Deze week in het nieuws: met het pensioen in zicht raken tienduizenden 60-plussers arbeidsongeschikt, en de aantallen nemen razendsnel toe. Dat is het gevolg van de stijgende pensioenleeftijd en de werkdruk, constateert het UWV, dat de grote stroom niet aankan.
Marion (62) is zo iemand. Werkt vanaf haar negentiende met hart en ziel in de zorg, maar weet niet of ze het nog vijf jaar en een paar maanden volhoudt. “Het werk lijkt misschien fysiek minder zwaar omdat we meer gebruik kunnen maken van hydraulische douchestoelen en tilliften”, zegt ze. “Maar het is en blijft toch vrij fysiek werk, waarbij je veel moet tillen, lopen, bukken, helpen, wassen en wat al niet meer.”
Ze is voor het vak geboren: “Ik heb altijd met veel plezier gewerkt en gezorgd, eerst in het ziekenhuis, later een tijd in de wijkzorg en nu in een verpleegtehuis. Het is mooi werk, zorgen dat mensen die hulp nodig hebben er menswaardig bijzitten, fris gewassen, haren netjes gekamd. Dankbaar ook. Ik weet dat alle bewoners op mijn afdeling het liefst weer fitte vijftigers zouden zijn, maar aangezien dat er niet inzit doe ik mijn best ze een goede dag te bezorgen. Daar haal ik mijn trots uit, als ik zie dat ze lekker gegeten hebben, als er eens wordt gelachen, als er een praatje kan worden gemaakt.
Voor dat laatste is eigenlijk geen tijd meer. En dat nekt me. Niet het werk zelf, maar de tijdsdruk. Altijd worden opgejut door een manager die nog nooit een volwassen luier heeft verschoond. Steeds meer werk moeten doen met steeds minder mensen. Steeds meer tijd kwijt zijn aan het bijhouden van taken. Ik ben zo’n veertig procent van mijn werkdag bezig met administratie en registratie. In die tijd zou ik liever iemands haar even lekker wassen of met een bewoner die geen familie heeft een kort ommetje maken.
Weet je wat nuttig is? Bijhouden of mevrouw P. haar medicijnen heeft gehad en voldoende heeft gedronken. Elke ochtend een checklist in een elektronisch dossier moeten afwerken over haar stemming en conditie? Niet nuttig, omdat je dat op dat moment nog niet weet. Maar als ik die niet invul, kan ik niet verder, kan ik niet in de linnenkamer komen, kan ik geen katheter pakken en kan ik haar medicatie niet registreren, dus je moet toch wat intikken. De tijd die dat kost.
Het is niet het werk zelf, maar de werkdruk die aan me vreet. En het ligt niet per se aan mijn leeftijd hoewel ik echt wel voel dat ik ouder word, maar collega’s die de helft jonger zijn vallen ook om. En dat moet toch worden opgevangen, je kunt mensen in een verpleegtehuis niet in bed laten liggen of geen eten geven.
Als ik eraan denk dat ik dit nog ruim vijf jaar moet volhouden, kan ik wel janken. Ik kom elke dag doodmoe thuis, alles doet pijn, ik heb totaal geen energie om privé nog dingen te doen waar ik me aan kan opladen. ‘We worden steeds ouder, dus iedereen kan langer werken’ is het argument van de verhoging van de AOW-leeftijd. Ik weet niet wie dat verzonnen heeft, maar het was vast geen stratenmaker, docent of verpleegkundige.
Een iets oudere collega van me is heeft zich na twee jaar ziekte gemeld voor een WIA-arbeidsongeschiktheidsuitkering waarmee ze het richting haar AOW heeft gered. De WIA vermomd als de nieuwe VUT, zeg maar. Dan heb je wel het gezeik van het UWV dat je moet solliciteren, maar ook een beetje rust. Dat hoor je nu vaker van mensen die voortijdig op zijn.
Het zou mijn keuze niet zijn en ik kan het me financieel ook niet veroorloven, maar ik begreep het wel. Ooit was 65 jaar een ijkpunt in je leven, daarna was je leven weer van jou. Nu moet je maar door, ook al kun je eigenlijk niet meer. Echt niet alles was vroeger beter, maar ik werkte toen veel fijner. De lijnen waren korter, ik kon veel meer zelf regelen en er was het vertrouwen dat als ík iets niet vertrouwde, er snel een arts bij was. Misschien dat het werk fysiek zwaarder was, maar ik had er veel meer lol in.
Nu is er vooral wantrouwen en dat moeten al die registraties wegnemen, want stel je eens voor dat je vijf minuten zou kletsen bij een kop koffie. Alsof ik tijd heb voor koffie!”
Nooit meer iets missen?
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en je krijgt wekelijks een verzameling van de beste stukken, updates over de podcast en de beste aanbiedingen van Saar in je mailbox!
