Jacqueline (49) heeft het helemaal gehad met al het goedbedoelde commentaar van familie/vrienden/buren over haar man, kinderen en kledingstijl. “Ik kan heel goed zelf nadenken, dankjewel.’
‘Maar eh, ze mocht best laat thuiskomen, zeg! Ik hoorde van mijn oudste dochter – die al om twaalf uur thuis was – dat S. om half twee ’s nachts nog was gesignaleerd. En ze zat lekker in de make-up, begreep ik?’ Aan het woord is vriendin P. die ik ken sinds onze kinderen bevriend waren. Wáren, want P. heeft dotjes van dochters (13 en 16) en ik niet.Althans, dat vindt zij. Ik vind haar meiden oersaai want ze spoken nooit iets uit en kleuren altijd binnen de lijntjes. Dat commentaar sloeg op S., mijn dochter van veertien, die inderdaad haar lippen piratenrood had gestift. Zij mocht helemaal niet om half twee thuiskomen van het sweet sixteen-feestje, maar deed het toch.
Dus hup, ik spring in de verdediging: ‘Ben je gek, natuurlijk mag ze niet zo laat thuis zijn. Half een, was de afspraak. Maar ja, op die leeftijd gaat er weleens wat mis met de oortjes. Zeker als er om half een ineens leuke jongens komen opdraven.’ P. glimlacht sereen en zegt hoofdschuddend blij te zijn dat ze niet ‘zulke issues’ heeft.
Buurvrouw A. een paar maanden geleden tegen mij: ‘Ik weet niet of je man het verteld heeft, maar ik stond naast hem bij de voetbalwedstrijd toen onze kinderen tegen elkaar moesten.Ik zag duidelijk dat er expres een overtreding door jullie team werd gemaakt. Maar die man van jou bleef erbij dat het per ongeluk ging. Wat doet hij eigenlijk vaak moeilijk, zeg. Ook op de buurtbarbecue zat hij te piepen dat we allemaal wat moesten betalen voor gezin Z. verderop – ja, dan moet die vader maar een baan zoeken hoor. Óf gewoon niet meedoen met zo’n barbecue. Vind je zelf ook niet dat je een lastige man hebt, hahaha?’
Ik murmel iets over haast en boodschappen. En maak me met stomende oren uit de voeten.
‘Weet je wat jij moet doen Jacqueline, koop eens wat kleurige kleren. Dan zie je er meteen frisser uit.’ Aan het woord is vriendin H. die er niet tegen kan dat zwart mijn lievelingskleur is. Zelf loopt ze erbij als een clown op haar eigen feestje, maar daar zeg ik niets van – haar keuze tenslotte. Mij stuurt ze om de haverklap nieuwsbrieven door van webshops waar bloesjes met rushes (bleh), gestreepte of geruite jasjes, en broeken in uitbundige regenboogkleuren erom schreeuwen door mij genegeerd te worden. Als tegenhanger stuur ik haar dan weer een foto van mijn nieuwste aanwinst: een zwarte bikerbroek.
Mensen, laat me met rust. Geloof nou maar dat ik zelf ook nadenk. Over mijn ‘ongehoorzame’ kinderen, mijn ‘lastige’ man, en mijn kleurloze ik. Dus die moeite kan echt iedereen zich besparen.
