‘Mijn dochter baalt dat ik niet meer wil oppassen’

Vier dagen werken én een vaste oppasdag – Karin (59) vond het veel te zwaar. En nu is haar dochter boos en het contact verstoord. 

“Toen mijn jongste dochter Eefje (34) een tweede kind kreeg, paste ik al een dag per week op de oudste. Ze ging er als vanzelfsprekend vanuit dat ik de tweede er gewoon bij zou nemen. En dat heb ik ook gedaan, met liefde en plezier, want ik ben dol op mijn kleinkinderen. Maar slopend was het wel, zelf nog vier dagen per week werken en dan nog een dag met twee drukke kleintjes. Ik was moe, ik sliep steeds slechter, ik kreeg last van mijn hart. ‘Je zou het echt wat rustiger aan moeten doen,’ zei de cardioloog en schreef me nieuwe pilletjes voor. Stoppen met werken was geen optie, omdat we dan financieel in de problemen komen. Zodat ik voorzichtig bij mijn dochter aankaartte dat het oppassen me wat teveel werd. ‘Ach, iedereen is wel eens een beetje moe,’ zei ze laconiek. ‘En de kinderen genieten er zo van, je wilt toch niet dat ze naar de crèche moeten?’

Ik durfde op dat moment niet te vragen: ‘Wat is er eigenlijk mis met een crèche? Eefje is altijd zo fel en ik vond het ook best sneu voor de kleintjes. Ik stel mensen niet graag teleur, ik dacht: ‘Die ene dag moet me toch wel lukken?’ Niet dus. Ik kreeg steeds meer last van mijn hart en ik ging steeds slechter slapen. Soms lag ik het grootste deel van de zondag in bed, om bij te tanken. Mijn man is normaal gesproken niet kwaad te krijgen, maar is toen een keer heel boos op me geworden. ‘Ik wil je niet kwijt omdat het zo lekker makkelijk voor Eefje is dat haar moeder altijd klaarstaat,’ zei hij.

Zodat ik toch heb aangegeven dat ik wilde stoppen met oppassen. Mijn schoonzoon toonde begrip, Eefje was niet blij. En reageerde ook niet erg aardig op mijn gezondheidsproblemen. ‘Ja, en wat moet ik nou?’ was haar eerste reactie. Meteen gevolgd door het verwijt álle moeders van haar vriendinnen wel oppasten. En de vraag of ik soms niet van haar kinderen hield. Natuurlijk hou ik van ze, ik kon het alleen fysiek niet meer opbrengen om naast mijn baan ook nog een dag met hen op te trekken.

Het contact heeft een lelijke deuk opgelopen. Het is overduidelijk dat ik het leven van mijn dochter moeilijker heb gemaakt door af te haken als oppas en dat haar dat dwarszit. De andere oma wil niet oppassen, de opvang kost geld. Ik heb nog even overwogen haar daarin tegemoet te komen. Maar dacht toen: ‘De oudste heeft het met haar kinderen altijd zelf met haar man geregeld, de kinderen van Eefje en haar vriend zijn niet mijn verantwoordelijkheid.’ Moeilijk was dat wel, omdat ik me toch schuldig voelde.

Fysiek ben ik aanzienlijk opgeknapt van mijn oppasdag opgeven, maar emotioneel heb ik er best stress van. In ieder geval genoeg om nog hartkloppingen te hebben. Het steekt dat ik nog amper iets van Eefje hoor, alsof ik alleen maar goed was om haar te helpen. De kleinkinderen mis ik ook, die zie ik nu vooral nog via Skype. Ze heeft het te druk, zegt ze en ook dat voelt dan weer als mijn schuld. Ik wou dat dáár pilletjes tegen waren, tegen dat eeuwige schuldgevoel.”

NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.

NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)

gifgif
Monica Oliveira
Monica Oliveira
Monica Oliviera interviewt vrouwen voor Saar Magazine. Ze is 51, getrouwd en woont in Twente. Haar drie kinderen zijn min of meer de deur uit - behalve rond etenstijd.