It Was Just An Accident is de nieuwe film van de Iraanse regisseur Jafar Panahi (Taxi Teheran). De film won dit jaar de prestigieuze Gouden Palm op het Filmfestival van Cannes en werd, net als Panahi’s eerdere films, zonder toestemming van het Iraanse regime in het geheim gedraaid.

Vahid, een automonteur herkent in een klant, met een piepend prothesebeen, de officier die hem ooit martelde in de Iraanse gevangenis. Gedreven door grote woede en het intense verlangen om wraak te nemen, grijpt hij zijn kans en ontvoert de man. Het plan is hem levend te begraven in een woestijngebied, maar de twijfels slaan toe: weet hij wel zeker dat het de officier in kwestie is? Vahid gaat op onderzoek bij zijn (oud)medegevangenen en hij laat hen delen in zijn vermoeden en twijfel of hij wel de juiste man zal gaan vermoorden.

Regisseur Panahi, die zelf zes jaar lang gevangen zat en een beroepsverbod kreeg opgelegd, gebruikt de ervaringen van zijn medegevangenen als inspiratiebron. Hij durft de morele grenzen van wraak, schuld en mogelijke vergissing scherp te neer te zetten.

Ik vind It Was Just An Accident een intrigerende film, omdat je steeds met Vahid meeleeft in al zijn gedachten en kronkelingen en ik werd ook voortdurend op het verkeerde been gezet door de vaak absurde situaties en komische fragmenten. Hierdoor behoudt de film gelukkig een prettige lichtheid en ik vind het een zeer toegankelijke film over een toch schurend en actueel onderwerp.

Vanaf donderdag 6 november in de bioscoop

TEKST KATHLEEN WARNERS