,,Je moet echt eens naar Chateau Meiland kijken, mam. Hilarisch”, zegt Irma’s dochter. Dus, zoals een brave moeder betaamt, doet zij dat. En valt als een blok voor Martien Meiland.
‘Ik vertrek’ is natuurlijk altijd al een supergrappig programma. Mensen die naar een ander land vertrekken om daar een hotel of B&B beginnen zonder horeca-ervaring, de benodigde vergunningen of zonder zelfs maar de taal te kennen. Panden die via internet verkocht worden en bij aankomst op instorten blijken te staan. Oké, het is leedvermaak, maar wel heerlijk om naar te kijken.
Dat kon Martien Meiland beter, dacht hij. Dus vertrok hij met zijn vrouw en twee dochters naar een vervallen kasteel in een gehucht in Frankrijk. Waar al dat zorgen, van ’s morgens vroeg tot ’s avonds, een beetje tegen bleek te vallen. Martien wilde ’s avonds ook weleens op de bank hangen en kwam terug naar Nederland. Daar was hij het gesprek van de dag. Zijn gebaartjes, zijn sjaals, zijn uitspraken: Geer en Goor waren er niks bij. Nederland kon er niet over uit: ‘Hoezo ziet die vrouw niet dat hij homo is?’
Martien kreeg zijn eigen serie, waarin hij opnieuw naar Frankrijk trekt. Inmiddels uit de kast gekomen, maar wel nog met zijn (inmiddels ex-)vrouw. En de nieuwe publiekslieveling van tv-kijkend Nederland. Want om Martien kun je niet meer heen: hij is de ster van Ranking the Stars, schuift aan bij talkshows, zijn kreet ‘wijnen, wijnen, wijnen’ wordt door bedrijven gebruikt om ermee te adverteren en een vage volkszanger probeert er zelfs een hitje mee te scoren – wat hem niet door iedereen in dank wordt afgenomen. Onze nieuwe publiekslieveling voor gek zetten? Oei, zo niet grappig.
Ook ik ben inmiddels dol op Martien. Dat Erica zelfs opnieuw met hem getrouwd is (‘we kunnen niet zonder elkaar’) snap ik best. Dat huwelijk mag dan platonisch zijn, er staat veel tegenover. Want een leukere echtgenoot dan Martien kun je niet hebben (op mijn Rob na, natuurlijk). Hij is grappig, een leuke vader, je kunt heerlijk met hem shoppen, hij heeft een werkmentaliteit om van te dromen (‘volgend jaar gaan we drie weken en een week dicht. Anders kunnen ze me in een gesticht stoppen’) en ieder moment van de dag is tijd voor een wijntje. De ideale man om een Frans kasteel mee op te knappen. Bovendien hoor je van hem geen kwaad woord over zijn ex: op vragen hierover antwoordt hij alleen dat hij een heel goed huwelijk heeft gehad en daar dankbaar voor is. Heel stijlvol.
Ondertussen zit Chateau Meiland tot eind 2020 vol. Daar kan menig pr-strateeg nog wat van leren. Het programma is zelfs genomineerd voor de Televizier-ster. Bij Eva Jinek vertelde Martien dat zijn winnaars-speech al klaar ligt. Ik kijk er nu al naar uit: na een emotioneel bedankje (‘Hoe is het moooooogelijk!’) geeft hij vast alle over-the-top sterren een veeg uit de pan: ‘Stel je toch niet zo aan’. Ik weet wel waarop ik stem – al was het maar om die speech te mogen horen!
