Sterke, inspirerende vrouwen, vertellen over hun ervaring en visie op de overgang. Samen met Vichy maken wij een serie interviews om de overgang bespreekbaar te maken. Deze keer: Evelien (47) wil van haar moeder Nora (72) weten hoe zij de overgang is doorgekomen in een tijd dat er nauwelijks over gesproken werd, er weinig remedies waren en gewoonweg minder tips, adviezen en hulp dan nu.
Evelien: “Mam, ik heb je vroeger nooit een woord horen zeggen over de overgang. Waarom niet?”
Nora: “Ik kreeg klachten waarvan ik niet eens wist dat ze met de overgang te maken hadden. Bij de overgang dacht ik aan opvliegers, een droge vagina, dat soort dingen. En om heel eerlijk te zijn: dat speelde bij mij allemaal niet of nauwelijks, ik heb er niet echt herinneringen aan. Maar mijn lage energiepeil daarentegen, mijn heviger wordende en langdurige menstruaties, mijn sombere gevoelens: ik dacht dat er medisch iets mis met me was.”
Evelien “Met wie sprak je erover?”
Nora: “Uiteindelijk met de huisarts en daarna met een gynaecoloog. Er werd een uitstrijkje gemaakt, een echo om te zien of er vleesbomen zaten. Toen dat allemaal in orde bleek kreeg ik te horen: “Mevrouw, deze klachten horen bij de overgang.” Ik wist niet wat ik hoorde! Maar waar ik het vooral moeilijk mee had, was dat ik na deze mededeling weer kon gaan. Er was helemaal geen begeleiding, geen verwijzing naar een overgangsconsulente, niks. Het idee dat deze symptomen nog jaren konden aanhouden, maakte me lichtelijk wanhopig.”
Evelien: “Kon je er met vriendinnen over praten?”
Nora: “Ik was niet zo’n prater over dit onderwerp. Met vriendinnen had ik het voorheen ook nooit over menstruaties. Opvliegers, ja, daar hadden met name mijn vrouwelijke collega’s het over. Die zaten met complete ventilatoren op zich gericht achter hun bureau. Maar om verder over de fysieke, laat staan psychische kant van het verhaal uit te wisselen, nee, dat deed je gewoon niet. “Het hoort erbij”, was de boodschap vanuit huisartsen. Net als menstruatiepijn, maar het is toch iets anders wanneer je dagen uitgeschakeld in bed doorbrengt. En ook dat gebeurt nog vandaag de dag, dat veel vrouwen dit als ‘normaal’ beschouwen. We zouden sneller goed advies moeten inschakelen, ons niet met een kluitje in het riet laten sturen. Het gaat om onze levenskwaliteit, of het nou gaat om menstruatieklachten of over overgangsklachten. Het kan behoorlijk de rem op je leven zetten, daar mogen we best in gehoord en gezien en in begeleid worden. Hoe ervaar jij dat persoonlijk?
Evelien: “Ik vind de impact ook heftig. Het voelt alsof ik mezelf soms een beetje kwijtraak. Mijn moodswings zijn erger dan voorgaande jaren, toen ik vooral last had van PMS. Daarnaast heb ik dus wél last van vaginale droogte en ik merk dat ik mij daar naar mijn vriend toe voor schaam. Alsof je geen sappige vrouw meer bent, maar een opgedroogde woestijn. Mijn onzekerheid maakte hem weer onzeker. Hij dacht dat ik geen zin had. Dat is niet zo. Godzijdank kan je glijmiddel kopen en ook gewoon lekker online. Vind je het trouwens ongemakkelijk, als ik over seks praat?”
Nora: “Nee, maar andersom denk ik niet dat ik zelf met verhalen over mijn seksleven aan moet komen bij mijn kinderen!”
Evelien: “Hahaha, de tijd dat kinderen denken dat hun ouders het nooit meer doen, is echt voorbij. Oké, terug naar de overgang. Wat heeft je het meest geholpen toen je er middenin zat? “
Nora: “De gedachte dat het op een dag toch echt achter de rug zou zijn. En hoe heerlijk is het als je geen klachten meer hebt, en geen maandelijkse menstruaties!”
Evelien: “Hoe ervaarde jij het ouder worden an sich?”
Nora: “In het begin vond ik het verschrikkelijk. De slapper wordende huid, de haartjes die op mijn kin verschenen. Dat was altijd mijn schrikbeeld, zo’n prikkende baart die je vroeger voelde als je je tantes op verjaardagen een zoen gaf. Die haren heb ik aangepakt bij de schoonheidsspecialiste. Dankzij elektrische ontharing ben ik er voorgoed vanaf. Verder ben ik beter voor mijn huid en lichaam gaan zorgen. Altijd een factor 30 op mijn gezicht als ik naar buiten ga, om ouderdomsvlekken en rimpels zoveel mogelijk in de kiem te smoren. Het lukt me inmiddels om met een milde blik naar mezelf te kijken. Ik vind dat ik mooi oud word. Van alle rimpels die je kunt hebben, zijn lachrimpels toch eigenlijk ontzettend mooi. Als je daar veel van hebt, zit het dus goed. Humor en zelfrelativeringsvermogen helpen.”
Evelien: “Wat kun je mij meegeven nu ik zelf in de overgang zit?”
Nora: “Als je er met vriendinnen over kunt praten, práát dan. Ik heb me geregeld alleen gevoeld in mijn overgangsworstelingen. Later pas werd ik veel opener en hoorde ik hoe andere vrouwen het hebben ervaren. Het zou een steun voor me geweest zijn als het meteen uit de taboe- en privésfeer was gehaald. Verder is er vandaag de dag zoveel meer expertise en deskundige hulp op dit vlak. Je zou gek zijn als vrouw als je daar je voordeel niet mee doet.”
Meer weten en lezen? Ga naar vichy.nl/overgang voor informatie en adviezen van deskundigen of verhalen van andere vrouwen.
We schreven dit artikel in samenwerking Met Vichy, maar de inhoud is 100% van ons.
