Miriam is woedend. Echt woedend. Het liefst zou ze dat van de daken willen schreeuwen maar daar is ze veel te verfijnd voor. Veel te goed opgevoed. Veel te keurig.
Er zijn heel veel beroepen die ik nooit zou had willen worden. Archeoloog bijvoorbeeld. Een beetje de hele dag graven naar dingen in de grond die óf dood óf kapot zijn.
Bakker. Elke dag verschrikkelijk vroeg op en dan ook nog eens elke dag hetzelfde recept gebruiken.
Toneelspeler. Elke avond dezelfde tekst opzeggen tegen steeds weer andere mensen die die tekst voor de eerste keer horen en dat je dan moet doen alsof het ook voor jou de eerste keer is.
Slager zijn. Zo’n echte met zo’n mes in de hand en altijd bloed op je kleren.
Griffier. Hele dag binnen zitten en dan ook nog eens saaie dingen doen.
Topatleet. Lijkt mij ook verschrikkelijk. Elke dag zweten en buiten adem zijn en dan net niet winnen ook.
Er is echter één beroep wat daar met kop en schouders bovenuit steekt. Het is echt het aller-aller-allerstomste beroep ter wereld. Een volkomen nutteloos vak. Iets waarvan je bij voorbaat al weet dat ze je op feestjes links laten liggen als je vertelt wat je doet voor je werk. Het is ook niet echt werk hè. Het is gewoon stom gedoe. Echt stom gedoé. Ik kan mij niet voorstellen dat er mensen bestaan die door hun ouders werden aangemoedigd om vooral dat vak in te gaan. Dat er kinderen zijn die denken: als ik later groot word, dan word ik telefonisch verkoper voor een energiebedrijf. Dan ga ik de hele dag mensen lastigvallen met de vraag of ze over willen stappen naar een andere energieleverancier en als ze dan nee zeggen dan ga ik net zo lang op hen inpraten en net zo lang idiote vragen stellen en net zo lang drammen en duwen en een soort van dreigen totdat er één iemand verbaal murw geslagen zucht: Ok dan. Ik geef het op. Ik stap over naar jullie maatschappij.
Ik word tegenwoordig minstens drie keer per week gebeld door zo’n vrolijke mafkees die werkelijk elk negatief antwoord van mij om weet te buigen naar iets positiefs. ‘Weet u dat u veel te veel betaalt?’ ‘Ja dat weet ik en dat vind ik heerlijk…’ ‘Oh vindt u het heerlijk om te veel te betalen? Nou wat fijn, maar met dat geld had u hele leuke andere dingen kunnen doen zoals blablabla…’ Vroeger belden die gasten nog met een onderdrukt of privénummer. Alle reden dus om niet op te nemen.
Tegenwoordig vallen ze je aan vanuit elk denkbare woonplaats. Dan gaat mijn telefoon. Zie ik een nummer plus een woonplaats en dan denk ik: Nijmegen? Oh dat zal Ad wel zijn. En dan neem ik op en dan is het niet Ad maar een of andere zuigende verkoper van een of andere energieleverancier met zo’n enorm belscript voor zich die geeneens het fatsoen heeft om de vraag te stellen of het mij uit komt. Nee. Het komt mij niet uit. Nooit. Nu niet. Morgen niet. Nooit niet. Ga weg. Val mij nooit meer lastig.
Ik heb heel lang geprobeerd om hen vriendelijk doch beslist af te wimpelen maar dat bleek onmogelijk te zijn. Tegenwoordig schreeuw ik gewoon keihard: GA WEG en druk dan weg. De eerste keer dat ik dat deed waar JP bij was schrok hij zich een hoedje. Op zich wel begrijpelijk zo’n heftige reactie, leg maar eens uit dat het een zielig naar opdringerig telefonisch verkopertje was. Gelukkig wordt hij tegenwoordig ook op de meest idiote tijdstippen lastiggevallen door die gasten dus verblikt of verbloost hij niet meer als ik vanuit het niets begin te ga-weggen.
Nu ik er over nadenk? Er is nog één beroep dat nog erger is dan telefonische verkoper van een of ander energiebedrijf. En dat is de baas zijn van een of ander energiebedrijf. Dat lijkt mij helemaal verschrikkelijk. Dat en gynaecoloog.
Lees ook: En maar beppen en lachen – we hangen nooit meer uren aan de telefoon
