Je bent eindelijk verlost van kinderfeestjes en zwemlessen, je kinderen zitten al lang en breed op de middelbare school, begint er opeens iets te kriebelen. En droom je opeens van piepkleine sokjes, een wieg en een baby aan de borst.
Wendela Peppelman (48) genoot van haar vrijheid toen dochter Charlotte (22) en zoon Christian (20, niet op de foto) groter werden. En toch wilde ze nog een keer zwanger worden. Leander is inmiddels 9.
“Ik moet er niet aan denken, dacht ik als ik iemand in mijn omgeving een derde kind kreeg. Tussen onze kinderen zaten twee jaar, ik was blij dat ik mijn handen weer vrij had. Ons gezin was compleet, mijn man had zich laten steriliseren. Maar na het overlijden van mijn vader veranderde alles. Ik had een hechte band met mijn ouders en vier broers en zussen. Mijn vader paste vaak op de kinderen en we gingen met z’n allen op vakantie. Opeens vond ik het zo weinig, slechts twee kinderen. Ik vertelde mijn man dat ik nog wel een derde zou willen. ‘Huh?’, zei hij, maar al vrij snel voelde hij er ook voor. Het betekende wel dat zijn sterilisatie ongedaan moest worden gemaakt. Normaal doen mannen dat als ze een nieuwe relatie krijgen; dit had de arts nog nooit meegemaakt. Helaas mislukte de operatie. De hoeveelheid levende spermacellen was zo gering dat een normale zwangerschap onmogelijk zou zijn. Als ik zwanger wilde worden, moesten we ICSI doen. Dat ging ons een stap te ver. We hadden al twee gezonde kinderen, een derde zat er gewoon niet in. Ik berustte in de situatie, maar bleef stiekem elke maand een beetje hoop houden. Een jaar na het overlijden van mijn vader gebeurde het wonder: ik werd zwanger. Toen Charlotte en Christian het nieuws hoorden, renden ze van blijdschap door de kamer. ‘We krijgen een baby’, riepen ze. De hele zwangerschap gingen we met twee enthousiaste kinderen naar de verloskundige. Charlotte en haar vriendinnen wilden allemaal mijn buik voelen.
Leander heeft een andere jeugd dan zijn grote broer en zus. We zitten nu midden in de digitale revolutie. Daar heeft zo zijn voordelen: als Leander naar school loopt, zie ik op de parental-app dat hij in de klas is gearriveerd. Kinderen zitten op hun iPad en spelen veel minder buiten. Leander groeit eigenlijk op als enig kind, Charlotte en Christian zijn niet veel thuis. Het is ook weleens lastig activiteiten te bedenken die alle kinderen leuk vinden. We moeten dan ook nog met Leanders bedtijd rekening houden. Maar wat is het bijzonder alles nog een keer mee te maken. Het is aandoenlijk om Christian en Leander met blokken te zien spelen of Charlotte haar broertje voor te zien lezen. Leander is een geschenk uit de hemel. Ik besef maar al te goed stil hoe ongelooflijk het is dat hij er toch is gekomen.”
FOTOGRAFIE DANA VAN LEEUWEN STYLING ILONA JONGEPIER VISAGIE MANDY NIJLAND
