Ella weet alles van buikkramp en dankt God op haar blote knietjes dat ze nooit meer ongesteld is, maar ziet niks in menstruatieverlof. “Laten we stoppen met miepen en gewoon aan de slag gaan.”
Wetsvoorstel in Italië: geef vrouwen maximaal drie dagen per maand vrij als ze last hebben van hevige menstruaties. Vanwege ‘een biologisch nadeel waar ze niet om hebben gevraagd.’ Het klinkt heel wellevend, maar doet natuurlijk niets voor de emancipatie. Er valt nog genoeg recht te trekken aan gelijke rechten voor mannen en vrouwen, laten we de plichten alsjeblieft niet vergeten.
Ik schrijf dit als iemand die tussen haar twaalfde en haar 51-ste zo’n 1520 keer amper kon lopen van de buikkramp en er per menstruatie twee doosjes super plus absorberend doorjoeg en nóg doorlekte. Ik was er goed beroerd van. Maar me ziek melden? Alsof mijn oma’s en mijn moeder – alle drie werkende vrouwen van zelfstandige ondernemers – met een kruik op de bank gingen liggen. Alsof je ongesteldheid daar minder van wordt. Doe even normaal, gewoon een stevige portie pijnstillers erin en doorgaan.
Wat doet het voor je beeldvorming als je je ziek meldt of verlof krijgt vanwege maandelijks leed? Voor je het weet gaan anderen je zien als een zwak zieltje die geen verantwoordelijkheid of een stevig dossier waard is: ‘O, het is weer zover, ze is ongesteld.’ Stel dat je baas de keuze heeft tussen een ervaren man en een ervaren vrouw, waarvan de laatste recht heeft op zwangerschap-, bevalling- én menstruatieverlof, wie denk je dat hij of zij dan kiest? Het zou niet zo moeten zijn, maar zo’n vrouwenverlof zal je positie in de praktijk alleen maar kwetsbaarder maken en niets doen voor de arbeidsrelatie.
Hoe word je daar op termijn als vrouw beter van? Waarom kiezen voor een verlof dat het stigma versterkt dat vrouwen het zwakke geslacht zijn? Je werk niet kunnen doen omdat je een vrouw bent en dus menstrueert gaat echt niets doen voor je loopbaanperspectieven. Is een verlof niet gewoon de moderne versie van je afzonderen als je ongesteld bent, zodat je mannen niet kunt ‘besmetten met je onreinheid’? Wie bepaalt of je ‘genoeg pijn’ hebt om in aanmerking te komen voor zo’n verlof en wie controleert het?
Neem liever je verantwoordelijkheid, zoek een arts /menstruatiepoli die de pijn enigszins beheersbaar kan maken. En laat er geen misverstand over bestaan: menstruaties kunnen pijn doen, zeker als je kampt met endometriose. Het is logisch dat je geen bergen kunt verzetten als je een zware menstruatie hebt, maar dat kun je in de andere weken van de maand weer goedmaken. Ben je niet op je best, plan dan gewoon een ATV-dag, een flexdag of een vrije dag voor het cruciale moment. Of werk de rest van de maand af en toe een paar uur extra en compenseer die als je met een kruik op de bank wil. Voor de heel extreme gevallen is er de ziektewet. Maar ga het niet in een verlof gieten waar uiteindelijk vooral mannen van profiteren.
Ik menstrueer niet meer, een van de weinige zegeningen van de menopauze. Er is een keur aan ongemakken voor bijgekomen, maar er is geen haar op mijn hoofd die peinst over om te vragen om een overgangsverlof. Zullen we eens ophouden met miepen en gewoon aan de slag gaan? Alles wat een man kan, kunnen wij ook, desnoods bloedend.
LEES OOK Het enige echt opvliegers-lied
