Als de pijn uit je verleden je heden gaat bepalen… wordt het hoog tijd dat je hulp gaat zoeken. Schrijfster Desiree te Nuijl (70) deed dat. Daarover schreef ze een boek, dat gebaseerd is op haar eigen trauma en daaruit voortkomende therapie.
Een ander zou er een moord voor doen, maar tot zijn verbazing hoorde hij weer hetzelfde antwoord: ‘Sorry Huub, dat kan ik niet.’ Ik zei niet: ‘Dat wil ik niet.’ Ik zei: ‘Dat kan ik niet.’
De consequentie van deze keuze om mijn ‘vrijheid’ te behouden, was dat ik in mijn hele werkzame leven geen pensioen heb opgebouwd. Ongenadig stom misschien, maar ik kon niet anders, want ik had enorme bindingsangst.
Het verlies van mijn vader toen ik een kleuter was, het verblijf in het kindertehuis omdat mijn moeder het niet meer aankon en de dood van mijn stiefvader, die overleed toen ik een puber was, hebben me getekend voor het leven. Vanaf mijn 5e stond ik op de overlevingsmodus. De pijn, de angst en de eenzaamheid zijn nooit verdwenen.
Omdat ik van niemand afhankelijk wilde zijn, ging ik heel hard werken en wilde ik altijd weg kunnen als ik het weer eens vreselijk benauwd kreeg. Toen ik tegen de zestig liep viel de slagboom. De dubbele bodem van mijn ziel waaronder ik alle angsten zorgvuldig had opgeborgen, kraakte en piepte en brak in duizend stukken. Nachtelijke demonen en flarden van de mishandelingen in het kindertehuis, creëerden paniekaanvallen in het donker. Ik werd doodsbang als een deur op slot zat, stikte in kleine ruimtes en hoorde in mijn nachtmerries het gekakel van kippen uit het kippenhok waarin ik als vijfjarige werd opgesloten.
In gesprek met psycholoog over trauma
Het vluchten kon niet meer. Ik was doodmoe en eigenlijk ook wel opgelucht dat ik nu bij een psycholoog alles kon vertellen wat er vroeger gebeurd was. Natuurlijk dacht ik nog: wie gaat dit geloven? Ben ik een zeurpiet dat ik na al die jaren nog aandacht wil? ‘Stel je niet zo aan,’ ik hoorde de reactie al, maar het tegenovergestelde was waar. Ik kreeg gehoor en begrip en kon huilend en gillend herbeleven bij een therapeut die mij hielp om alle nare ervaringen een plek te geven.
Herbeleven was het enige dat ik kon doen om de herinneringen uit het verleden achter me te kunnen laten, weer te kunnen slapen en het stuur weer zelf in handen te nemen. Tijdens de therapie werd ik mij bewust dat ik vijftig jaar lang besluiten had genomen gebaseerd op mijn verlatingsangst, nu begreep ik waarom ik 25 keer verhuisd was en nooit heimwee had gehad… naar niets.
Kruispunt in het leven
Na veel zelfonderzoek en cursussen psychologie ontdekte ik dat we tussen ons 58e en 65e levensjaar op een flink kruispunt komen te staan. Niemand van ons kan dan nog ontsnappen aan verdrongen pijnlijke ervaringen. Kijk naar Linda de Mol, vervelend vergelijk, maar ze heeft alles gedaan om haar liefde te kunnen voortzetten, de droom vast te kunnen houden totdat de klap onvermijdelijk kwam. Ze was 58 jaar oud.
Het is sowieso al een ingewikkelde leeftijd, vooral voor vrouwen. De overgang voorbij (als je mazzel hebt), de kinderen de deur uit, je figuur verandert, de ronde billen zijn plat en de platte buik is rond en golft als de hellingen van een golfbaan, waar (als je pech hebt) je man zich vermaakt met blonde deernes die een betere handicap hebben dan jij. Ach ja, had Eva in het Paradijs maar van die appel af moeten blijven.
Het was mijn psycholoog die mij adviseerde een boek te schrijven. En omdat ik er al een heel leven op heb zitten, werd de roman werd een deken van bizarre ervaringen van mijzelf en mijn vriendinnen. Van meemaken en van horen zeggen.
Roman: ‘De tijd stond stil’
Het hoofdpersonage uit de roman is Anne. Ze is 63 jaar. Ze heeft iets vreselijks meegemaakt in Frankrijk en raakt na haar verhuizing naar Nederland bevriend met drie buurvrouwen.
De nieuwe vriendinnen van Anne worstelen – net als zij – met belangrijke transformatieprocessen die het gevolg zijn van weduwschap, onmogelijke liefdes of problemen op het werk. Voor Anne zijn de gezelligheid en de problemen die de buurvrouwen ervaren de ideale afleiding van haar eigen pijn. Wat haar in Frankrijk is overkomen houdt ze voor zichzelf, het is te bizar en te kwetsbaar.
Uiteindelijk gaat Anna naar een psycholoog en daar krijgt ze de opdracht om haar levensverhaal op te schrijven. Het is de psycholoog die Anne, na een aantal EMDR sessies, uiteindelijk zover krijgt dat ook zij haar verhaal durft te vertellen. Ze leert dat ze zwak mag zijn, dat ze zich kwetsbaar mag opstellen en haar vriendinnen kan vertrouwen. Door de vriendschap en steun aan elkaar, vinden de vrouwen de moed om los te laten wat hen blokkeert. Ze ervaren de kracht om, lachend, leuterend, jankend en worstelend, het transformatieproces op te pakken dat hen dichter bij zichzelf brengt en een nieuwe invulling geeft aan de rest van hun bestaan.
NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.
NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)
