Bij deze bied Miriam bij voorbaat al haar excuses aan aan haar vriend. ‘Sorry JP, maar ik had inwendig zo’n lol en je deed zo braaf met me mee!’
Ik weet het. Thuisblijven is wat we met zijn allen moeten doen, maar die ochtend moest ik toch echt de deur uit. Naar Scheveningen om precies te zijn. Naar het nieuwe restaurant waar mijn vriend is aangenomen als bedrijfsleider. De horeca is dicht maar achter de schermen wordt er nog volop gewerkt. Vanuit het hoofdkantoor werd gevraagd of hij een leuke foto van zichzelf wilde maken in het restaurant voor op de website. Het liefst met het logo in beeld.
Nou kan mijn manneke veel, maar ik heb hem nog nooit betrapt op het maken van een selfie. Ik vermoed zelfs dat hij geen idee heeft hoe hij dat zou moeten doen. JP gebruikt zijn telefoon waar hij voor bedoeld is. Om mee te bellen en om gebeld te kunnen worden.
Ik moet dus mee als fotograaf en ik wist dat dat een pittige klus zou gaan worden. Ten eerste ben ik geen fotograaf en ten tweede heb ik hem weleens eerder op de gevoelige plaat – lekker ouderwetse term dit – moeten vastleggen, en toen zei hij al na één foto: Zo. Klaar. Hij zag eruit als een mengeling tussen een verschrikt konijn dat in de koplampen keek en een verwarde dominee. Ik moest echt al mijn overredingskracht gebruiken om hem ervan te overtuigen dat dit nooit de bedoeling kon zijn. Ik moest er niet aan denken dat ze op het hoofdkantoor zouden gaan zeggen: wat voor een raar iemand hebben wij nou toch aangenomen?
Ik merkte onderweg al dat hij er niet heel veel zin in had. JP is al niet zo’n prater maar nu zei hij helemaal niets. We parkeerden de auto en liepen naar binnen. Ik ging onmiddellijk op zoek naar een plek waar niet alleen het licht goed was, maar waar je ook zag dat hij in het restaurant stond en niet ergens op de A58. Gezellige hoekjes en plekjes genoeg, dus maakte ik wat proeffoto’s zonder model. Ik vond mezelf heel professioneel overkomen en moest daar inwendig keihard om lachen. Ik deed gewoon precies wat ik echte vaklui altijd zag doen.
Ondertussen scharrelde JP heel aandoenlijk een beetje nerveus om me heen terwijl hij met mij meedacht. Hij wees mij op plekjes waarvan hij vond dat dat een goede plek was om te poseren maar die wees ik keihard af door te zeggen: Wie is hier nou de snackbar? Jij of ik? Inwendig genoot ik enorm van mijn rol als zelfverklaard expert. Als een soort van Peter R. de Vries bestudeerde ik elke hoek elke plekje van de zaak terwijl ik al lang had bedacht dat hij voor de bar moest gaan staan.
Gedwee volgde mijn vriend mijn aanwijzingen op. Ga daar eens staan. Aan de bar ja. Nee. Niet daar. Een beetje meer naar rechts. Wacht even. Haal je handen eens uit je zakken? Draai je hoofd eens naar het licht? Span je kaken even goed aan en ontspan. Duw je tong tegen je gehemelte en lach een beetje. Draai eens met je linkerschouder mijn kant op? Ja goed zo. Flits flits flits. Wacht. Nog een keer want het logo op je overhemd is niet goed te zien. Als ik tegen hem had gezegd dat hij aan de bar moest likken dan had hij dat ook gedaan. Wat was hij braaf. Wat deed hij enorm zijn best.
Minutenlang maakte ik foto’s van hem terwijl hij verschrikt in de camera keek. Terwijl ik ze één voor één bekeek ontdekte ik dat elke foto onscherp was. Dat lag niet aan hem maar aan mij, maar dat zei ik natuurlijk niet. Ik had veel te veel lol tijdens dit rollenspel. Ik veranderde de camera-instellingen en droeg hem op om niet náár de lens maar dóór de lens heen te kijken. Ik riep maar wat, maar het hielp. De opluchting die zich van hem meester maakte toen ik riep: –It is a wrap!– was onbetaalbaar.
Samen, zij aan zij, kozen wij een foto uit waar hij er het beste opstond. Dat was niet zo moeilijk. Van de tientallen foto’s die ik van hem had gemaakt was er maar ééntje waar hij in een onbewaakt ogenblik eventjes helemaal ontspannen was. Waar hij even niet poseerde. Waar hij helemaal zichzelf was. ‘Die’ zeiden we tegelijkertijd. ‘Er is duidelijk geen model aan mij verloren gegaan’ verzuchte hij toen we in de parkeergarage naar de auto liepen. Mijn lach bulderde nog lang na.
Lees ook: Miriams carrière nam twee minuten lang een onverwachte wending
