Liesbeth (58) heeft één kind, haar dochter Viviënne (29). Viviënne is al jaren samen met haar grote liefde Joris, maar kinderen? Die willen ze niet. En dat vindt Liesbeth erger dan ze wil toegeven aan haar dochter en schoonzoon.
“Vroeger was Viev al niet echt een meisje-meisje. Daarmee bedoel ik: ze speelde niet met poppen, wilde geen vadertje en moedertje spelen. Ze was gewoon altijd lekker buiten aan het rennen en spelletjes aan het doen met de buurtkinderen. Toen ze op haar zestiende een keer zei: ‘Mam, ik denk niet dat ik ooit moeder wil worden’, deed ik dat af als pubergedrag. Inmiddels weet ik beter.
Als je als jong stel een aantal jaren samen, komt de vraag steeds vaker: ‘En eh, wanneer komen er bij jullie kinderen?’. En waar andere mensen dat gewoon afdoen als ‘onbeschofte vraag’ en ‘daar hebben anderen niks mee te maken’, heeft Viviënne echt heel erg last van die vraag. Ze voelt zich anders dan haar vriendinnen die het wel hebben over zwanger worden en baby’s. Viev heeft gewoon geen enkel gevoel bij het moederschap. Dat vertelde ze me laatst eerlijk.
‘Je gaat nooit oma worden’
Ze kwam bij me op de koffie, omdat ze iets wilde bespreken. Ik zag dat ze het er moeilijk mee had, maar ik had geen idee wat er ging komen. En toen zei ze het: ‘Mam, je gaat nooit oma worden. Joris en ik willen geen kinderen.’ Ze zei het met tranen in haar ogen. Verbouwereerd keek ik haar aan en vroeg: ‘Maar misschien ooit wel, toch?’. ‘Nee, ook niet ooit. Het spijt me, want ik weet hoe graag jíj dat had gewild. Maar ik wil het niet.’
Ik heb haar verzekerd dat het niet erg is en dat het goed is dat ze haar eigen keuzes maakt, maar stiekem vind ik het wel erg. Want ik wil wél heel graag oma worden. Als vriendinnen me verhalen vertellen over hun kleinkinderen, kleur ik groen van jaloezie. En heel diep van binnen vind ik het zelfs egoïstisch van mijn dochter. Zodra ik dat denk, vind ik het egoïstisch van mezelf, maar het doet gewoon zeer. Zeker omdat ik niet nog een kind heb die mij kleinkinderen kan geven. Ik verlang zo naar het verwennen, de slaappartijtjes, de leuke dingen doen. Maar het gaat dus nooit gebeuren.
‘Hoop houden of toch niet?’
Ik probeer me er bij neer te leggen. Vriendinnen zeggen wel dat ik hoop moet houden, maar dat vind ik onzin. Viviënne was heel duidelijk: ze wil het echt niet. Hoop houden zou mezelf voor de gek houden zijn, toch?”
Pssstt… Wist je dat we ook een tijdschrift hebben? Neem een abonnement of koop een los nummer om te kijken wat je ervan vindt.
