Op verjaardagen vertellen we zonder gêne over botox, fillers en andere cosmetische ingrepen. Het taboe is eraf. Flaporen, hamsterwangen, fronsrimpels, hangborsten, het lijkt alsof je gek bent als je daar niet iets aan laat doen. “Ik ben gewoon klaar met mijn scheve neus.”
“Mijn moeder gaf zichzelf een volledige facelift cadeau toen ze vijftig werd. Ze heeft zeker twintig jaar plezier van heeft gehad”, zegt Annemijn (56). “Ik kan me nog goed herinneren hoeveel pijn ze had en hoe onnatuurlijk het er in het begin uit zag. Mama was echt een soort Joan Rivers, pas na een jaar of wat zag ze er wat normaler uit. Zoiets wilde ik beslist niet, maar ik stond op mijn vijftigste natuurlijk ook voor de spiegel mijn wangen naar achteren te trekken. Je verliest zoveel stut en steun in de overgang. Gelukkig zijn de technieken zijn veel beter geworden. Mijn vriendinnen en ik praten over Juvéderm alsof het de heilige graal is. Met hier en daar een prikje kom je een heel eind.”
Hier en daar een prikje escaleerde voor Mirella (61) in botox- en fillerabonnementen waarvoor ze een rotbaan moet aanhouden omdat ze anders haar behandelingen niet kan betalen. “Het is een glijdende schaal”, zegt ze. “Je ziet vrijwel meteen effect, je uitstraling wordt zachter en jeugdiger. Maar het is niet permanent en ondertussen verouder je gewoon door. In twee weken kun je van ‘fris en fruitig’ naar ‘ouwe kop’ gaan. Je hebt steeds sneller steeds meer nodig om hetzelfde effect te bereiken. Er zit inmiddels een tweede huis aan fillers in mijn gezicht en ik kan nu al wakker liggen over de toekomst. Als ik met pensioen ga, zal ik dit allemaal niet meer kunnen betalen. Ik denk er serieus over om door te werken.”
Het opvullen van rimpels, wallen en lippen met fillers wint flink aan populariteit in Nederland, blijkt uit De complicaties van fillerbehandelingen, het onderzoek waarop cosmetisch arts dr. Tom Decates promoveerde aan de Erasmus Universiteit. In de periode 2016 tot en met 2019 steeg het aantal fillerbehandelingen met 17,5%. In 2016 werden 390.000 cosmetische ingrepen verricht, in 2019 liep dat op tot ruim 450.000 behandelingen met fillers en botox. Bij 1 op de 8 ingrepen gaat het om een man. De gemiddelde leeftijd van de behandelde patiënt is 43 jaar.
En het gaat allang niet meer om louter BN’ers en zakenvrouwen. “Ik ben weleens naar een botoxparty geweest”, zegt Linda (53). “Hoop gegil, gegiechel en mimosa’s, maar wel een stuk goedkoper dan een individuele behandeling. Mijn schoonheidsspecialiste zet botox bij haarzelf, dat vind ik persoonlijk nogal ver gaan, maar zij zegt dat het geen rocket science is. Ik ken veel mensen die iets laten doen. Mijn buurvrouw van halverwege de zestig heeft haar flaporen laten rechtzetten, omdat ze zich daar al haar hele leven aan ergerde. En mijn beste vriendin gaat niet meer op wintersport om haar fillers te kunnen betalen. ‘Waarschuw me als het te Madonna wordt’, zegt ze altijd. Iedereen heeft het nu over buccal fat removal, dan wordt er een vetkussentje uit je wang gehaald en heb je prompt de jukbeenderen van Marlene Dietrich. Mijn verstand zegt: doe normaal. Mijn ijdelheid roept: dat wil ik óók!”
Sabine (54) was 45 toen ze haar eerste prik liet zetten. “Eigenlijk was dat te laat, omdat je dan al aardig wat rimpels hebt”, zegt ze. “Maar het ging opeens zo snel: ik raakte in de overgang, mijn huid veranderde, er waren grenzen aan wat de schoonheidsspecialiste nog kon doen. Dan zijn botox en fillers toch een uitkomst om je een beetje goed te kunnen voelen over jezelf. Ik hoef er niet uit te zien als twintig, maar het is lekker om in de spiegel een uitgeruste vijftiger te zien zonder knorrige fronsrimpel. Alles gaat hangen, behalve je tandvlees, dat is echt zo. Met fillers kun je dat een beetje compenseren. Ik schaam me dood omdat ik zoveel geld uitgeef aan mezelf, maar niet genoeg om te zeggen: ik stop ermee.”
