Pubers die de hele dag op sociale media rondhangen: je komt er niet omheen en het is reuze irritant. Des te fijner als Anne-Marie ontdekt dat haar kinderen ook nog gouwe ouwe hobby’s op na houden.
Voor ik naar mijn vriendinnen ga, zeg ik de kinderen gedag. Ze hangen op hun kamer met vrienden en scrollen allemaal op hun eigen telefoon. Kennelijk is het belangrijker en leuker contact te maken met mensen die niet in de kamer zijn.
Als ik even later tegen mijn vriendinnen mopper over mijn aan sociale media verslaafde kroost, checkt Josanne stiekem haar apps. Maria zegt: “O ja, vreselijk. En dat Instagram. Die pubers beseffen niet wat voor gevolgen het kan hebben als ze hun hele privéleven daarop gooien. Mijn Jordy doet niet anders, Sara heeft er gelukkig niet veel mee.”
Josanne kijkt me samenzweerderig aan. Zij heeft me pas nog op Insta laten zien hoe deze Sara haar ontmaagding subtiel bekendmaakte. De coming-out werd ondersteund met een zwoele after-sex foto die weinig aan de fantasie overliet. Laten we dit maar niet aan haar moeder vertellen.
Josanne vertelt dat haar dochter Mette een leuke jongen had ontmoet, gewoon, in de kroeg. Ze was nog niet thuis of ze ging z’n hele Instagramfeed checken. “En toen knapte ze op hem af: hij had te weinig volgers en te weinig likes. Vreselijk toch. Zelf haalt ze posts die het niet goed doen er altijd snel af. Eigenlijk is dat valsspelen.”
Maria: “Ik vind het al bijzonder dat jouw kind iemand live ontmoet. Jordy is 21, je zou denken, die loopt weleens ergens tegenaan. Hij ziet er niet verkeerd uit toch?” We knikken braaf, al zag ik haar zoon voor het laatst toen hij met zijn stepje over de stoep croste. “Hij haalt ze allemaal van Tinder. Of Grindr – weet ik hoe dat heet.”
“Nou, ik vermoed in zijn geval Tinder,” zeg ik. “Maar inderdaad, dat daten van nu slaat nergens op. Bij ons op kantoor loopt ook zo’n piepkuiken rond, die zit de hele dag te matchen en te crushen en te charmen of whatever op Happn. Met die app krijg je iemand voorgeschoteld als je bij elkaar in de buurt bent. Jezus, kijk gewoon om je heen en maak contact, hoe moeilijk kan het zijn. Zij heeft trouwens zo’n decolleté tot haar navel. Ze heeft geen idee wat ze teweegbrengt. De naïviteit.”
“Hou op, wij hebben ook zo’n bijdehand kipje rondlopen, die vindt het belangrijker quasi-diepe memes en GIFjes met hikkende mannen te versturen, dan een keer met haar collega’s te praten. En vindt ze iets leuk, dan roept ze op zo’n geil toontje: ‘Oh jaaaaah, zoooo 2.0.’”
Als ik ’s avonds suf geluld en diep tevreden thuiskom, staat er nog steeds een serie fietsen in de voortuin. Binnen hoor ik gegiebel en gegier. Ze kijken met zijn allen naar Friends. Die ouwe gouwe serie over zes vrienden die de godganse dag bij elkaar hangen staat op Netflix en is sindsdien gigantisch populair onder pubers. Ze zien hoe de vrienden elkaar beschermen en keihard de waarheid zeggen, hoe ze gek worden van hun huisgenoten en ouders, hoe ze versieren en daten, hoe leuk of klote ze het vinden single te zijn. En het gaat erin als zoete koek.
Hoera, ondanks alle 2.0 bullshit zijn het nog steeds dezelfde universele thema’s rond vriendschap, liefde en volwassen worden, die pubers mateloos boeien. Eigenlijk is er niets veranderd. Wat word ik hier blij van. Intens tevreden ga ik naar bed, waar ik nog even de laatste tweets en Facebook-posts doorneem.
