Maaike heeft een vakantiecrisis: “Een camper moet de oplossing zijn voor onze problemen”

-

Voor alles is een eerste keer. Maike Jeuken gaat kamperen en verbaast zich over mensen die tevreden het grondzeil vegen, een wasje ophangen, een chemisch wc’tje legen, de buurman helpen, een kadetje eten en vriendelijk groeten. 

Het concept vakantie, ik vind het ingewikkeld. Je moet opladen, uitrusten, seksen, praten en wandelen. Bij zo veel actiepunten ben je mij dus al kwijt. Een fijn huisje is ook al zo ingewikkeld. Als je je een jaar lang de tandjes hebt gewerkt, is het eindelijk tijd om te relaxen. Dat vind ik knap lastig op een skaileren bank onder tl-verlichting. Ik ga er graag op uit (hoe bejaard klinkt dat), maar ben ook dolenthousiast over het programmaonderdeel ‘terugtrekken’. Heerlijk. Even geen gekakel van vreemde mensen, niet vriendelijk groeten of opletten wanneer je je onderbroek uit je billen wil trekken. Ja hallo, bonjour!

Vakantiecrisis

We geraakten in een heuse vakantiecrisis, hij en ik. Wat paste dan wél bij ons? Zeker gezien onze ietwat afwijkende gezinssamenstelling. Wat voor vakantie is ondernemend, betaalbaar, hond-proof en cool genoeg voor zeven kinderen? Schier onmogelijk. Op een zwoele zomeravond in diezelfde vakantie, krijgen we toch een idee.

De kinderen zijn inmiddels vrolijk naar hun andere ouder ge-co-ouderschapt en daar drinken wij op. Het is op die avond, in onze eigen achtertuin, dat we voor het eerst serieus praten over k.a.m.p.e.r.e.n. Er vallen termen als staanplaats, chemisch toilet en vouwwagen. Woorden die tot dan toe niet van ons waren maar er nu toch soepel uitrollen. We krijgen de smaak te pakken en openen wijn en laptops. Terwijl hij zich verdiept in trekhaken en laadvermogens, verlies ik me in Pinterest. OMG, onder welke steen heb ík gewoond? Dit hoeft helemaal niet truttig te zijn. Ik zie mogelijkheden! We zijn er vrij snel uit: een camper is de oplossing voor al onze problemen. Lekker ondernemend en flexibel en dat alles vanuit ons eigen holletje. Een slakkenhuisje op wielen, hoe romantisch.

Onze camper lijkt op Donald Trump

Eerst maar eens uitproberen, besluiten we verstandig. Dat gaan we doen; een kleine week zonder kinderen op proefvakantie in een gehuurde camper. Natuurlijk heb ik in m’n leven wel vaker gekampeerd. Heel vroeger. In tenten, in zeilbootjes en dat soort gehannes. Maar niet van huis uit. Dus de jeugdherinneringen, de charme en de omgangsregels; ze zijn mij vrijwel onbekend en dat maakt me kinderlijk nieuwsgierig.

Bij het ophalen van de camper zwijg ik gevoeglijk over zijn uiterlijk. Niemand ziet me schrikken en ik lach vriendelijk. Het moet gezegd: ik gedraag me voorbeeldig. Er zit een enorme alkoof op onze camper die half over de vooruit hangt (misschien even uitleggen: een alkoof is zo’n lelijke, dikke puist voorop een camper, een soort slaapbult boven de voorstoelen). Die van ons is wat ronder van vorm waardoor onze camper een kapsel lijkt te hebben. Ik kijk nog eens goed en weet niet of ik hier nou zo blij mee moet zijn: onze camper lijkt op Donald Trump.

Ik heb me dan wel netjes ingehouden van commentaar, toch is me niets ontgaan. Mijn hemel. De overdaad aan kunststof in de meest ongezellige kleuren van de wereld, gruwelijke stofmotieven en djiezus; die supersonische, aerodynamische strepen op de buitenkant. Ik smeek jullie, lieve recreatiesector: WHY?

Groeten uit Midlife, het is hier fantastisch

We gaan ermee weg. Als we in de namiddag de Duitse camping op rijden, heb ik het gevoel een filmset te betreden. Iedereen doet heel ontspannen z’n eigen ding. Of het nou gaat om een grondzeil vegen of het ophangen van een wasje; mensen lijken tevree. Ongemakkelijk parkeren we ons plastic slakkenhuis op de hellende parkeerplaats bij de receptie. Als we uitstappen klinkt een klaterende beek en kletsende mensen. Guten Tag worden we gegroet. Ik kijk mijn ogen uit. We boeken één nachtje want zijn op doorreis. Geen idee waarheen maar dat is nou juist het leuke. De hartelijke groeten uit Midlife, het is hier fantastisch.

