Ode aan de sleur – wasje vouwen, hond uitlaten, kopje thee

-

Ella rent de hele dag heen-en-weer en moet duizend deadlines halen. En daarom moet ze er niet aan denken in haar vrije tijd allemaal spannende dingen te doen. “Geef mij maar rust, reinheid en regelmaat.”

Ooit was ik op vakantie op Madeira met een goede vriendin, wiens naam ik niet zal noemen, omdat het Els van SAAR was. Zij heeft zeven dagen lang het appartement niet verlaten. Voor mijn goede fatsoen heb ik nog een auto gehuurd en een rondje over het eiland gereden om met foto’s aan te kunnen tonen dat we er daadwerkelijk geweest waren. Maar tijdens die rit was ik alleen maar wild jaloers dat zij geen enkele behoefte voelde van het balkon te komen. Ontbijten, lezen, dutje, lezen, Snickers eten en dat dan ook nog schaamteloos. Jaloersmakend en een voorbeeld voor ons allen.

Op een avond tijdens die vakantie keken we naar The Cider House Rules op televisie. Dat is een film over een weeshuis waar Michael Caine als aardige dokter tracht een stel schattige weesjes een beetje leuke jeugd te bezorgen. De film draait om een weesjongen die er is opgeleid als arts en weggaat om de wijde wereld te verkennen, maar voor ons had die hele verhaallijn niet gehoeven. We hadden nog úren kunnen kijken naar Michael Caine die elke avond verhalen voorlas en goedmoedige standjes gaf waar geen kind écht van huiverde.

Toen we tegen elkaar zeiden dat het hele avontuur dat daarna kwam – de aardige dokter blijkt een vuige opiumverslaving te hebben – ons totaal niet boeide, beseften we dat we zielenzusjes waren. Die uitstekend gedijen op Rust, Reinheid en Regelmaat. Het zijn geen populaire begrippen in een tijd waarin spanning en sensatie status heeft. Maar ik hou niet zo van avontuur. Als je graag op guerrillasafari wil, zal ik je niet tegenhouden, maar ik ga niet mee. Zoals ik ook niet de behoefte heb vrijwillig uit een vliegtuig te springen of van de Euromast te abseilen. En als je een surpriseparty voor me organiseert, verbreek ik onmiddellijk alle contacten.

Mijn liefde voor sleur komt ongetwijfeld voort uit het feit dat mijn dagen gevuld zijn met hollen, stilstaan, spoedjes en mantelzorgcrises aan de andere kant van het land. Allemaal erg opwindend, maar ik gedij zoveel beter op wat meer routine. Op dagen waarop ik tussendoor een wasje kan draaien en niet zenuwachtig hoef te worden als de honden vijf minuten een interessante boomstam willen inhaleren, omdat ik nog zo ontzettend veel moet doen. Dagen met genoeg ruimte om gezond te eten in plaats van een krentenbol weg te schrokken met een espresso.

Misschien dat ik me daarom vaak erger aan het heersende idee dat je alleen maar leeft als je uit de band springt, selfies op de rand van een ravijn maakt en jezelf lachend door je leven liegt. Zullen we daar eens mee ophouden, met die malle fake-wereld op socials, waar iedereen het fantástisch heeft en huivert van zoiets banaals als een wasje draaien? Iedereen die wel eens te maken heeft gehad met een medische, persoonlijke, relationele of werkcrisis zal hebben gesnakt naar de tijd waarin alles ‘normaal’ was.

Normaal is prettig. En sleur is een zwaar onderschat genoegen dat ten onrechte een slechte naam heeft. Want eigenlijk is sleur een situatie waarin je alles aardig voor elkaar hebt en je je de luxe kunt veroorloven om je te vervelen (of een week over zee te staren). Mijn dagen zijn vol, onzeker en onrustig. Kijk ik om me heen, dan zie ik leeftijdgenoten die nog veel meer ballen in de lucht moeten houden dan ik. Kijk ik naar het nieuws, dan zie ik vooral stress en spanning. De hele wereld zou wel wat meer sleur kunnen gebruiken. Kopje thee, op tijd naar bed, even geen grenzen verleggen. Dr. Spock voor volwassenen, waar ben je?

 

Lees ook: Te oud voor een korte rok? Flikker op, ik trek aan wat ik wil

gifgif
Ella Vermeulen
Ella Vermeulen
Ella Vermeulen (58) is journalist, dienaar van vier teckels en twee poezen, verslaafd aan tiara’s, internet, het nieuws en alles waarin teveel calorieën zitten.

RECENTE ARTIKELEN