We zitten weer allemaal vastgeplakt aan B&B Vol Liefde. Wat een gedoe! Wat een ellende! Wat een verbijstering! Heleen analyseert de afgelopen vakantieweken, kijkt verder en deelt in afwachting van de slotweek alvast wat prijzen uit.
De prijs voor de sterkste comeback gaat naar:
Jacob in Portugal, die eerst monter aankondigde: Ik ga de dames verrassen, zijn surfplank het zwembad insleurde om met veel dramatisch vertoon zijn surfongeluk na te spelen, verbijsterd gadegeslagen door de vier dames. “Ik was dus bijna dood hè!”, schreeuwde hij nog maar eens bij het zien van zoveel ongeïnteresseerdheid van het inmiddels aardig verzuurde viertal. Gelukkig was hij compleet met gebroken nek en gekneusde ribben gered door ‘de hand van God.’ Want God zag natuurlijk dat B&B Vol Liefde zonder Jacob nooit zo bizar leuk was geweest.
De dames aan de rand van het zwembad, en wij thuis op de bank, constateerden eensgezind: het is net een groot kind. Jacob had afgelopen dagen even een inzinking, maar herpakte zich bij het einde van de Portugese quarantaine. Hij hulde zich in een heus pak met merkwaardig Wimbledon insigne, en nadat de überwulpse hulp Marianna in – uiteraard – uitpuilende bikini het viertal op de foto had gezet, dreef hij zijn harem naar buiten, naar een restaurant aan zee. Daar sloeg Jacob terug met een prima speech zonder verwijten, maar vol ‘leermomenten’ die hij daverend beëindigde met: ‘Daarom stuur ik jullie morgen allemaal naar huis.’ BAM! Sterk gespeeld Jacob!
De prijs voor de onmogelijkste verwachtingen gaat naar:
Debbie in Salerno met haar – zet nu in gedachten een overdreven Italiaans accent op – “Welkom in Casa Santangelo.” Debbie wilde stiekem het liefst een George Clooney, een beetje blauw bloed was ook meegenomen (tip voor Deb: er wordt gefluisterd dat prins Maurits binnenkort vrij is) en veel diepgang moest ‘ie ook hebben. De aardige en zeer welwillende kandidaten zijn tot nu toe niet verder gekomen dan klussen, schoonmaken, (te slordige) ontbijtjes maken en vergeefs op enige toenadering van de immer op afgemeten toon sprekende Debbie hopen. Jammer, want wat zei ze laatst? ‘Ík neem in ieder geval geen initiatief!’ Hallo Deb, wel eens gehoord van ‘it takes two to tango?’
Bij iedere potentiele liefdespartner constateerde de immer druk-druk-drukke onderneemster een microseconde na binnenkomst: “Ik zou er op straat mijn hoofd niet voor omdraaien.” En na een dag of twee: te weinig diepgang. Te weinig vragen. Te jong. Te oppervlakkig. Over haar eigen afstandelijke houding geen woord. Exemplarisch dieptepunt: Pascal die, terwijl Debbie een paar uur op date was met Chris, een complete keuken installeerde, een kast in elkaar schroefde, en Debbie die ijskoud vroeg: “En, wat heb je vanmiddag nog meer gedaan?”
Maar nu is Deb zwaar geïrriteerd. Nou moe, zo gek, nadat ze had gezegd dat ze het vandaag hartstikke druk zou hebben met achterstallige administratie, achterstallige e-mail en achterstallige weet-ik-veel-wat, – met andere woorden, ik heb wederom geen tijd voor jullie – besloten Pascal en Chris (die inmiddels ook een aardige bromance hebben opgebouwd) hun eigen plan te trekken en iets leuks te gaan doen. Gezellig naar buiten, lekker spelen met de Playstation en ’s avonds voetbal kijken. Tot afgrijzen van Debbie die zichzelf bijna exploderend van ingehouden woede een manicure gaf, en die nu vermoedt dat de mannen vooral uit zijn geweest op een ‘gratis vakantie.’ Ha! Dus ging ze zelf maar demonstratief zuchtend haar – hoe symbolisch – glazen plafond stofzuigen onder het motto: “Ik doe het allemaal wel weer zelf”. Wat een geweldig voorbeeld van hoe dingen kunnen ontsporen als je niet duidelijk met elkaar communiceert.
De prijs voor de negatiefste energie gaat naar:
Zonder twijfel Roosendaal. Roxanne heeft met Teun en Mitch twee gespierde klussers en bromance in huis (moeten die twee echt samen op de bank slapen???), maar iedere derde werd zo ongeveer weggehoond. Die arme Jeffrey die zo stoer binnenkwam en met de dag meer leek te krimpen, en eierboer Christian vielen niet goed bij zowel Roxanne als haar twee bewonderaars van het eerste uur. Erg aardig werd er op camera ook niet over ze gedaan. Correctie: ronduit onbeschoft. En zij met z’n drieën die arme Christian maar beschuldigen van negatieve energie. Amnesty International rukt voor minder uit, stelletje pestkoppen! Lullig doen over saus uit een zakje en: “Zo stom dat hij met mij wilde paardrijden.” Hij probeerde tenminste iets, Rox! Houd op met dat walgelijke natrappen.
Super bizarre scène: het minicircus van Roxanne en Mitch, met Mitch als sterke man en Roxanne in een gympakje met groene ceintuur op zijn schouders. Vreemd, heel vreemd. Inmiddels denken Mitch en Teun allebei dat ze het meest kans maken op Roxanne, die erg moeilijk verliefd schijnt te worden. We zullen zien.
