Het moet wel heel raar lopen als Merals dochter Maaike (17) haar eindexamen niet haalt. Terwijl Meral al maanden opzichtig linkjes van vervolgopleidingen doorstuurt, bestaat Maaike’s zoekgeschiedenis vooral uit ‘backpacken’ en ‘gap year’. Wat nu?

O God, ze wil dit echt.

Neeeeeee!

Adem in. Adem uit.

Een gapyear is hartstikke hot.

Prinses Amalia en prinses Alexia deden het óók.

Maar goed, die hadden beveiliging mee. Dan slaap je als moeder toch iets beter.

Mijn kind wenst moederziel alleen op pad te gaan.

Naar Thailand. En Nieuw-Zeeland, omdat het altijd nóg verder weg kan, blijkbaar.

Oh-gottegottegot, ze wil ook naar India. Nu niet echt een vrouwvriendelijk land.

Misschien kan ik stiekem een tracker in haar rugzak naaien?

Adem in. Adem uit.

Misschien dat ik het over de duurzame toer kan gooien? Vliegen is slecht, vrijwilligerswerk in Drenthe is óók een optie, zoiets?

Niet dat haar in Drenthe niets kan overkomen, natuurlijk.

Als ze maar niet denkt dat we een jaar niksen gaan bekostigen!

Oké, ze heeft flink gespaard van haar bijbaantje.

Shit, dat betekent dat we haar niet met geld kunnen bijsturen.

Adem in. Adem uit.

Ik wil een moedige, montere moeder zijn.

Zo eentje die aanmoedigt en ‘wat leuk voor je!’ zegt.

In plaats daarvan loop ik alleen maar te freaken.

Wat als ze achterop raakt bij haar leeftijdsgenoten?

Wat als ze nooit meer een studieritme weet te vinden?

Het is toch ook leuk en avontuurlijk om te gaan studeren?

Wat als haar iets overkomt?

Ze zit hier als een kip zonder kop op de fiets, hoe moet dat in een bus vol kippen in Rajasthan?

Ik lig al wakker als ze op vrijdag gaat stappen. Dat wordt dus een jaar niet slapen.

Ze gaat natuurlijk selfies nemen op uitkijkpunten waar je in een ravijn kunt vallen.

Of in gammele bussen rijden over geitenpaadjes.

God mag weten hoeveel enge kerels ze zal tegenkomen.

Maar wat als ze een staycation van haar gap year maakt? Een jaar een niksende puber over de vloer, dat trek ik echt niet.

Is dit nu mijn straf voor alle keren dat ik stiekem dacht dat het best fijn zou zijn als ze op kamers ging?

Een gezellig studentenhuis is toch wat vertrouwder dan een hostel in Verweggistan.

Oh ja, bangalijst. Dat is natuurlijk ook weer zo.

Adem in. Adem uit.

Ze wil een tussenjaar. Het gaat er komen.

Iets met nog vrij vaag vrijwilligerswerk, vakantie en wat van de wereld zien.

Ergens snap ik het wel. Levenservaring opdoen is goud.

Daar moet een moeder dan maar voor wakker liggen, denk ik.

Ze heeft gespaard en ze is vastbesloten. Ze wil dit echt. En niet over een paar jaar, maar nu.

Als in: even de eindexamenfeesten afwachten en dan weg met een open ticket.

Zo snel al.

Adem in. Adem uit.

Desnoods maar faken dat ik een moedige, montere moeder ben.

‘Vertel eens, welke route heb je in gedachten?’

Nooit meer iets missen?

Schrijf je in voor de nieuwsbrief en je krijgt wekelijks een verzameling van de beste stukken, updates over de podcast en de beste aanbiedingen van Saar in je mailbox!