Filmrecensent Kathleen Warners gaat wekelijks naar premières van de nieuwste films. Voor SAAR deelt ze sterren uit. Weet jij ook meteen of het de moeite waard is om een avondje bios te plannen. Deze week de Nederlandse documentaire Puinhoop.

Puinhoop

Puinhoop is een indringende documentaire over de strijd van een volwassen zoon om onafhankelijk te zijn en een moeder met borderline, die haar zoon niet los kan laten.

In de film Puinhoop zien we dat de documentairemaker Allard Detiger wordt gebeld door een politieagent, die hem vertelt dat zijn moeder enorm veel overlast bezorgt bij haar buren en dat haar huis een waanzinnige bende is. Lange tijd heeft Allard geprobeerd om zo min mogelijk contact te hebben met zijn aan borderline lijdende moeder, maar nu zal hij er toch aan moeten geloven. In de documentaire zien we hoe hij probeert om zijn moeder weer in het gareel te krijgen en geloof me: dat is heftig.

Puinhoop is een documentaire die zeer ingenieus gemaakt is. Je krijgt een goed beeld van Allards jeugd door middel van het terugzien van lieve en leuke filmpjes, waarin hij gelukkig lijkt. Ook zijn moeder ziet er daar gelukkig uit, maar het wordt gaandeweg ook wel duidelijk dat de moeder een verstikkende uitwerking op haar zoon heeft.

Ik heb grote bewondering voor de maker Allard Detiger, die zo bij zichzelf is gebleven, terwijl hij in een periode van meer dan tien jaar aan deze zenuwslopende documentaire heeft gewerkt. Zowel zijn moeder als hij gaan letterlijk en figuurlijk met de billen bloot. Het is vaak pijnlijk om te zien hoe verschrikkelijk naar ze tegen elkaar zijn. Je hoeft geen Freudiaan te zijn om hun complexe individuele struggle for life te begrijpen. 

Puinhoop gaat over de verregaande loyaliteit van kinderen ten opzichte van ouders en de noodzaak om oude rolpatronen te doorbreken, waarna je zelf een autonoom leven kan gaan leiden. Deze film is mij lang bijgebleven!

Aantal sterren: ★★★★