Het duurt nog eeuwen, maar ook Miriam Mars wordt vijftig. Een kwestie die haar nu al de nodige kopzorgen en slapeloze nachten bezorgt.
Dan ga ik mijn verjaardag wel/niet groots vieren.
Een surpriseparty lijkt mij dan echt te gek/heel stom.
Ik hoop van ganse harte dat er dan zo’n enorme grote Sara-pop/gespierde mannelijke stripper met een goed gevuld broekje voor mijn deur staat.
Ik ga er vanuit dat mijn kinderen gezellig bij me langskomen/lekker ver van mij vandaan blijven want ik ben dan vast de hele dag in een enorme feeststemming/grafhumeur.
Van mijn vriendinnen verwacht ik dat ze me verrassen met een zelfgeschreven & gezongen liedje op het nummer Kedeng Kedeng van Guus Meeuwis/ dat ze oprotten met hun zelfgeschreven kutnummer.
Ik toast dan de hele dag met champagne/neem elke twee uur een halve XTC-pil om mijn dag door te komen.
Tegen die tijd verwacht ik dat mijn verloofde/minnaar eindelijk door heeft dat ik niet vies ben van een bon om onbeperkt te botoxen en alles wat rimpelt strak te laten trekken/een flink partijtje billenkoek.
Mijn moedertje* kennende staat ze in alle vroegte al voor mijn deur met een taartje èn een mooi zorgvuldig ingepakt cadeauthe/ belt ze me rond 21.30 uur lallend van de sherry op: ‘Was jij nou niet jarig vandaag?
En als ik dan de dag erna wakker word met een enorme kater/ fris & fruitig zoals altijd en ik sta voor de spiegel, zeg ik vast tegen mezelf: Het leven begint pas ná je vijftigste/ Kut.
*Mijn moedertje drinkt geen sherry/of toch wel