De kosten waren voor Ingrid (58) reden om voor haar ooglift uit te wijken naar een kliniek in het buitenland. “Mijn oogleden waren zo los geworden dat ze als flapjes naar beneden hingen. De verzekering wilde het niet vergoeden, het was volgens hen ‘niet erg genoeg’. Daarom ben ik naar een privékliniek in Polen gereden. Daar stond ik doodsangsten uit. Het voelde alsof ik in 1982 was beland, zo armoedig was die kliniek. Maar ze hebben goed werk geleverd. Ik ben een paar dagen daar gebleven, daarna heeft mijn man me teruggereden. Na een week of drie was ik weer toonbaar en ik zie er nu niet meer zo vermoeid uit. Het was veel gedoe maar voor een fractie van de Nederlandse prijs had ik dat er graag voor over.”
Niet iedereen heeft zulke goede ervaringen in het buitenland. Babette (52) ging voor een borstlift en liposuctie naar Turkije en lag na de ingreep moederziel alleen in een hete hotelkamer te wachten tot er een verpleegkundige langs zou komen. Ze kon zich amper bewegen, zoveel pijn had ze. “Ik had er niet goed over nagedacht, ik zag alleen de prijs en dacht: ik laat borst, buik en dijen even fiksen. Het zijn flinke ingrepen, de nazorg was minimaal. Het arrangement werd verkocht als een pakketreis, ik was bang dat ik nooit meer thuis zou komen. De terugvlucht in een drukpak was de hel, maar de liposuctie was een succes. De borstlift moest in Nederland wordt overgedaan, ze hingen niet gelijk. Het heeft me veel pijn, veel geld en een jaar van mijn leven gekost. Had ik het geweten, dan had ik alles laten hangen en drillen.”
Bij vrouwen vormen ooglidcorrectie, liposuctie, borstvergroting, botox en lipfillers de Top 5 aan ingrepen. Bij mannen is dat haarimplantatie, neuscorrectie, liposuctie, botox en buikwandcorrectie. In het algemeen kun je stellen dat kleinere behandelingen met een korte hersteltijd het steeds vaker winnen van grote ingrepen zoals een ‘mommy make-over’ (liposuctie, buik- en borstlift). De perfecte plaatjes op social media maken veel mensen kritischer op hun eigen uiterlijk, verplicht naar jezelf moeten kijken tijdens videovergaderen kan de beslissing ook net even wat makkelijker maken om een fronsrimpel of scheve neus aan te laten pakken.
Zoals ook Hanneke (55): “Ik vond het zoomen zo confronterend dat ik mezelf vaak op zwart zette. Naar mijn mening zag ik er vermoeid uit en veel ouder dan ik me voelde. Toen ik erover mopperde bij vriendinnen, hadden die zoiets van: dan laat je er toch wat aan doen? Aan de ene kant vond ik het fijn dat ze niet ‘Stel je niet aan!’ zeiden. Aan de andere kant verbaasde het me ook hoe gemakkelijk ze erover deden.
Kijk ik naar foto’s uit de jaren zeventig en tachtig, dan zie je flaporen, scheve tanden en middelbare vrouwen met rimpels. Het lijkt nu haast alsof je gek bent als je daar níet iets aan laat doen, dat zit me een beetje dwars. Aan de andere kant heb ik – even diep ademhalen – inmiddels zo’n achthonderd euro uitgegeven aan fillers en ben ik zo blij met het resultaat dat de morele bezwaren eerlijk gezegd niet heel zwaar meer wegen.”
Niet iedereen is zo tevreden. Elif (61) liet haar lippen inspuiten en liep maanden rond met een scheve mond. “Het enige positieve was dat het geen permanente filler was, zodat het uiteindelijk weer verdween, maar dat waren wel acht lange maanden”, zegt ze. “Het was een lunchpauze arrangement, het leek niet zo ingrijpend. Degene die het had gedaan, bood aan gratis extra bij te spuiten zodat het in ieder geval niet meer scheef zou zijn. Dat heb ik niet gedaan, ik zag me al maanden met een pornopopmond rondlopen. Het voelde als een gevalletje Beun de Haas en ik was bang dat het nog erger zou worden. Ik had dat gevoel trouwens liever vóór de behandeling gehad, maar toen was ik nog te blij bij het idee eindelijk geen dunne lippen meer te hebben.”
