Laurence stopte na 40 jaar met diëten en kwam zo van haar eetbuistoornis af

Laurence Blairon-Fransen (55) gooide het roer om wat betreft diëten. Op haar vijftigste verjaardag was ze het zat: “Diëten heeft me nooit gebracht wat ik hoopte; een mooi, sterk en gezond lichaam en een fijn gevoel over mezelf.” In tegendeel, het bracht haar eetbuistoornis (binge eating disorder, BED).

“Toen ik vijftig werd was ik weer onderweg naar een gewicht dat mij niet zinde, had ik een hoofd vol met zorgen over mijn gezondheid, en kon ik niet meer genieten van de kleine dingen des levens omdat ik continu bezig was mezelf verwijten maken over mijn eetgedrag en lichaamsomvang. Doodvermoeiend. Ik had dieetpoging 627 kunnen starten maar alles in mij zei: waarom? Het heeft allemaal geen nut.

Diëten werken niet

Al sinds mijn tienertijd was ik bezig met afvallen. Samen met mijn moeder volgde ik als kind en tienermeisje Weight Watchers, het Atkinds dieet, Scarsdale, het brooddieet. Er is eigenlijk geen dieet dat ik niet geprobeerd heb. Alle diëten werkten als een trein in het begin, maar op den duur komt de klad erin. Ik kon een dieet nooit langer volhouden dan een paar maanden. Als veertiger merkte ik dat ik het nog minder lang volhield, soms maar een paar dagen. Dat was ook te wijten aan het feit dat mijn eetbuistoornis steeds meer speelde.

Na ieder dieet kwam ik weer aan, meer dan het oorspronkelijke gewicht, waardoor ik langzaam dichtgroeide. Totdat ik op 33-jarige leeftijd morbide obesitas had. Ik kreeg een maagoperatie, waardoor ik afviel, maar ook weer aankwam. Dat bleek dus ook niet de oplossing.

Toen ik vijftig werd realiseerde ik dat ik al veertig jaar strijd had met mezelf en mijn gewicht, terwijl ik nog steeds niet was waar ik wilde zijn. Het roer moest om. Ik gunde mezelf rust, vrijheid en geluk. Een fijn tweede deel van mijn leven had ik wel verdiend.

Ik wilde af van dat obsessieve denken over eten en niet eten, die vreselijke uitbuien en mijn eetbuistoornis. Jammer dan, als dat betekende dat ik mijn droom van een ‘slanke ik’ hiervoor zou moeten opgeven. Ik hoefde niet meer zo nodig in een maat S te passen – wat ik overigens nooit had gehad – ik jojoode tussen maat M en XXL.

Eetbuistoornis

Als ik zeg eetbuien dan heb ik het niet over af en toe snaaien, maar over heel veel voedsel in korte tijd naar binnen werken. Zoet en hartig door elkaar. Totdat ik nokvol zat. Ik schaamde me daar vreselijk voor en verstopte me wanneer ik ze had – op een gegeven moment bijna dagelijks. Soms voelde ik me net een junkie.

Ik bleek een eetbuistoornis (binge eating disorder, BED) ontwikkeld te hebben. Het was alsof iets mij dwong om een eetbui te hebben. Daar had ik al eerder hulp voor gezocht en ik was zelfs diverse keren in therapie geweest, maar het had niet gewerkt. Het was tijd om daar voor eens en altijd mee af trekenen: dat werd prioriteit nummer één. Ergens had ik het idee dat het niet zou lukken als ik het diëten niet zou loslaten. Want dat diëten leek de eetbuien aan te wakkeren.

Het voelde doodeng, want ik dacht: als ik niet meer op mijn eten let, mezelf in bedwang houd, dan ben ik binnen de kortste keren dubbel zo dik. Maar aan de andere kant wist ik ook: als ik hetzelfde blijf doen, houd ik dezelfde resultaten. Ik zou dan nooit uit de cirkel van diëten-eetbuien komen. Dus ging ik het proberen.

Eetbui komt door eetdrang

Achteraf gezien is dat mijn beste besluit ooit geweest. Wat mij betreft was de eetbuistoornis een conditionering. De eetbuien worden veroorzaakt door een automatisch programma, ‘eetdrang’, dat door het oudste gedeelte van het brein ooit is aangemaakt als respons op een periode van restrictie (dieet). Ons brein wil ons namelijk beschermen tegen hongersnood. Hoe vaker iemand op dieet gaat, hoe groter de kans dat die eetdrang ontstaat. Dat wordt een diep ingesleten patroon. Als die eetdrang er is, blijft-ie op de achtergrond draaien, zélfs als de persoon weer normaal eet. Het brein blijft nerveus. Dat brein kun je weer tot rust brengen, dankzij technieken uit de neurowetenschap.

