José (53) had een stevige aanvaring met haar beste vriendin over de opvoeding van hun respectievelijke pubers: ‘Zij vindt mij te makkelijk, ik vind het krankzinnig dat ze fruithapjes voor haar zestienjarige lummel maakt.’
“Ik ben dol op mijn drie kinderen Kees (16), Roos (14) en Ben (13). Zo dol dat ík ineenkrimp als de jongste wordt getackeld op het voetbalveld. Zo dol dat ik mijn man wakker maak om midden in de nacht de oudste op te gaan halen als die de laatste bus heeft gemist. In alles wat hen serieus kan beschadigen, ben ik een bloedserieuze kloek.
Maar verder ben ik meer een coach die af en toe van de zijlijn wat roept. Huiswerk niet gemaakt? Hun probleem. Lunch vergeten? Als weldoorvoed westers kind overleef je dat wel. Geldgebrek? Bijbaantje. En ik wil best discussiëren over het politieke landschap voor een project op school. Maar liever niet rond middernacht, omdat Roos door eindeloos snapchatten met haar ‘crew’ er niet eerder aan toe is gekomen. Je kunt je ook best rond etenstijd opwinden over Den Haag, toch?
Bij mijn beste vriendin, met twee kinderen in ongeveer dezelfde leeftijd, komen dit soort crises niet voor. Als gezinsmanager houdt zij alles onder controle ‘omdat er anders niets van terecht komt’. Ze plant huiswerkopdrachten en kijkt ze na, ze haalt en brengt, ze doet hun was en ze ruimt hun zooi op.
Met liefde en plezier, dat moet ik erbij zeggen. En goede bedoelingen, want hoe krankzinnig ik het ook vind dat ze fruithapjes voor haar vijftienjarige lummel maakt, ze zegt dat hij zo tenminste fruit eet. Iets wat ik niet met zekerheid over die van mij kan zeggen. Volgens mij zien ze de fruitschaal vooral als verzamelplaats van paperclips en sleutels waarvan niemand nog weet waarvan ze zijn.
Maar ik vind het toch raar, hoe ze hun geldzaken beheert zodat ze niet in de schulden raken. En dat ze meeging naar een sollicitatie voor vakkenvullen van de oudste omdat hij het eng vond. En dat ze al vaak de krantenwijk van haar jongste heeft gelopen, ‘omdat hij zijn huiswerk nog niet af had’.
Dat moet ze natuurlijk allemaal zelf weten. We kregen echter ruzie toen ze mij ging overhoren over de boekenlijst van onze oudsten. Ik had al de pest aan ‘Het bittere kruid’ toen ik een kind was, ik ging dat niet nog eens lezen om Kees maar aan een goed punt te helpen. Zij verweet me toe dan ik hem in de steek liet, ik zei dat ik niet van plan was ook later zijn werk te gaan doen. En toen werden er over en weer nog een heleboel andere lelijke dingen gezegd.
Het is uiteindelijk weer goed gekomen door het eens te zijn over het oneens zijn. Maar het vreet toch aan me, dat ik een ‘luie, gemakzuchtige’ moeder zou zijn. Het is waar dat ik nogal eens ‘ik ben benieuwd hoe je dat gaat oplossen’ zeg als er weer eens een pubercrisis is. Als ze er later niets van bakken, komt dat vast omdat ik ze niet méér achter hun vodden heb gezeten. Maar als ze haar zoon op z’n 26ste nog uit bed belt, omdat hij anders te laat op zijn werk komt, lach ik me dood.”
Nooit meer iets missen?
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en je krijgt wekelijks een verzameling van de beste stukken, updates over de podcast en de beste aanbiedingen van Saar in je mailbox!
