Maike aan de botox: “Het leven is te kort voor uiterlijke ergernissen”

-

Haar man beweert dat hij haar mooi vindt zoals ze is, maar dat kan Maike Jeuken (‘ik hoef niet anoniem hoor’) totaal niet boeien. Eens in de zoveel maanden rijdt ze goedgemutst naar de botoxboer en zijn vrienden. Om eens lekker in zich te laten prikken en snijden. 

Alsof ik een affaire heb met mijn botoxboer, zo voelt het als ik naar de kliniek rij. Toch is het geen geheim dat deze mijnheer mijn favoriete mensensoort is. Deze afspraak staat gewoon in mijn agenda en zelfs op de keukenkalender. Vooruit, op die laatste staat alleen de plaats en de tijd. Niet met wie en waarom ik die afspraak heb. Dat zit zo: in gepreek en gezeik heb ik totaal geen zin. Vooral niet van mijn eigen kerel. Die vindt me – gaap – mooi zoals ik ben en van een uitdrukkingsloos gezicht, zo dreigt de grapjas, krijgt hij een chronische derectie. Het is maar dat ik het weet. Hij moet er niet aan denken dat mijn hobby uit de hand gaat lopen en dat ik bij zo’n kliniek steeds weer iets anders wil uitproberen.

Zo’n twee keer per jaar poets, snij of spuit ik ze weg, mijn uiterlijke ergernissen. Terwijl ik niet echt ijdel ben; in mijn badkamer liggen vaak werkloze scheermesjes, ik ga rustig onopgemaakt de straat op en mijn nagels zijn lullige stompjes. Kan me niets schelen. Maar zodra ik me ergens echt aan stoor, pak ik het aan. Voor eindeloos gezeur hebben mijn leven en ik tijd noch geduld. Kortom: stoppen met zeiken of in actie komen.

Ergo: je hebt altijd een keuze en meestal – dit gaat pijn doen – is de afweging vrij simpel. Maar borsten, botox en fillers zijn geen dilemma’s, dat zijn no-brainers. Ik noem er drie: 1. Je kijkt elke dag vrolijk in de spiegel waarbij er twee intens verdrietige ogen terugkijken óf je laat die rolluikjes boven je ogen weghalen zodat je weer klopt met je spiegelbeeld. 2. Je kleurt elke dag je lichte wenkbrauwen om een minder terminale indruk te maken óf je laat ze microbladen (oftewel: tatoeëren) en ziet in de spiegel iedere ochtend een sprekende kop. 3. Je hoort de hele dag dat je zo boos kijkt (terwijl je lichtvoetig door je ongecompliceerde leven huppelt) óf je laat die irritante spier tussen je wenkbrauwen lamspuiten waardoor je jezelf voor een maand of vier verlost van die bozige blik.

In tegenstelling tot beautybehandelingen, zijn ingrepen vaak rigoreuzer of onomkeerbaar. Komt door dat mes, dat beruchte mes. Altijd in één adem genoemd met dat zelfverklaarde, gezonde lichaam waarin toch echt niet gesneden gaat worden. Precies dat dus. Daarom hou ik het geklus aan mijn lijf lekker voor mezelf. Meningen, preken, waarschuwingen en oordelen – ik heb er geen behoefte aan.

Ondertussen mag ik graag wat experimenteren. Dat pakt heus niet altijd goed uit. Zo had ik een keer tabak van die bowlingbaan op mijn voorhoofd. In gesprekken doen mijn wenkbrauwen vaak enthousiast mee; ze gaan omhoog en omlaag. Niks mis mee, maar de rimpels bleven zitten. Werd me een jetser van een ergernis, dus hup naar de botoxboer. Als ware hij een ambachtelijke banketbakker, zo vulde hij het op met fillers en tot slot verwende hij me met een toefje botox. Het resultaat? Een feest, dat gladdere voorhoofd. Over de werking van het toefje spierverslapper was ik minder te spreken. De botox had mijn praatgrage wenkbrauwen namelijk het zwijgen opgelegd. Dus ongeacht het gespreksonderwerp of het soort nieuwtje dat mij werd verteld, met stoïcijnse blik nam ik het tot me. Maandenlang.

Gelukkig zitten er op dit lijf ook acceptabele delen en die zitten daar prima. Bovendien –laten we eerlijk zijn – is dit niet bepaald een goedkope vrijetijdsbesteding. Alleen al daarom waag ik te betwijfelen of deze hobby ooit uit de hand zou lopen.

Vandaag mag ik weer: een date met de botoxboer. Het is niet alleen de behandeling en het resultaat waarop ik me verheug. Ook alles daar omheen. De camera in mijn hoofd draait overuren om het allemaal te registreren. Zo’n bezoekje is hoogst vermakelijk. Documentaire materiaal van de bovenste plank.

Zoals altijd meld ik me bij de balie. De sjieke centrale ruimte wordt omringd door felverlichte, glazen kamertjes. In deze steriele doch glamoureuze omgeving lijkt iedereen ‘arts’ te heten en vooral veel op elkaar te oefenen. Niemand wordt hier ouder, de tijd staat stil. Het is uitsluitend Glitter & Glamour wat de klok slaat. Dit schouwspel, ik kan er geen genoeg van krijgen.

”U bent best vroeg dus het kan nog even duren” zegt het popje achter de balie licht verontschuldigend terwijl ze blijft glimlachen. “Geen probleem” verzeker ik haar terwijl ik de cappuccino aanneem. Dat ik bewust zo vroeg kom, ga ik haar niet aan haar gemodelleerde neusje hangen. Ik wíl juist wachten. Hier wachten hoort bij mijn experience. Nippend aan mijn cappuccino bekijk ik de uitgelichte foto’s aan de muur. In gedachte stel ik een hoofd samen, modulair opgebouwd. De neus van de mevrouw op de ene foto, de ogen van die andere en – verhip – zelfs kinnen kunnen wezenlijk verschillen. Wat voor kin heb ik zelf eigenlijk?

De menukaart van de kliniek heeft op mij een onweerstaanbare aantrekkingskracht. Verrast lees ik oplossingen voor problemen die ik niet eens kende. Zoals oorlelcorrecties of het verhelpen van een aangeboren gummy smile (moest ik even opzoeken. Blijkt een soort paardengebit te zijn: een hoop tandvlees en weinig bovenlip.) Net als mijn oog valt op een interessante ingreep aan de bovenarmen, staat de arts voor mijn authentieke neus. Ik ben aan de beurt. De menukaart sla ik dicht, wetende dat daarin de oplossing schuilt voor de lellende kipfilets onder mijn bovenarmen.  Niets aan te doen. Althans, voor nu.

Gedwee volg ik de arts naar de glazen afwerkplek. Terwijl ik me neervlij op de kantelstoel, worden de luxaflexen gesloten. Tien minuten later ben ik zeven prikjes rijker en trek ik mijn pinpas. Het popje fixt de betaling en opent hoffelijk de deur. “Tot ziens,” beloof ik. Ze schenkt me haar levenslange glimlach.

TEKST MAIKE JEUKEN

NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.

NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)

gifgif
Redactie
Redactie
De redactie van Saar bestaat uit een heel professioneel en toch gezellige groep van vrouwen rond de 50 & 60, plus een paar superleuke meiden van rond de 30 die wel alles weten van de nieuwste trends, techniek & social (en trouwens zo langzamerhand ook (bijna) alles van 50+ zijn).

RECENTE ARTIKELEN