Marjolein had vorige week een feest. Het was een mooi feest. Er waren namelijk bitterballen.
Natuurlijk, er waren ook aardige mensen, en een gezellig mopje muziek, leuke versiering aan het plafond, maar dat zijn bijzaken. Of beter, dat is het uitgangspunt van een beetje feest. Mensen, muziek, drankje. Daar begin je mee. Maar een feest wordt het pas echt als de schaal met dampende bitterballen langsgaat. Schoteltje scherpe mosterd in het midden, prikkers voor de mensen met gevoelige handjes.
Je hoort vaak ‘Het leven is een feest, maar je moet zelf de slingers ophangen’. Ik wil daar van maken: ‘Het leven is een feest, maar je moet zelf de ballen in de mosterd dopen’. Want wat is er nou feestelijker dan een stapel van die goudbruin gebakken hard-van-buiten, zacht-en-romig-van-binnen dwergkroketjes? Een saaie vergadering, een ongemakkelijke stilte in een toch al niet zo boeiend gesprek, een bodem voor een drankgelag, of dat nou op de camping, een loungebar of thuis is: met een bitterbal wordt alles beter.
Bitterballen zijn ook perfect als je wilt afvallen. Ze passen makkelijk in je handpalm, zijn zo klein dat ze onmogelijk veel calorieën kunnen bevatten. Plus, frituur ze in plantaardige olie en je pakt ook het goede van de plantjes mee. Een cocktail van water, hop, mout en gerst erbij en je kan ‘s avonds weer tevreden naar huis. Zoveel lekkers, dat moet wel gezond zijn.
Een bitterbal is eigenlijk een heel klein wereldbolletje: een harde korst met magma van binnen. Bij elke nieuwe bal ben je weer vergeten hoe heet hij kan zijn, want die krokante, lauwwarme buitenkant omhult een snoeihete binnenkant van heerlijke, dampende ragoût. Wachten tot de bal genoeg afgekoeld is, heeft geen zin. Wacht je te lang, dan is-ie zompig, wacht je te kort, dan kunnen alleen nog grote hoeveelheden drank je tong nog blussen. Je moet het gewoon ondergaan. De bitterbal-bite.
Ach, de keren dat ik met tranen in de ogen, met in de ene hand een bitterbal en de andere hand wapperend voor mijn halfopen mond niet verzucht heb: ‘heellijk, hij is plecies goe!’ En als de bal dan wat was afgekoeld, kickte de pittige mosterd er ook nog even in. Nog nasmeulend kwam dan de volgende schaal langs. ‘Ja glaag, een bittelbal.’
LEES OOK: Bitterballen, bier, een stervende verloofde; een vrouw in een mooi jurkje
