Wie heeft bedacht dat je je vijftigste verjaardag groots moet vieren? De bijna-jarige Nanda heeft haar handen vol aan andere dingen.
Afgelopen week had ik een serieus gesprek met mijn man. Wat te doen voor mijn vijftigste verjaardag…? Silvester is zelf de vijftig al gepasseerd, en hij vindt het nog altijd belangrijk om elke jarige te verrassen – dat is al die jaren een feestelijke eigenschap geweest. Binnenkort is het zo ver en ja, ik maakte automatisch plannen om uit te pakken. Het is tenslotte een belangrijk jubileum! Maar ineens weet ik het niet meer…
Er zijn allerlei leuke ideeën, dat wel.
- Als moeder wil ik mijn gezin graag meenemen naar een mooie weekendlocatie, of misschien een luxe sterrenrestaurant.
- Als vriendin denk ik aan losse etentjes met mensen uit de verschillende fases van mijn leven.
- (Als dochter en zusje hoef ik niets te doen, want mijn achtergrond is helaas zo dat het gezin totaal uit elkaar is gevallen. Wij hebben al jaren geen contact. Maar goed, even omdenken: mede daardoor is er de vrijheid om mijn bijzondere jubileum totaal zelf uit te vinden en in te vullen.)
Maar ja. Weet je wat het is?
Ik ben jarig als het nieuwe seizoen net is gestart. Dat is al mijn hele leven een bezwaar geweest. (Aan het begin van de brugklas je verjaardag vieren. Met wie dan? Je hebt nog geen idee wie je vriendinnen worden!) Dit jaar is het opnieuw een lastige timing. Niet alleen gaat mijn zoon voor het eerst studeren, in een nieuwe stad, maar mijn schoonzoon ook en last but not least… ik ook.
Ik, moi, de moeder, begin aan een traject om zij-instromer te worden in het onderwijs (docent Nederlands). Direct na de zomervakantie moet er een leerwerkplek voor mij worden gevonden. Ik kan om die reden niet inschatten hoe mijn agenda eruit zal zien.
Dus ja… Zullen wij ontspannen een weekend weg zijn? Straks zitten we met een gestreste jarige en twee vermoeide (schoon)zoons op onze tanden te bijten. Iedereen zal zich gespannen voelen omdat we onze aandacht nodig hebben voor iets anders… Dat kan de bedoeling niet zijn.
Waarom moet nu juist deze leeftijd groots worden gevierd?
Wat meespeelt, is dat ik deze zomer een vakantiehuis heb gehuurd waar de hele bups in verschillende samenstellingen naartoe reist. Dit is precies wat ik voor mijn verjaardag in gedachten had, maar kennelijk kun je niet afdwingen dat het perfect op de juiste datum gebeurt.
‘Het komt gewoon niet zo lekker uit,’ knik ik daarom tegen mijn man. Waarom moet nu juist deze leeftijd het grootst worden gevierd? Ik breng in herinnering hoe we mijn dertigste verjaardag destijds óók groot hebben gevierd – en dat was geweldig. Maar toch was het mijn éénendertigste verjaardag die de boeken in ging als meest dierbaar. (We hadden een huisje gehuurd en op het terrein een extra caravan geplaatst. Gedurende twee dagen was het een komen en gaan van mensen, sommigen bleven slapen, het was een groot, eindeloos, ontspannen feest.)
Ik besluit dat een verjaardag pas echt feestelijk is als de viering perfect matcht met de gevoelens erbij. ‘Zullen we gewoon alles, wat-dan-ook, vieren wanneer we er zin in hebben?’ stel ik voor. Hij kent me langer dan vandaag en hij knikt dat het goed is.
Een kus en een knuffel
Zo komt het dat ik mijn vijftigste verjaardag niet vier. ‘Slechts’ mijn gezinnetje zal er zijn, en de ‘gewone’ cadeautjes van mijn man, die altijd gaat voor een mooie verrassing. Met een kus en een knuffel. Ik zie er met een warm hart naar uit.
Pssstt… Wist je dat we ook een tijdschrift hebben? Neem een abonnement of koop een los nummer om te kijken wat je ervan vindt.