Uiteindelijk is het me gelukt om een einde te maken aan mijn eeetbuistoornis, ik ben al jaren 100% eetbui- en eetdrangvrij, en ben ook nog eens op een normaal en stabiel gewicht gekomen. Dat had ik eerlijk gezegd nooit voor mogelijk gehouden.

Genieten van het leven zonder eetbuistoornis

De eetregels zijn weg, de eetbuien ook. Ik heb rust in mijn hoofd en voel me fijn in mijn lijf. Ik ben gezond, heb energie voor tien, en veel meer aandacht voor de dingen die er écht toedoen in mijn leven – en dat is niet of ik een cakeje meer of minder gegeten heb. Ik ben gezond, geef mezelf de toestemming om alles te eten en geniet ervan, zonder schaamte, schuld of angst. Dat betekent niet dat ik alles in mijn mond duw: ik heb respect voor mijn lijf en wil het niet overbelasten. Ik eet met aandacht en check hoe mijn lichaam reageert op het eten. Daardoor kan ik het ook moeiteloos bij een koekje of schaaltje chips houden. Mijn waarde als mens koppel ik niet langer aan mijn gewicht, lichaamsvorm of uiterlijk en dat is zo bevrijdend. Het is een geweldig cadeau, alsof ik een tweede kans gekregen heb!”

Laurence helpt nu vrouwen die met hetzelfde struggelen. Meer informatie vind je via haar website: www.bingeover.nl.

Wijsheid van Laurence: 

• “We hebben een lichaam dat een organisch stelsel is, en dus veranderlijk. Het is onmogelijk om altijd precies hetzelfde te wegen – ochtend/avond, zomer/winter – laat staan je hele leven! Dat is de illusie van de dieetmentaliteit. Ons gewicht fluctueert binnen een range van ongeveer vijf tot zeven kg tijdens ons leven en dat is volkomen normaal.”
• “Wij vrouwen hebben te maken met hormonale veranderingen. Ons lichaam heeft seizoenen, zoals dat heet. Ik heb net de overgang achter de rug, ben zo’n tien kg aangekomen en inmiddels bijna allemaal weer kwijt, zonder dieet of andere interventie. Simpelweg door mijn lichaam te vertrouwen en zijn werk te laten doen. Daar ben ik nog verbaasd over want ja, ik geef het toe, ik wist niet welke kant het zou gaan. Maar ik heb mezelf gerustgesteld en heb geaccepteerd dat die gewichtstoename kennelijk een functie had. En toen ik dikker was heb ik gewoon ruimere kleding gekocht, die ik nu weer kan verkopen.”
• “Alle lichaamsvormen mogen er zijn. Want ik weet inmiddels dat er heel veel mensen zijn die dik zijn en er niets aan kunnen doen. We horen vaak ‘eet minder, beweeg meer’ als oplossing voor gewichtsproblemen, maar als dit voor iedereen zou gelden, dan zouden we allemaal slank zijn.”
• “Ons gewicht wordt door meerdere factoren beïnvloed, waaronder voeding en beweging, maar lang niet alleen. Denk aan stress (inclusief de stress van het diëten, en moeten afvallen), slechte slaapkwaliteit, medicatie, erfelijkheid, hormonale factoren en zelfs milieuvervuiling! Het is dus noodzakelijk dat er meer acceptatie komt in de maatschappij voor alle soorten lichamen en dat we stoppen met de huidige vetfobie. Want het creëert onnodig angst en stress rondom het gewicht, en werkt verstoord eten en eetstoornissen in de hand. In de afgelopen dertig jaar is het aantal eetstoornissen wereldwijd geëxplodeerd, met name bij jongeren. Dit vraagt dringend om onze aandacht.”
• “Van alle eetstoornissen is BED de minst bekend, maar de meest verspreid. Naar schatting lijden 250.000 Nederlanders aan BED, vaak zonder het te weten. Ter vergelijking zijn de getallen voor anorexia 5.600 patiënten en boulimia 22.000.”