Elke week op Saarmagazine.nl: een leuke vijftiger aan het woord over haar leven in de serie ‘Ik ben Saar’. Deze week Jeanette (53).
LEES OOK: Iedereen blijft Diana maar vragen: moet jij geen man?
‘Mijn moeder moest lachen toen ik vertelde dat ik ging samenwonen. Ze is 85 en zei: ‘Nooit gedacht dat ik het nog zou meemaken. Straks word ik nog oma.’ Dat laatste zit er niet in, maar inderdaad, voor het eerst in mijn leven ben ik aan de man. Al tien maanden. En dat is een record.
Voordat ik met Pieter was, was vier maanden mijn langste relatie. Ik heb ook een keer of wat de drie maanden volgemaakt, maar verder ben ik nooit gekomen. Meestal was ik degene die het voor gezien hield. Ik ben snel verveeld, kritisch en, ik geef het toe, niet makkelijk tevreden te maken. Verder ben ik onafhankelijk, verdien mijn eigen geld en heb nooit een kinderwens gehad. Ik heb gewoon nooit echt reden gezien voor een man in mijn leven. En dan ga je al snel de nadelen zien. Wilde ik een avond weg met vriendinnen, hing er weer een kerel aan de telefoon waarom we niet samen iets gingen doen. Daar heb ik niks mee. Laat me met rust, dacht ik dan, en maakte het uit. Om het nog maar niet te hebben over die hele stoet mannen die niks anders zochten dan een vervanging voor hun moeder. Nou nee, bedankt, ik ben niet op aarde om je was te doen.
LEES OOK: Linda wil nog wel een kudde paarden
En dus werd ik 53 zonder relatie. Nooit gedacht dat het er nog van zou komen. Ik zag mezelf al in m’n eentje oud worden en dat leek me prima. Met een paar gescheiden vriendinnen in een hofje, heel relaxed. Maar toen kwam ik Pieter tegen. Wéér tegen moet ik eigenlijk zeggen. Jaren geleden heb ik hem via mijn werk leren kennen, toen hij nog getrouwd was. Ik vond hem toen al leuk, maar ons contact was maar kort en bovendien was er natuurlijk zijn huwelijk. Anderhalf jaar geleden kwamen we weer met elkaar in contact via Facebook en uiteindelijk spraken we af. Zaten we de hele avond in de kroeg zonder ook maar één stilte. Het ging van gierend lachen tot serieuze gesprekken over politiek, de liefde en Japan, waar hij net op vakantie was geweest. Ik heb niks met Japan, maar toen hij erover vertelde, wilde ik er meteen naartoe. Toen hij me om drie uur ’s nachts thuis afzette, was ik dolverliefd.
Nu zijn we tien maanden verder en wonen we zelfs samen. Dat is hartstikke gezellig, maar ook wel even wennen. Ik woon al zo lang alleen. Maar met Pieter is het prima samenwonen. Hij kan voor zichzelf zorgen, zeurt niet als ik een avond weg ben en ook niet als het de vijfde avond van die week is en hij maakt het ontbijt. Meer heb ik niet nodig.’
LEES OOK: Betty heeft een puppy en ze heet Zusje
Niets meer missen?
Meld je aan voor onze wekelijkse nieuwsbrief!
