In een milieuvriendelijke bui pakt Irma de trein. Lekker relaxed en kan ze fijn even werken. Denkt ze.
Mijn jongste zoon pakte in zijn studententijd vaak de trein. Vreselijk vond hij dat. Terwijl mij het juist lekker lijkt: rustig gaan zitten en vanzelf op je bestemming komen. Geen files, geen auto’s die je afsnijden of in je kofferbak kruipen. Laptop op schoot, niks meer aan doen.
En dan komt de dag dat ik zelf de trein pak. En het helemaal niet zo relaxed blijkt te zijn. Het gaat al mis bij de kaartjesautomaat. In mijn kleine stadje is precies één automaat. Die mij geen kaartje wil verkopen. Na vier keer proberen staat er een rij ongeduldige reizigers achter me. Ik bel het servicenummer. “Stapt u dan maar in de trein en meldt u zich bij de conducteur. Wij maken een melding en dan komt het helemaal goed.”
Klinkt redelijk, denk je dan. Alleen: waar vind je in de trein de conducteur? Ik word er zenuwachtig van. Straks krijg ik nog een vette boete wegens zwartrijden.
Volgende hobbel: in Roosendaal doet de trein het niet meer. Niemand vertelt waarom, maar hij blijft rustig op het station staan. “Deze trein rijdt niet meer”, wordt er omgeroepen. Ik besluit maar snel een kaartje te kopen, dat zit toch rustiger.
Maar zonder kaartje kun je niet naar de hal waar je een kaartje kunt kopen. Weer de servicelijn gebeld. “Wij maken het poortje voor u open, mevrouw.” Even later zit ik met kaartje en zonder zenuwen weer in de trein. Dezelfde trein. Die een half uur later ineens wel kan rijden.
Halverwege het volgende station komt er een mededeling: “U hebt misschien wel gemerkt dat we niet op onze normale snelheid rijden.” Klopt. Als ik uitstap en ga lopen ben ik waarschijnlijk sneller op mijn bestemming.
De terugweg gaat zo’n beetje hetzelfde. Weer een trein die niet vertrekt. En als ik moet overstappen een trein die op een ander perron vertrekt op een tijdstip dat-ie helemaal niet moet vertrekken. Ik doe er twee keer zo lang over dan gepland.
Het kaartje van € 32 dat ik zo braaf heb gekocht, wordt niet een keer gecontroleerd. En de wifi in de trein doet het ook al niet.
Lees ook: Ik zit in de trein en zie overal gedichtjes
