Barbara dacht kom, laat ik mijn ogen maar eens even straktrekken. Dat viel een beetje tegen.
Het was een beetje spontaan gepland, ook al wilde ik het al jaren. Mijn oogleden gingen steeds meer hangen, maar van medische noodzaak was echt geen sprake. Ik deed het puur uit ijdelheid. In een opwelling had ik een afspraak gemaakt voor een consult – en voor ik het wist kreeg ik de uitnodiging voor de operatie: over drie weken ik aan de beurt.
Ik had me helemaal niet goed ingelezen, te weinig vragen gesteld en pas toen de datum echt dichtbij was ging ik me erin verdiepen. Ik kreeg geen narcose maar een plaatselijke verdoving. Na een uurtje zou ik weer op straat staan. Ik belde iedereen die me was voorgegaan: doet het pijn, is het eng, voel je er wat van? Maar iedereen verzekerde me dat het net zo vervelend was als naar de tandarts gaan.
Dus daar ging ik, met een oxazepammetje die ik van een vriendin kreeg, in mijn eentje, want wegens corona mocht er niemand mee de wachtruimte in. “Goedemorgen”, zei een hoogzwangere verpleegkundige. “U bent aan de beurt.”
De arts pakte een dikke stift, schetste een paar snijlijntjes op mijn ooglid en toen konden we beginnen.
- Een naald naast mijn oog, het wordt stijf, nog een naald, nog een, nog een. Jaja, dit gaat prima zo.
- Andere kant. O jee, zo gaan we beginnen.
- Kan ik nog terug? Ja nu nog wel… zzzzf.
- Wat was dat? HIJ SNIJDT IN MIJN OOG.
- Wat een hoop vel zeg. Zei hij dat nou echt? Ja dat zegt hij. Is dat erg dan?
- Shit, dit gaat helemaal mis zo. Ik kom hier verminkt uit.
- Barbara, dit zijn alleen maar gedachten, deze man doet niet anders dan dit, adem in, adem uit.
- Nog een keer snijden, je voelt het wel en niet, heel raar dit.
- OMG ik zie licht, maar ik heb mijn ogen dicht?!
- OMG OMG OMG ik kijk door HET GAT naar buiten!!!
- Donker, dat is fijn.
- Er ligt een draad op mijn wang. Wat gebeurt er?
- Hechtingen, shit.
- Dit komt echt nooit meer goed.
- Ik word gestraft voor mijn ijdelheid.
- Er zijn miljoenen, miljarden mensen die in honger en armoede leven, en jij neemt een ooglidcorrectie met wenkbrauwlift van zestienhonderd euro?
- Het zijn maar gedachten, adem in adem uit.
- Wat heb ik gedaan? En waarom zie ik nog steeds licht uit een rare hoek komen?
- Dat was links, nu komt rechts.
- Die draad gaat mijn oog in! Dit doet wel pijn! Dokter!
- Is het klaar?
- Ik heb zin om keihard te huilen.
- O nee, de wenkbrauwlift, vergeten.
- Jezus wat zit hij te sjorren!
- Draad, nog meer draad, hij naait echt iets rond mijn wenkbrauwen.
- Al die arme mensen zonder medische voorzieningen en moet je mij zien.
- Rustig blijven, je kan niet meer terug, het is bijna voorbij.
- Waarom trekt hij zo hard?
- Andere kant, weer dat sjorren.
- Auw!
- Straks krijg ik covid als ik moet genezen, dan krijg ik allemaal bloedproppen op mijn oog en ben ik verminkt.
- Het is klaar, zeggen ze dat nou? Het is klaar.
- Wilt u zien wat we hebben weggehaald?
- Blijf liggen tot ze het schaaltje weg haalt, ik wil het echt niet zien.
- Staan, ik moet staan.
- Geeft hij me nou mijn jas aan?
- Ik moet weg. Er loopt alweer een ander naar binnen. Waar is mijn zonnebril?
- Taxi bellen. Buiten. Iedereen kijkt naar me. Capuchon op, bril aan duwen.
- Hoi chauffeur, breng me naar huis, ik zie er een beetje raar uit, want ik heb net een decadente operatie gehad waarvoor God me gaat straffen.
- IK KAN MIJN OGEN NIET MEER DICHTDOEN.
- Het moet over, ik wist het, maar eerst moet het genezen, hoe moet ik dan intussen slapen – met mijn ogen open?
- Ik krijg ze echt niet meer dicht.
- Thuis, sleutel, naar bed.
- Sorry schat, ga maar vast een ander zoeken.
- Okee, je kan wel slapen met je ogen open.
- Heb ik drie uur geslapen? Jemig.
- Hoe krijg ik ze nu weer open?
- Warme douche, stoom, oooh das lekker.
- Jezus wat zie ik eruit!
- Over twee dagen schijnt het nog erger te zijn. Dan denk je: het komt nooit meer goed.
- Dat heb ik nu al.
- En ik mag straks niet eens een troostwijntje.
- Slapen, dat is nu het allerbeste. Twee dagen slapen.
- (Na twee dagen slapen:) Hee, geen pijn meer! De pleistertjes trekken alleen.
- O daar komen de echte zwellingen.
- En alle kleuren van de regenboog op mijn wallen.
- Het zakt.
- En zakt.
- Nog een beetje geel.
- Ik denk dat dit heel mooi gaat worden.
- Misschien volgend jaar ook onder doen?
- Maar deze keer met narcose.
Lees ook: Zegt de arts: met botox gaan we dat niet redden, mevrouw
NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.
NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)
