Mooi: de legende van de rode draad tussen mensen

Liesbeth las dat er een legende bestaat die gaat over een onzichtbare rode draad die twee totaal willekeurige mensen met elkaar verbindt. En die verbintenis heeft niets met tijd of plaats te maken, wel alles met lotsbestemming… En of het nou waar is of niet; een mooie gedachte is het wel.

LEES OOK: Ik wens je genoeg; een prachtig verhaal over afscheid nemen

Ken je dat gevoel: je ontmoet iemand en uit het niets weet en voel je toch: ik ken jou al langer. En dat jij en ik elkaar ontmoeten is geen toeval maar helemaal de bedoeling. Heel vaak komt het niet voor, maar het is mij wel een paar keer overkomen, en ook op best cruciale momenten in mijn leven. En ik ben geen magisch denker, maar ik geloof wel in lotsbestemming en verbintenissen tussen mensen die we met ons gezonde verstand misschien niet één twee drie kunnen duiden. Alsof er toch ergens een hogere logica bezig is, die het beste met mij en anderen voorheeft. En als dát me overkomt word ik altijd overspoeld door een enorm gevoel van dankbaarheid én vrolijkheid.

Voordat het je te zweverig vindt worden: een gewoon voorbeeld. Ik heb een goede vriendin die ik daarvoor al tien jaar kende uit van-horen-zeggen. Drie jaar geleden besloot ik dat het tijd werd dat ik wat nieuwe positieve energie nodig had en besloot haar –voor mijn gevoel min of meer uit het niets- een berichtje te sturen. Het werd het begin van een diepe vriendschap, waarin we elkaar vonden in een levensfase die we op dat moment allebei doormaakten, en die niet perse altijd even eenvoudig was. Ik denk dat ze op dat moment één van de kostbaarste mensen in mijn leven werd, en dat is nog steeds zo. Hoe dan ook: laatst ruimde ik een doos met oude brieven en kaarten op, en vond ineens een kaartje van haar, dat ik –wederom voor mijn gevoel- toen pas voor de eerste keer zag. De datum was alleen 9 jaar oud, láng voordat ik haar dus dat bericht stuurde. “Lieve Lies, ik vind je zo leuk, zullen we eens wat gaan doen?” Dat stond er. En ineens wist ik het zeker: toeval bestaat niet. Soms hebben mensen zeer zeker een reden waarom ze in je leven opduiken. Alsof er ergens een connectie is, dat je zonder woorden verbindt. En die connectie was er al die tijd al, het was een kwestie van het moment afwachten. Zodat we elkaar ergens mee konden helpen, dat vooral.

En toen las ik dus over een oude, Aziatische legende die gaat over de onzichtbare rode draad van het lot. Deze legende zegt dat twee willekeurige mensen wier lot met elkaar verweven is, samen zijn verbonden door een soort ongrijpbare draad. En die draad is onbreekbaar en niet gebonden aan tijd, plaats of omstandigheden. En op een dag ontmoet je elkaar, en die ontmoeting heeft een reden. In de westerse cultuur heet dat ‘soul mates,’ of ‘tweelingzielen’ en gaat ongeveer over hetzelfde. Het belangrijkste verschil tussen de rode draad van het lot en die van soul mates is dat de Aziatische legende niet gaat over het vinden van je andere helft, maar om jezelf verbinden met een gelijkgestemde.

Het verhaal van de rode draad van het lot gaat over een jonge jongen die op een avond aan het wandelen was. Hij ontdekte een man die langs de weg een boek zat te lezen, en vroeg hem waar het boek over ging. “Dit is het boek van de huwelijken”, zei de oude man. En hij vertelde de jongen dat hij in zijn boek kon zien dat de jongen zou trouwen. Maar de jongen was niet geïnteresseerd in het idee van het huwelijk, dus toen hij werd voorgesteld aan een meisje waarmee hij moest trouwen gooide hij een steen naar haar en rende weg in de tegenovergestelde richting.
Jaren verstreken, waarna een ander huwelijk werd gearrangeerd voor de jongen. Met één van de mooiste meisjes in het dorp. Toen de jongen haar voor het eerst zag, zag hij ook meteen dat ze een litteken bij haar oog had. Op de plek waar hij die steen, op die noodlottige dag jaren geleden, had gegooid. Dat de twee waren voorbestemd om samen te zijn kon hij nu niet langer ontkennen.

Goed: mannen met boeken langs de weg, stenen, uithuwelijken, littekens: het zullen die ouwe Aziaten wel zijn, maar de boodschap van deze legende is wél mooi denk ik. Want de rode draad van het lot dient als een constante herinnering dat het niet uitmaakt waar je bent, waar je op wacht of hoopt én hoe ver je van elkaar verwijderd bent. Jullie zijn verbonden. Misschien nu nog door een onzichtbare draad, maar met een beetje geluk ooit in het echt. En mocht het zover zijn, wees dan lief, loyaal en toegewijd. Want toeval bestaat niet denk ik, het omgekeerde is soms zelfs logischer. En in ieder geval leuker, dat vooral.

Niets meer missen?
Meld je aan voor onze wekelijkse nieuwsbrief!

gifgif