De Franse film “Nino” geregisseerd door Pauline Loques, vertelt het verhaal van een jonge man in Parijs, die op de vooravond van zijn 29 ste verjaardag de schokkende diagnose krijgt van keelkanker. In de drie dagen voor zijn eerste chemobehandeling dwaalt Nino door zijn geboortestad Parijs, op zoek naar antwoord op alle vragen, waar hij over piekert.

Na een doktersbezoek met wat vermoeidheidsklachten krijgt Nino te horen dat hij aan een agressieve vorm van keelkanker lijdt, veroorzaakt door HPV. Het is vrijdag en op maandag wordt Nino in het ziekenhuis verwacht voor zijn eerste behandeling. Omdat deze chemo zijn vruchtbaarheid ken beïnvloeden wordt hem geadviseerd op zo spoedig mogelijk sperma te laten invriezen. Tegelijkertijd raakt hij de sleutels van zijn appartement kwijt, waardoor hij ook nog eens het weekend dakloos ingaat. In drie intense dagen moet Nino niet alleen deze praktische problemen oplossen, maar ook iemand vinden om hem te helpen en steun te bieden tijdens de zware komende tijd.

Regisseuse Pauline Loques brengt de eenzame zwerftocht van Nino en zijn kwetsbaarheid prachtig in beeld. Deze film is gebaseerd op de persoonlijke ervaring van Loques na het verlies van haar geliefde aan kanker.

Ik vind de film Nino een hoopvolle film waarin duidelijk wordt dat Nino, hoewel zijn ziekte een zware tol eist, moed en veerkracht toont. Hij geniet nog van een surprise party voor zijn verjaardag en hij heeft een bijzonder gesprek met zijn moeder, waar ik enorm om moest lachen. De vertolking van Theodre Pellerin als Nino ontroert door zijn intense expressie. Hij weet met kleine gebaren en blikken zijn innerlijke strijd tastbaar te maken.

Ik raad dit kleine Franse pareltje aan aan iedereen, die van Parijs en van oprechte emotie en menselijke warmte houdt.

4 sterren

Tekst: Kathleen Warners