Annelien (53) is getrouwd met een man die in een jaar veranderde van een leukerd met wie ze chips en series kon bingen in een freak die doodsbang is voor koolhydraten.
“Bart wil niet meer uit eten omdat hij dan niet precies weet wat er op zijn bord komt. Hij wil niet meer op bezoek bij vrienden want dan komt zijn hardloopschema in de war. En onze vrienden willen niet meer bij ons komen, omdat ze zijn colleges over gezond leven nogal vermoeiend vinden. Ik heb er ook niet altijd zin in. We hebben al fikse ruzies gehad om zijn zogenoemd leuk bedoelde waarschuwingen als ‘neem vooral nog een hapje diabetes’ als ik slagroomsoesjes eet. Een man wordt er niet aantrekkelijker op als hij over de deugden van kiemgroenten doceert.
Het is begonnen nadat een collega van hem onwel werd op kantoor en dezelfde dag nog gedotterd moest worden. Bart schrok zich rot en besloot ter plekke gezonder te gaan leven. Niets mis mee, ik deed in het begin met plezier met hem mee. Maar hij nam het wel heel serieus. Online vond hij Paleo-vrienden die als een sekte met eten omgaan. Vis, groenten, noten, zaden, vlees. Geen zuivel, geen granen, zo min mogelijk koolhydraten.
Hij viel enorm af en kreeg daar veel complimentjes over, maar ik vond eerlijk gezegd dat hij vooral een ouwe kop kreeg. Zeker toen hij er ook nog bij ging hardlopen. In een half jaar tijd van niets naar zijn eerste marathon. Heel knap. Ook weer iets waar hij veel bewondering mee scoorde, terwijl hij er niet uitzag alsof hij het leuk vond of zich goed voelde. Ik stond langs de kant en bad dat hij er niet in zou blijven, want ik zag thuis hoeveel pijn hij had. Maar dat hoorde er volgens hem bij, daar werd hij ‘sterker’ van
Hij loopt vrijwel elke avond. Daarna gaat hij in de weer met zijn avondeten en met de chiazaadjes voor zijn ontbijt. In het begin kookte ik voor twee, maar ik trok Paleo niet. Ik rammelde van de honger en was doodmoe, later had ik geen zin in zijn gezeur als ik voor mezelf aardappelen of pasta kookte. Hij kookt ook liever zelf, want dan weet hij zeker wat erin zit. Dus eten we niet meer samen. Zoals we eigenlijk niets meer samen doen: hij gaat vroeg naar bed, want hij is bekaf van al dat rennen.
Veel mensen prijzen hem om alles wat hij doet, dat bevestigt hem in het idee dat hij goed bezig is. En misschien is dat ook wel zo, maar ik mis mijn gezellige vent. Ik kan niet meer met hem praten, ik kan niet meer onbevangen een zakje chips opentrekken als hij erbij is, het is alsof 26 leuke jaren in een jaar zijn verdampt. En nu vraag ik me serieus af: is dit een bevlieging of gaat het over als hij door zijn midlifecrisis heen is? En als het niet overgaat, is getrouwd zijn met een gezondsheidsfreak dan reden tot echtscheiding? Want zoals hij nu is, is hij niet meer de man waarmee ik ooit ben getrouwd.”
