Bij DWDD vertelde Barbara van Beukering over haar boek Kruip nooit achter een geranium. Hmmm. Irma’s oma was toevallig heel gelukkig achter die geranium.
LEES OOK: Leuke 50plusser interviewt leuke 70plussers. En dit is wat ze haar leren: Blijf er tiptop uitzien
Barbara, die vijftig is en haar kaaklijn heeft laten opereren omdat ze zo’n last had van een rommelige kaaklijn als ze selfies maakte, interviewde voor haar boek oudere vrouwen die zij bewondert. Mensen als Neelie Kroes, Hedy d’Ancona, Marjan Berk, Olga Zuiderhoek. Allemaal vrouwen die werken. Geen wonder dat ze dus allemaal hetzelfde zeggen: blijf werken, ook als je honderd wordt.
Dat is veel beter dan de manier waarop onze oma’s dat deden, vertelde de schrijfster aan Matthijs van Nieuwkerk. Onze oma’s hadden flinke memmen, hoge heupen, een permanentje en steunkousen (haar woorden). En na hun vijftigste was hun leven wel zo’n beetje voorbij: geen werk, kinderen het huis uit, man achter de secretaresse aan (ook haar woorden). Doffe ellende dus.
Ik denk aan mijn eigen oma. Ja, zij was stevig, had grijze krullen en misschien ook wel steunkousen. Maar had zij een treurig leven? Ik weet bijna zeker dat opa niet achter zijn secretaresse aanzat. Ten eerste had hij die niet, en ten tweede was hij dol op mijn oma. Ik weet nog heel goed dat hij kapot van verdriet was toen zij overleed. Mijn oma had inderdaad geen werk. Maar ze was wel een stoer wijf: in de oorlog, toen mijn opa in Duitsland te werk werd gesteld, voedde zij haar kinderen alleen op. Ze had geen wasmachine, geen droger of stofzuiger. Huisvrouw was in die tijd een pittige baan.
Was ze ontevreden over haar leven? Daar twijfel ik ten sterkste aan. Ze was tevreden in het kleine huis waar ze al zo’n vijftig jaar woonde. Ze hoefde geen twee-onder-een-kap, geen nieuwe bank of een duurdere auto. Oma vond het volgens mij wel prima zo. Ze hield van lezen, kende iedereen in de buurt, en elke dag kwam er wel een zoon of dochter langs.
En ze genoot van ons, haar kleinkinderen. Ze hoefde niet zichzelf te zoeken, te stressen over haar carrière, cursussen te volgen of haar grenzen te verkennen. Ze was er gewoon altijd. Met een glaasje ranja en een gulle lach. Misschien stond ze niet midden in de maatschappij; ze las liever romans dan kranten en naar de tv keek ze ook niet veel.
Ze had geen hippe garderobe, verfde haar grijzen haren niet en ze had nog nooit van botox gehoord. Maar ik denk dat ze heel gelukkig was. En ik wil best oud worden zoals zij. Achter een geranium.
Gemist? Bekijk hier het fragment van Barbara van Beukering bij DWDD.
Niets meer missen?
Meld je aan voor onze wekelijkse nieuwsbrief!