De prijs voor de horkerigste B&B eigenaar gaat naar:
Formule-1 fanaat Bert in Saint-Seine. Gecompliceerde man die de paar romantische vezels in zijn lijf verdomd goed weet te verbergen, die niet wil samenwonen en die liever niet door een vrouw wil worden afgeleid tijdens het onkruid wieden of kippen voeren. Hij verwacht de wow-factor bij een vrouw en dat is op zich logisch, want hoe goed de klik met Romana ook was, de fysieke aantrekkingskracht ontbrak kennelijk en die heb je wel nodig. Volgens zijn vrienden bestaat Berts ideaalbeeld uit een hele slanke, hele strakke vrouw met lang, donker, golvend haar. Eh…. Roxanne?
Na de trieste aftocht van giecheltje Gwen kwam onverwacht nummer vijf en dat was, hoopte Bert, vast en zeker een lekker wijf. Met wow-factor. Nou daar was ze dan hoor, blonde Froukje uit Friesland die meteen vijf keer het, toch al niet erg geslaagde grapje, Peter & Selie maakte, de hele tijd luid lacht en die zich vooralsnog niet door Bert – die haar traditiegetrouw hartelijk begroet met: “Wat mot je”, “Nee, niet door de keuken met die koffers!”, en: “Ik heb nu vrienden op bezoek en morgen is er Formule 1”, uit het veld laat slaan.
Heerlijke man die Bert, zo attent en zo romantisch! Alle vrouwen hoopten vergeefs op de grote ontdekking van de ware Bert – kikker die prins wordt, zoiets – dus ook Froukje. Ze heeft al gehoorzaam eiersalade zonder mayonaise gemaakt, ze heeft zingend lampen gepoetst, handdoeken gewassen en gevouwen, maar die eerst in de droger gedaan en dat laatste was dus een doodzonde. Dat opvouwen trouwens ook. Eerst moet je vragen: “Bert, hoe moet dat”, “Bert, hoe doe jij dat”, “Bert, hoe wil jij dat”. Eigen initiatief wordt in Saint-Seine beslist niet op prijs gesteld, zoveel is duidelijk, want: “Ik doe het al vijf, zes jaar zo.”
Vervolgens hoopte Bert op een rustig middagdutje bij zijn trekkershutje, maar vrolijke Froukje – die geen enkel benul lijkt te hebben van ‘personal space’ – stormde luid joelend op hem af, gaf hem een klapzoen (buiten beeld, was de camera van schrik omgevallen ofzo?!), denderde door het hutje en weer naar buiten (Bert: “Stap niet op m’n telefoon!”) nam zijn knieën in een wurggreep en kondigde aan hem een massage te willen geven. “Nee”, piepte Bert die vurig hoopte dat ze snel los zou laten. Nadat Froukje wat verdrietig binnen zat, mijmerde Bert opeens over zijn ideale vrouw: 80% ‘mijn maatje’ Romana, 10 % Gwen en 10% Froukje. Weinig kans Froukje, what you see bij Bert is toch echt what you get. Zouden hij en Romana misschien toch…?
De prijs voor de schoonste B&B gaat naar:
Dûh, Caroline! Wie anders? Caroline laat zich maar niet uit over eventuele vlinders in haar buik en zet de kerels ondertussen lekker aan het schrobben, vegen en boodschappen doen. IJdele Mark met zijn strak gesteven overhemden – die, denk ik, hartstikke goed bij Debbie in Salerno zou passen – koos eieren voor zijn geld en scheurde met piepende banden weg toen hij vermoedde dat Erik misschien wel favoriet was. Een ‘Nico’- vernedering wilde hij zichzelf kennelijk besparen. Jammer, nou heeft ‘ie wel die polonaise in de tuin achter een vrolijke paljas met accordeon gemist. Wie wel Caroline haar wc’s mag blijven schrobben? Erik of Jeroen? Ze zijn allebei leuk – ook voor elkaar – maar Erik begint zich al een beetje de overwinnaar te voelen. Of Caroline + Roosje en hij echt bij elkaar passen… Ik denk nog steeds dat als Nico niet zo hysterisch zijn best had gedaan, dat best iets had kunnen worden. Maar ja, het wankele liefdespad is en blijft ondoorgrondelijk.
De prijs voor de vaagste B&B eigenaar gaat naar
Vincent. Beetje vreemde boel daar in die Noord-Italiaanse Casa Valduggia. Die kleine doorzetter Monique leek ons allemaal de gedroomde vrouw voor Vincent, maar naarmate er meer liefdeskandidaten aanbelden, raakte Vincent in de war. Monique kreeg last van jaloezie – tja, ze is ook maar een mens – en dat mocht niet van Vincent, die daarop dreigde af te knappen. Dat betekent wel dat ze iets om je geeft, probeerde Art Rooijakkers nog – maar Vincent wenste zich geen moment in de ongemakkelijke positie van Monique, Marcella en Sophie te verplaatsen en overwoog ze allemaal naar huis te sturen. Een dag later concludeerde hij op een bergtop dat zweverige Sophie niet bij hem paste, dus stuurde hij als eerste … Marcella naar huis.
Eh… huh? Wo is der Logica? Pardon, dov’è la logica?
Vervolgens ging hij super-de-luxe met Sophie varen en terrasjes doen, terwijl die arme Mo zweterig rotswanden had moeten beklimmen, en thuis werd achtergelaten om een balkonhek te schilderen. Sophie en Monique beginnen zich nu terecht aan Vincents vage gedoe te ergeren; de conversatie gaat immers niet veel verder dan over het afkitten van een wasbak. Volgende week, zo is beloofd, worden er heftige keuzes gemaakt. Heftige! Joepie!
Pssstt… Wist je dat we ook een tijdschrift hebben? Neem een abonnement of koop een los nummer om te kijken wat je ervan vindt.