Ellen (58) herkent de aarzeling een mislukte ingreep te laten herstellen. Na haar ooglidcorrectie kan ze haar ogen niet meer goed sluiten. De behandelend arts beweert dat de huid vanzelf weer losser wordt, maar hoelang gaat zoiets duren? “Het is superdunne huid, daar kun je niet in blijven snijden en hechten”, zegt ze. “Bovendien is er te veel losse huid weggehaald, dat krijg je niet zomaar terug. De arts wilde er niets meer aan doen, bij een second opinion stonden ze ook niet te springen om aan de slag te gaan, omdat er litteken op litteken zou ontstaan. Dan kun je verder niet meer zoveel, behalve blijven druppelen en hopen dat de rek er weer een beetje inkomt. Niet alles is te fiksen.”
“Volgens mij is het leeftijdsloze, wezenloze Gooische gezicht een beetje uit”, zegt ervaringsdeskundige Charlotte (54) die op haar achttiende haar borsten liet vergroten en later haar neus liet verkleinen. Ze heeft liposculptuur en een draadlift achter de rug, botox en fillers noemt ze ‘zesmaandelijks onderhoud’. Na haar laatste zwangerschap liet ze een buikwandcorrectie en borstlift uitvoeren ‘met verse implantaten’. Die inmiddels zijn verwijderd: “Ik hoorde steeds meer over lekken en dacht: waarom heb ik die dingen nog in mijn lijf?’Nu ze eruit zijn, heb ik lelijke hangborsten, maar met een goede beha lijkt het nog best wat.”
Omdat ze al zolang meedraait in het plastische circuit, kan ze bevestigen dat het taboe eraf is. “Ik heb er zelf nooit geheimzinnig over gedaan omdat ik dat onzin vind, maar tien jaar geleden zat ik nog met vrouwen in de wachtkamer van de fillerkliniek die een pruik en zonnebril droegen om niet herkend te worden. Nu is het op verjaardagfeestjes een heel gewoon onderwerp, het is leven en laten leven. Ik merk dat veel mensen nieuwsgierig zijn: wat kost het, bij wie ben je in goede handen? Het gaat niet per se om jonger te lijken, meer om dat vermoeide, middelbare waar we allemaal last van krijgen een beetje weg te poetsen.”
Een béétje taboe blijkt er toch nog wel te zijn. Charlotte: “Ik heb een kennis die heel smug is over het resultaat van haar bindweefselmassages. Dat is mooi, dat zal niemand ontkennen, maar het ergert me dat ze er prat op gaat dat ze ‘niets heeft laten doen’, omdat je met al dat gekneed zelf collageen aanmaakt. Wees dan gewoon eerlijk en geef toe dat je van alles hebt laten doen. Wat is het verschil tussen dat en een paar spuitjes? Dat er niets naar binnen gaat? Ik vind dat een soort schijnheiligheid waar we niet beter van worden.”
Charlotte benadrukt dat je maat moet kunnen houden. “Ik ben de mist ingegaan met fillers”, zegt ze. “Op den duur wordt het te glad, te vlezig en een beetje mannelijk. Dan zie je er niet meer uit als een update van jezelf, maar als iemand die veel heeft laten doen. Ben ik beslist schuldig aan geweest, ik heb een tijdje zo’n bewegingloos smoeltje met tuitlipjes gehad wat je bij jongere vrouwen veel op Instagram ziet. Ze lijken allemaal op elkaar, er zit geen karakter meer in. Ik vond het niet mooi, het paste niet meer bij wie ik nu ben. Het fijne van tweaken is dat het niet permanent is. Na verloop van tijd zag het er weer wat natuurlijker uit en was het een kwestie van subtiel bijhouden. Dat dan weer wel.”
Nooit meer iets missen?
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en je krijgt wekelijks een verzameling van de beste stukken, updates over de podcast en de beste aanbiedingen van Saar in je mailbox!
