiding is. Je zou denken dat het andersom zou zijn. Mij lijkt het een van die dingen die je misschien even moet afstemmen voor je gaat trouwen, of je wel of geen kinderen wilt en ongeveer hoeveel en wanneer. Dat voorkomt dus toch een heleboel gedoe! Is er dus nog tijd voor een kinderwens, zorg dan voor een eenduidige visie.
Financiële problemen – ik vond die eigenlijk pas relatief laat in de lijst opduiken maar 4,4% van de gescheiden mannen ging uiteindelijk voor een rijke erfgename en 6,2% van de vrouwen had geen zin meer om op te draaien voor die luie klaploper waar ze ooit in een moment van geile verstandsverbijstering mee was getrouwd. De moraal: neem allebei een goedbetaalde fulltimebaan, geen geld uitgeven wat je niet hebt en voortaan altijd trouwen op huwelijkse voorwaarden.
Tenslotte, en dit gaan jullie niet geloven, op de tiende plaats staan seksuele problemen met respectievelijk 4,4 en 2,5%. Nou, dat maak je mij dus niet wijs, dit zijn dus alleen de mensen die eerlijk toegeven dat de boel is geklapt op geen of slechte seks, al die anderen zitten heel lafjes bij ‘op elkaar uitgekeken’, hoe dan ook, het advies blijft hetzelfde: zorg voor veel en goede seks en blijf aantrekkelijk voor de ander.
Volg je alle bovenstaande hinweisen, dan zou het met je tweede huwelijk helemaal in orde moeten komen. Ben je snel en doortastend, dan kun je er misschien zelfs je eerste huwelijk mee redden. Zo niet, bedenk dan dat het toch bijna een onmogelijke zaak is de huidige levensverwachting met een huwelijk uit te zitten. Je zou je doodvervelen.