Miriam: “Niet in de media, maar in déze branche worden mensen het vaakst gekleineerd”

-

Dat intimidatie op de werkvloer zich niet alleen beperkt tot de media, heeft Miriam Mars aan den lijve ondervonden. Ze werkte een tijdje in een boetiek en is er, door haar eigen ervaring én die van andere vrouwen, van overtuigd dat er een andere branche is dan de media en advocatuur waar mensen het vaakst worden gekleineerd. 

Als er een branche is waar vrouwen werkzaam zijn en die regelmatig tot op het bot worden vernederd, dan is dat niet in de media. Of in de advocatuur op de Zuidas. Er is één branche, en ik spreek uit ervaring, waar vrouwen elke dag worden vernederd, seksistisch worden bejegend, klein gemaakt én onderbetaald worden voor wat ze doen en dat is, Dames en Heren, in het Midden Klein Bedrijf. Zo. Ik heb het gezegd. In van die boetiekjes of winkeltjes met één of meerdere filialen met maar één baas of bazin aan het hoofd. En die vrouwen? Die daar werken? En dat elke dag moeten ondergaan? Daar lees je niets van terug in De Volkskrant. Die zie je niet aan talkshowtafels verschijnen. Die zwijgen.

Vandaag kwam ik een oud-collega van me tegen. Toen ik haar leerde kennen, werkten we allebei in zo’n boetiekje. Daar hadden wij een baas die op zijn zachtst gezegd onvoorspelbaar was. De ene dag was hij supertevreden met de omzet. De volgende dag schold hij ons helemaal verrot omdat we in zijn beleving ‘klanten hadden laten lopen’. Ik hield het welgeteld drie weken vol. Nadat hij vanuit het niets tegen mij begon te schreeuwen, stak ik mijn middelvinger op en liep zo de deur uit. Hij kwam nog achter me aan. Ik heb hem midden op straat keihard uit staan lachen. Ik kon dat ook doen, omdat ik die twaalf uur die ik per week voor hem werkte, financieel niet nodig had. Ik werk al meer dan vijfentwintig jaar als zelfstandig journaliste en ik heb er vaak een baan naast. Maar dat gold niet voor mijn collega. Als alleenstaande moeder van een zoontje en geen enkele opleiding was deze baan haar enige optie. Ik vroeg haar hoe het met haar ging. Ze zag er slecht uit. Ze vertelde me dat ze al een jaar lang zonder werk zat. En dat dat hele gedoe rondom Mathhijs van Nieuwkerk haar niet in de koude kleren was gaan zitten.

In heel mijn leven heb ik maar weinig fatsoenlijke bazen meegemaakt in het Midden Klein Bedrijf. Geen een van hen vond het ooit nodig om meer uurloon te betalen dan wat er beschreven stond in de CAO. Ik heb meegemaakt dat collega’s van eenentwintig zonder ervaring evenveel verdiende als ik met mijn achtenveertig jaar. Allemaal, al die baasjes, vonden het heel normaal dat zijn, of haar, werknemers een half uur van tevoren al op ‘de vloer’ aanwezig waren en na sluitingstijd nog rustig een half uur moesten schoonmaken. Onbetaald.

Als ik namens al mijn ex-collega’s spreek? We zijn seksistisch bejegend variërend van ongevraagd seksadvies tot en met gegrabbel in ons kruis op een bedrijfsfeest, tot op het bot vernederd met opmerkingen als: ‘Ben jij nou echt zo dom?’, ‘Weet jij nou nog steeds niet hoe dat werkt?’ Tot en met: ‘Je bent zeker blij dat jij voor mij mag werken, want niemand anders neemt jou ooit aan.’

Die vrouwen, die collega’s die ik ooit had? Daar wordt niet over geschreven. Die tellen niet mee. Die krijgen geen stem. Daar wordt niet naar geluisterd. Waar moeten zij heen met een klacht? Velen van hen zitten inmiddels al heel lang thuis met een burn-out. Met PTSS. Met het gevoel dat ze geen fuck waard zijn. Bedrijfsartsen? Die doen niets. Uiteindelijk beland jij in de ziektewet en heb je een ex-werkgever achter je aan die je elke week minstens één keer lastigvalt. Of, nog erger: onder andere collega-ondernemers laat weten dat ze jou nooit moeten aannemen.

Ik ken tientallen van dat soort verhalen. En veel van jullie Saarlezeressen die werkzaam zijn in een winkel zullen zich hierin herkennen. Jullie gaan een stem krijgen. Let maar eens op.

CURSUS – Goed idee: op je 50e voor jezelf beginnen

Deze maand lees je op SAAR véél over werk. Van inspirerende 50+ vrouwen die iets anders zijn gaan doen tot de ervaringsverhalen van hoofdredacteur Barbara en alles er tussen in. Ook toe aan wat nieuws? Doe dan onze cursus. Want ja: ook na je 50e zitten er veel mensen op je te wachten.

gifgif
Miriam Mars
Miriam Mars
Miriam (54) woont samen met JP en Kater Koos ergens in Brabant. Naast haar werkzaamheden als ZZP'er, werkt ze ook parttime voor een golfschool. Sinds 2021 is ze, naast moeder van twee volwassen kinderen, oma van Jan. Als de in Dubai woonachtige Jantje met zijn ouders in Nederland is laat ze alles uit haar handen vallen voor hem en is ze onbereikbaar voor iedereen. Meer weten? Op Instagram miriammars1968 laat ze alles zien. Nou ja. Bijna alles.

RECENTE ARTIKELEN