Miriam las in de krant BN/DeStem dat er het afgelopen jaar vaker suïcide onder jongeren was gepleegd. Maar liefst 81 jonge mensen kozen vorig jaar voor de dood. Dat zijn twee schoolbussen vol. Miriam hapte naar adem.
LEES OOK: Vóór Facebook dachten we nog dat mensen lief en aardig waren
Twee bussen vol jonge mensen die nog een heel leven voor zich hebben en blijkbaar zo diep in de put zaten dat ze geen enkele andere uitweg meer zagen. Al die ouders die achterblijven. Al die ouders die zich afvragen wat ze hadden kunnen doen om dit te voorkomen. Hartverscheurend. Je kind verliezen is al ondragelijk, maar om altijd de vraag in je achterhoofd te hebben wat jij als ouder had kunnen doen om dit te voorkomen? Daar zijn geen woorden voor.
In het artikel dat ik las werden allerlei mogelijke oorzaken aangedragen. Van de Netflix-serie: 13 Reasons Why ( die volgens mij juist is ontwikkeld ter preventie van zelfmoord) tot en met de opmars van organisaties die pleiten voor een vrijwillig levenseinde. Ik geloof dat niet. Ik geloof niet dat dat het extra duwtje was. Onze jeugd leeft via hun telefoontje. Letterlijk. Wij ook, maar wij hebben er nog een filter op zitten. We zijn er allemaal getuigen van hoe onze kinderen langzaam maar zeker dreigen te verzuipen in een overkill aan gedragscodes op- en via social media en we doen er niets aan.
Er was een zin in het artikel dat meteen mijn aandacht had. ‘Mijn dochter is al in drie lessen gewaarschuwd voor chlamydia en in vijf voor cannabis, maar geen enkele docent heeft haar verteld wat ze moet doen als ze angstig is of aan zelfmoord denkt,’ aldus oprichter en psychiater van 113 Zelfmoordpreventie Jan Mokkenstorm.
Hij heeft gelijk. Voorlichting, voorlichting, voorlichting. Dat is het enige antwoord. In 2008 pleitte ik al in een column in BN/DeStem over hoe vreemd het was dat Social Media nog geen vak was op scholen. Een vak waarin je de leuke mooie kanten kunt belichten, maar ook de zwarte kant aan bod moet komen. Gewoon echt een vak. Een volwaardig onderdeel van het leerprogramma op scholen. Een vak dat net zo’n prominente plaats inneemt als Nederlands en wiskunde.
Als ik docente was zou ik beginnen met de les: Jongens? Telefoons op tafel. Ik geef jullie een telefoonnummer waarmee ik altijd via what’s app te bereiken ben. Sla dit op onder de naam: Social Media of Juf Mir zodat je mij altijd kunt appen met een vraag of een opmerking die ik kan behandelen in onze volgende les. En nog één ding? Mocht er iets ernstigs zijn? Stuur mij alleen maar een zwart hartje en ik reageer zo snel als ik kan omdat ik weet dat er dan echt iets aan de hand is.
Oké. Let’s go. Wie heeft er ooit weleens iets vrolijks gepost terwijl je eigenlijk diep ongelukkig was? Weet je nog welke foto dat was? Weet je nog waarom jij net deed alsof je happy was? Welke boodschap gaf jij af? Voelde jij je er beter door? Heb jij weleens meegemaakt dat iemand iets verdrietigs op zijn of haar tijdlijn zette en dacht: uitslover? Aandachttrekker? Hoe heb jij gereageerd? Zei je er iets van? Heb jij na aanleiding van een verdrietig bericht weleens privé een berichtje naar die persoon gestuurd? Heb jij zelf weleens een aardig privéberichtje gehad n.a.v. een minder vrolijke post? Vond je dat fijn? Hoe voelt het om te worden uitgescholden via social media? Voel jij je weleens boos om wat iemand anders op zijn tijdlijn zet? Als ik jouw tijdlijn bekijk geeft dat dan een correct beeld weer van jouw leven?
In de lessen Social Media kan je alles aan bod laten komen wat speelt in het leven van jonge mensen. Van series zoals 13 Reasons Why tot en met aandacht voor Facebook-community’s, informatieve You Tube-kanalen, Snapchat-groepen waar je daadwerkelijk je verhaal in kwijt kunt. Van de wereldcupfinale tot en met: hoe voelt liefdesverdriet?
Een soort Maatschappijles 2.o, dus.
Ik zou die eerste les afsluiten met een opdracht. Zet deze week één foto van jezelf op jouw socials die echt weergeven hoe jij je op dat moment voelde, en ja dames jullie mogen filters gebruiken, en dan komen wij daar volgende week op terug.
Ook zou ik zou elke les de klas uitzwaaien met de zin: En jongens? Het leven is net een gevulde koek. Soms heb je er heel erg zin in en soms zit je gewoon even te vol. En dat is oké.
Niets meer missen?
Meld je aan voor onze wekelijkse nieuwsbrief!