Ik ben nog maar net uitgestapt om mijn partner in crime te helpen bij het inparkeren, of de buurman meldt zich al. Ongevraagd geeft hij ons aanwijzingen, regelt houten blokjes voor de wielen en tovert een waterpas tevoorschijn die zijn meesterlijke inschattingsvermogen bevestigt. ‘Lekkâh’, zegt de man met blote buik. Hij stelt zich voor als Leo. ‘Die staat’, hij knikt tevreden naar onze camper. Ook zijn vrouw komt aanslipperen. Met een slap handje stelt Dinie zich voor.

Roddeltante Dinie

In haar andere hand draagt ze een klein hondje dat meer weg heeft van een gadget. Of ik daar bang voor ben want dat kèn ze maar beter even checken, ja toch-niet dan-nou dan. En bovendien doettie niks, bejje mal? Dinie gaat aan en niet meer uit. Alsof ze twee weken lang geen mens heeft gesproken. Dinie kakelt maar door over de camping in de Eiffel. Ze vertelt met gepaste trots dat ze hier elk jaar vijf weken op de camping staan. Ik herhaal: vijf weken lang, ieder jaar opnieuw. OMGOMGOMG. Ik gil zonder geluid te maken en ondertussen ratelt ze door. Dinie weet alles en dat zullen we weten ook.

Mijn eigen kampeermeneer is eigenlijk wel klaar met het gesocialize op de vierkante centimeter. Hij wil het zonnescherm een slinger geven en de wijn ontkurken. Op zich een goed idee, ware het niet dat ik simpelweg geen weerstand kan bieden aan de smakelijke portie Man bijt Hond voor mijn neus.
Ik kan niet loskomen van Leo, Dinie en hun levende gadget. Niet alleen hun accent betovert me, ook hun leven boeit me. Voel ik nou medelijden met deze mensen of is het jaloezie? In alle opzichten maakt dit stel een relaxte indruk. Ze zijn overduidelijk tevreden, iets dat ik zelf maar moeilijk onder de knie krijg.

Campingwijn uit een pak

Ondertussen hoor ik onze wijn ontkurkt worden, alleen dan de campingvariant: ik hoor het kraantje lopen van het kartonnen pak en word geroepen. Wat strenger dan de eerste keer. Later zou ik horen dat hij als de dood was geweest voor een Bingo- of barbecue-uitnodiging. De horreur. Abrupt beëindig ik ons geklessebes en vlucht naar m’n prikkelvrije hol. Veilig in de armen van Donald Trump, wie had dat ooit gedacht?

Als we de volgende ochtend vroeg de honden uitlaten, kunnen we alles eens mooi bestuderen. Ik waan me in een openluchtmuseum vóór openingstijd. Het is nog muisstil, zelfs bij de staanplaatsen waar speelgoed ligt. Slapen kinderen hier standaard met een geluidsdempende prop in hun mond of is het toch die heilzame buitenlucht waar iedereen zo hoog over opgeeft? Iedereen probeert zijn mini-erfje een beetje persoonlijk te maken. Zo vertelt elke plek een ander verhaal. Aandachtig bekijk ik alle privé paradijsjes die de ene keer zijn opgeleukt met een spreuk of een tuinkabouter en de andere keer met een lantaarntjesslinger of kek vloerkleedje. En altijd van plastic.

‘Kampahe kajje lere’

Maar ehhh… er zal gisteravond toch wel érgens een feestje zijn geweest? Verontrust speuren we verder. Nergens ontwaren we de sporen van een uit de hand gelopen avond. Niemand die lege wijnflessen liet slingeren en de volle afbak liet voor wat-ie was. Hoe hard we ook zoeken, nergens vinden we een smeulend haardvuur met een gitaar ernaast. Niets. Zelfs geen omgevallen stoel, for god’s sake.

We checken uit en zwaaien naar Dinie, die naast de voortent haar gadget kamt. Nog net voor we de camping afrijden, passeren we Leo. “Kampâhe kajje lere” roept hij ons toe. Twee klopjes tegen onze camper, zetten zijn woorden kracht bij. Dan rijden we naar de snelweg. Nog 35 jaar voor de boeg, maar nu al de tijd van ons leven.

TEKST MAIKE JEUKEN

NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.

NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)

gifgif
Redactie
Redactie
De redactie van Saar bestaat uit een heel professioneel en toch gezellige groep van vrouwen rond de 50 & 60, plus een paar superleuke meiden van rond de 30 die wel alles weten van de nieuwste trends, techniek & social (en trouwens zo langzamerhand ook (bijna) alles van 50+ zijn).

RECENTE ARTIKELEN