Het moment dat Maike een extreem trotse pubermoeder werd

-

Een gezellig moment met je puber? Maike zou er haast een ledemaat voor afstaan. Gelukkig was dat niet nodig voor de encounter in de keuken.

Dit weekend liep ik mijn puber tegen het lijf. Zomaar. Het was niet eens voedertijd en de wifi deed het ook gewoon, dus echt logisch om hem tegen te komen, was het niet. Normaal spot ik ‘m zelden in het wild. Maar nu dus wel: oog in oog met hem, die mij vijftien jaar geleden moeder maakte.

Nog steeds trek ik hem het allerliefst op schoot om hem lekker op zijn rug te kriebelen. But that was yesterday. Mijn ooit zo koddige kuiken werd een puistige puber die ik inmiddels tijdelijk ontoerekeningsvatbaar heb verklaard. Mijn hart maakt het allemaal niets uit, dat maakt sowieso een sprongetje bij het zien van deze vent.

Daarom kan ik kort zijn over dit soort momenten: Koesteren. Ook al hadden we nog amper een woord  gewisseld, het koesteren had ik vast ingezet. Begin daar snel mee, is mijn ervaring. Het kan zo weer over zijn. Dus koesterde ik verrukt mijn moment met de Puber ter Plaatse. En ik zeg heel eerlijk: het had niet veel gescheeld of ik was vervallen in het uitstoten van die tranentrekkende hashtags als #alleenmaarliefde #geluksmomentje of #lovemyfamily. Ik bedoel maar.

En terwijl hij voor mijn neus drie stroopkoeken naar binnen zat te stouwen, hield ik daarover wijselijk mijn mond (pure timing) en bewonderde zijn werk-outfit. Een groen poloshirt dat ik -hoe verrassend- nog nooit in de wasmand had aangetroffen. Gespeld op zijn borst, zat een plastic bordje met daarop de naam die ik ooit zwanger in het zand had geschreven. En alsof dat nog niet mooi genoeg was, stond daarboven een kort zinnetje dat mijn aandacht trok. De vier woorden zorgden even voor verwarring. Van die momenten waarop je hersenen onmogelijk begrijpen wat je ogen registreren. Dit zinnetje was zo on.waar.schijn.lijk mooi, dat ik koek nummer vier en vijf gevoeglijk miste.

Die prachtige woorden op het speldje waren toch echt onlosmakelijk verbonden met mijn luiwammes. Mijn ontoerekeningsvatbare puber droeg de tekst op zijn hart. Het stond er echt: op het bordje van mijn lieve lam-bal, die thuis nooit een poot uitsteekt: ‘Ik help u graag’. Even voelde ik me een behoorlijk geslaagde moeder.

Naar het schijnt, heb ik de rest van de dag wat dromerig rondgelopen. Met gelukzalige glimlach en zo’n glazige blik. Net als mensen die stiekem in het zwembad plassen. Ik heb m’n puber trouwens gevraagd het speldje op te houden. In ieder geval tot zijn 18e verjaardag en vooral thuis. Dat leek mij nou echt Heel Leuk.

Hem niet.

Of ik alsjeblieft even normaal kon doen, met m’n domme ideeën ook altijd. En koeken kopen. Want deze hier waren dus niet te vreten.

Koester-stand: uit.

Lees ook: De vrije dag van een puber in 101 irritante stappen

gifgif
Maike Jeuken
Maike Jeuken
Maike (48 jaar) is op Rob. Met hun samengestelde gezin van zeven kinderen, wonen ze in -een soort van- Villa Kakelbont. In haar vorige leven deed ze belangrijk in het bedrijfsleven. Maar ze ontsnapte aan het organogram en werkt nu als freelance journalist / fotograaf. In haar vrije tijd runt ze zonder horecapapieren een kinderhotel, waar de gasten vooral klagen.

RECENTE ARTIKELEN