Journalist Wies Verbeek baalt af en toe flink dat ze geen jong twijgje meer is. Gelukkig valt er ook nog heel wat te groeien en bloeien na je vijftigste. 

Twee bloedmooie Spaanse vrouwen hebben zonder dat ze het van elkaar weten een relatie met een al even knappe, spannende man. Het is het verhaal van de Spaanse tv-serie The Pier. De aantrekkelijke man is trouwens dezelfde acteur (Álvaro Morte ) als die in de serie La Casa de Papel de wat minder sexy professor speelt, maar dat terzijde.

In deze serie spat de erotiek, spanning en opwinding van het scherm. De ene keer doet hij het met zijn eigen Alejandra de andere keer met Veronica. Ze belanden in zijn fantasieën ook nog een keer met z’n drieën in bed. De Spaanse hitte, de zwoele wind die langs de voile gordijnen wappert en het mooie licht versterken de sensuele, broeierige sfeer.

Ik geniet er volop van, heerlijk zo’n romantisch drama, maar tegelijkertijd voel ik af en toe een dolk in mijn hart. Die mooie jonge lijven (ze zijn ergens in de dertig), die hartstochtelijke seks die als vanzelf gaat, de mooie huid, de jeugd, de nog onbestemde toekomst. Allemaal dingen die ik niet meer heb en ook niet meer zal krijgen. Weemoed, melancholie, spijt: ik voel het allemaal. Het zijn maar kleine momenten, maar het kan echt pijn doen.

Ik heb wel eens aan vriendinnen gevraagd of zij die heimwee naar ‘jong, strak sexy en een hele toekomst voor je’ ook kennen, maar de meesten voelen het niet zo. Ja, we maken wel samen jaloerse grappen als hun dochters van in de twintig in de buurt zijn, dochters die al prachtig zijn in een kort spijkerbroekje met een oud shirt.

Die huid, die strakke benen, alles staat en is mooi bij hen. “Wegwezen hier,”  roepen we dan tegen ze. Meer dan een grapje is het niet. Godzijdank overvalt mij het gevoel van weemoed alleen als ik films of series kijk of me onder feestende jonge mensen begeef. In het dagelijks leven zie ik vooral mensen van mijn eigen leeftijd en die zijn met mij mee-verzakt en -verkreukeld.

Ook niet ideaal

Het is gek hoe ik soms dat jong zijn kan verheerlijken, terwijl het toch niet zo ideaal voelde toen ik zelf dertiger was. Ja er was volop seks, drugs en rock ’n roll. Ik was regelmatig in de uitgaansclub Roxy te vinden, met alleen een minirok (sommigen noemden het een riem) en beha, had een goed lichaam waar ik voldoende mee kon pronken ook qua seks heb ik er alles uitgehaald wat erin zat, maar verder…

Ik was vaak onzeker, ik wist niet of ik het goede carrièrepad bewandelde, was een flinke tijd depressief, ik liep mindfulnesscursussen af en volgde allerlei therapieën. Ik had geen relatie en wist niet of die man nog op tijd zou komen om kinderen te kunnen krijgen. Zo vrij en blij was die tijd helemaal niet.

Hoewel ik er toch met goed gevoel op terugkijk, zit ik nu zoveel beter in mijn vel. Dat komt niet omdat ik het nu allemaal zo goed geregeld heb, of omdat de therapieën mij wijzer hebben gemaakt, nee, ik heb er niets voor hoeven doen. Dat is het leuke van ouder worden.

Emeritus hoogleraar Liesbeth Woertman die onlangs het boek Wie ben ik als niemand kijkt? schreef over de rol van schoonheid en identiteit in het leven van vrouwen boven de veertig, zei in de Volkskrant: “Ouderdom gaat zodoende niet alleen met verval gepaard, maar biedt je de kans om iets te ontdekken wat je nooit eerder zag. En dan blijkt het ineens een fase van groei en bloei.”

Voor mij slaat ze de spijker op z’n op. Rond mijn vijftigste ben ik voor mezelf begonnen met een website en nu heb ik een boek uitgebracht. Dingen waar ik als veertiger niet aan durfde te denken. Stel je voor, ik zou enorm afgaan en waar moest ik dan van rondkomen? Nu heb ik minder geld en financiële zekerheid dan toen, maar het maakt me niks meer uit. Ik durf zoveel meer, ik weet wat ik kan, ik leef meer in het nu en vind meer rust. Natuurlijk blijf ik de eeuwige stresskip die ik altijd ben geweest en trek ik me nog steeds aan wat anderen van mij vinden, maar in het algemeen is alles zoveel relaxter. Ouder worden is zo gek nog niet.

Anti-kwalen

Ouder worden zou alleen niet gepaard moeten gaan met ziekten en kwalen. Daar ben ik – net nu ik lekker op dreef begin te komen en me fit gezond en sterk voel – nog helemaal niet aan toe. Niemand natuurlijk, maar ik zie het al wel om me heen: de een heeft een te hoge bloeddruk, de ander heeft al een hartinfarct gehad en een derde is al aan een heup geopereerd. Het zou toch doodzonde zijn als ik over tien, twintig jaar niet meer dezelfde leuke dingen kan doen als die ik nu doe.

Dat is ook de reden waarom ik als journalist, maar ook privé geïnteresseerd ben in alles wat je kunt om een beetje leuk ouder te worden. Ik heb niet de illusie dat het leven maakbaar is – ik kan morgen een enge ziekte krijgen of dood neervallen – maar we hebben zelf zoveel in de melk te brokkelen. Voor vijftig procent hebben we onze gezondheid zelf in de hand, de rest wordt bepaald door genen en pech.

Het gaat mij vooral om kleine dingen. We hoeven echt geen ‘super agers’ te zijn. Healthy aging, forever young, het zijn zulke populaire termen geworden dat het lijkt alsof je als vijftiger of zestiger pas goed bezig bent als je een driedubbele salto kunt maken, als je in een Zwitserlevenreclame de wereld rondreist, elke week aan het powerliften bent en leeft op louter groente en fruit. Maar om gezond en leuk ouder te worden zijn strenge diëten en afzien helemaal niet nodig. En we hoeven ook geen 35 te lijken als we 55 zijn.

Emmer botox

Toen ik rond de veertig was en de eerste rimpels erin schoten, deed ik nog wel allerlei verwoede pogingen om er jonger uit te zien. Rimpelbehanding hier, filler daar. Nu is het dweilen met de kraan open en kan ik er een emmer botox ingooien maar een Veronica of Alejandra word ik niet meer.

Ik kick nu op het feit dat ik me gezond en superfit voel. Uit eigen ervaring weet ik hoe je dat met simpele dingen kunt bereiken. Kijk naar de blue zones, die gebieden in de wereld waar mensen heel oud worden en tot het einde toe gezond blijven. Die mensen zijn echt niet bezig met sporten en diëten, welnee. Ze bewegen veel omdat ze van alles te doen hebben, eten gewoon wat het seizoen te bieden heeft, hebben veel sociale contacten. Dat moeten wij toch ook kunnen? Neem niet de lift maar de trap. Stel kleine haalbare doelen, blijf leren, omring je met vrienden, blijf actief. En.. kijk vooral naar series als Grace & Frankie.

Nooit meer iets missen?

Schrijf je in voor de nieuwsbrief en je krijgt wekelijks een verzameling van de beste stukken, updates over de podcast en de beste aanbiedingen van Saar in je mailbox!