Dat je herinneringen in een diep zwart gat duikelen om nooit meer naar boven te komen. “Ben ik gek aan het worden? Dement misschien?”
Ping zegt mijn telefoon. Op het schermpje verschijnt een foto van een blonde vrouw. Op haar ene arm zit een groene papegaai, op de andere een witte. Ze draagt een strakke winterjas en de binnenkant van haar capuchon is gevoerd met wit bont. Ze glimlacht een tikkie gespannen, wat ik me kan voorstellen met die vogels op haar armen. Om haar heen staan allemaal mensen.
Wie is deze vrouw en waarom appt een vriend die foto naar me? Moet ik haar kennen? Is het een BN’er? Ergens komt ze me bekend voor. Maar wat moet ik met een BN’er? ‘Wie is dit?’ app ik terug. Als antwoord krijg ik nog een foto. Een close-up van dezelfde vrouw. Ze heeft halflang blond haar, donker opgemaakte ogen, ze ziet er leuk uit en verrek, ze lijkt een beetje op mij. Heeft J een ver familielid van mij gespot of zo?
‘Lijkt op mij,’ app ik, ‘maar ik ben het niet, wie dan wel?’ ‘Dit ben jij’, krijg ik terug. Onzeker staar ik naar de foto’s. Dat kan niet. Het kan niet zo zijn dat ik mijzelf niet herken. Zeker niet met vogels op mijn armen. Dat zou ik me toch moeten herinneren. Wat, wanneer, hoe? J. appt: de foto’s zijn genomen in 2003 bij de première van De Bruiloft in het RO-theater in Rotterdam.
Ik kom zelden in Rotterdam, het RO-theater ken ik niet, ik heb nog nooit van het theaterstuk De Bruiloft gehoord, ik herinner me niet dat er papegaaien op mijn armen zaten. Een jas met bontcapuchon heb ik nooit gehad. Als ik nog wat beter kijk, zie ik dat het bont geen bont is maar een witte vogel op schouderhoogte. Ik herken opeens het bruine corduroy shirt dat nog altijd in mijn kast hangt. Ik ben dus wel de vrouw op de foto.
Ik open het luikje van mijn herinnering en staar in een diep zwart gat. En vraag me af welke stukken van mijn leven daarin nog meer zijn verdwenen. Is het normaal dat ik me niets van die avond in Rotterdam herinner? Dat ik mezelf niet herken? Word ik gek? Ben ik aan het dementeren?
Eén troost: het is de eerste keer in mijn leven dat ik neutraal naar mijn eigen foto kijk. Ik zie een knappe vrouw. Zo zie ik er dus uit. Nou, ja vijftien jaar geleden.
Pssstt… Wist je dat we ook een tijdschrift hebben? Neem een abonnement of koop een los nummer om te kijken wat je ervan vindt.
