Nienkes hartslag schiet omhoog wanneer ze weer eens ergens in moet loggen. Wat was ook alweer het wachtwoord?! Klotezooi69 of Geenidee2021%…..
“Oh kut, nee… Wat is ook alweer het wachtwoord….” Mijn hartslag schiet omhoog, Ik krijg klotsende oksels en zucht eens diep. Mijn man kijkt me meewarig aan en wil wat zeggen. “Houd je mond!”, bijt ik hem toe. Ik sta op, loop naar de kast met een rij agenda’s van de afgelopen jaren en trek er op goed geluk een uit. Ik blader en blader en vind uiteindelijk het wachtwoord dat ik zocht: Klotezooi69! Dat had ik toch wel kunnen weten?
Overal opnieuw inloggen
Wachtwoorden. Een paar jaar geleden was het nog wel te doen. Inmiddels is het aantal inlogcodes met bijbehorende wachtwoorden niet meer te tellen. Je hebt ze nodig om digitaal een vraag te kunnen stellen aan je huisarts, om de inleverdata van je biebboeken te checken of om opnieuw in te loggen op je digitale krant…
Wachtwoord eisen
En een simpel wachtwoord voldoet vaak niet, nee er moeten grote letters, kleine letters, leestekens in en het liefst ook niet al te kort.
Aversie tegen gebruikersnamen en wachtwoorden
Ben ik de enige met een aversie tegen alles wat met gebruikersnamen en wachtwoorden te maken heeft? Ik probeer opnieuw inloggen zo lang mogelijk uit te stellen en soms geef ik al op voordat ik ingelogd ben. Neem het leerlingvolgsysteem Magister. Na drie mislukte inlogpogingen had ik het opgegeven. Jarenlang was ik niet op de hoogte van de cijfers van mijn kinderen en dat beviel mij – en de pubers – prima.
Wachtwoordmanager en vingerherkenning
Ligt mijn geklooi met inloggen aan mijn chaotische persoonlijkheid of is het een leeftijdsdingetje? En hoe doen anderen dit? Gelukkig heb ik inmiddels een MacBook en een iPad met een wachtwoordmanager. De uitvinding van de eeuw! En ik kan daar met behulp van mijn vingerafdruk inloggen. Heel handig, hoewel ik laatst wel eerst wel een pleister van mijn wijsvinger moest peuteren voordat ik toegang kreeg tot mijn computer.
Gezichtsherkenning
Met mijn eigen laptop gaat het goed, maar zodra ik bijvoorbeeld een krantenartikel wil lezen via mijn werkcomputer gaat het mis. Dan heb ik gelukkig nog mijn agenda’s om achter mijn inloggegevens te komen. Ik kan niet wachten tot ik overal, automatisch, op alle computers, met gezichtsherkenning mijn wachtwoorden kan managen. Wanhopig in zo’n camera kijken is voor mij geen probleem…
Pssstt… Wist je dat we ook een tijdschrift hebben? Neem een abonnement of koop een los nummer om te kijken wat je ervan vindt.
