Kort en grijs, Mariëtta waagde de stap: ‘Ik had het kapsel van een demente heks’

Mariëtta ging van lange geverfde haren naar kort en grijs. En liep twee jaar lang verdwaasd door het leven met het kapsel van een demente heks.

Ik was de vrouw met het lange bruin haar. Soms los, soms een staart of opgestoken. Twintig jaar lang smeerde ik elke twee weken geroutineerd een half pak L’Oreal middenbruin op de uitgroei en de witte streep in de scheiding. Op een gegeven moment begon mijn haar uit te vallen, met bossen tegelijk. De verf pakte steeds minder en mijn haren kregen een groenige gloed. Jaren kon ik doorgaan voor een vrouw van in de dertig, toen ik de overgang in sukkelde, was het ineens klaar. Ik besefte dat ik een illusie van mezelf in stand hield. In het jaar dat ik vijftig werd, besloot ik weer te worden wie ik echt was.

Ik vertelde vriendinnen dat ik wilde stoppen met verven. Sommigen zeiden: ‘gewoon lekker laten gaan’. Dat waren meestal vrouwen die zelf niet verfden (omdat ze dat niet hoefden/de moed al hadden opgegeven/lesbisch waren). Anderen zeiden: ‘Niet doen, je bent veel te jong om oud te zijn’. En dat waren opvallend vaak vrouwen die ook hun haren verfden. Een donkergeverfde kennis met witte racebaan in het midden raakte in paniek: ‘Oh nee, blijven verven! Mannen HATEN vrouwen met grijs haar!’ Gek genoeg voelde ik me na die opmerking juist gesterkt in mijn beslissing. Niet omdat ik mannen wilde afstoten, maar omdat ik weiger vanuit die angst met mannen om te gaan.

 

Dit stuk verscheen eerder in Saar Magazine. Wil je nooit meer een stuk missen? Neem dan snel een abonnement op Saar Magazine.

buurman

 

Op Google stuitte ik op de beweging Going Grey. Een wereld aan YouTube-filmpjes ging voor me open. In Amerika omarmen vrouwen allang hun natuurlijke zelf. Hun verhalen konden me overigens gestolen worden. Ik keek vooral naar before en after en ontdekte dat iedere Going Grey-vrouw er na haar transitie beter en jonger uitzag. Grijs haar is gezond en het maakt je gezicht zachter. Ook de berusting dat je geen dertig meer bent, maakt je mooier.

Waar ik me wel grote zorgen over maakte, was de in between-fase. De Going Grey-dames filmden blijmoedig hun transitie of plaatsten foto’s. Alles in het kader van gedeelde smart is halve smart. Niemand ging zonder kleerscheuren door die fase. Bruingeverfd haar groeit oranje uit. Als je tien centimeter onderweg bent (zeg maar tien maanden), ben je net een toverbal. Boven je oren is alles grijs, daaronder begint een gemêleerde dorre bende.

Via een vriendin kwam ik terecht bij een kapper die zich had gespecialiseerd in het verven van vrouwen die wilden stoppen met verven. Door het mengen van high- en lowlights zou ze de grijze haren blenden. Tot alles grijs zou zijn. Dat proces zou minstens twee jaar duren en kostte tweehonderd euro per zes weken. Veel geld, maar dat vond ik niet eens het grootste probleem. Ik zag vooral op tegen de tijdsinvestering. Ik zou nog een hele periode moeten blijven verven. In die tijd zou mijn haar beschadigd blijven. Ik zei: knip het maar kort.

Het kostte me een jaar om me te verzoenen met de gedachte dat ik voor grijs ging. Het besluit om mijn haar af te knippen nam ik in een oogwenk. Mijn advies aan de lezers die hetzelfde overwegen: niet doen! Je bent van het ene op het andere moment een totaal ander mens. Geföhnd en gestyled en net van de kapper viel die rattenkop nog wel mee. Maar ’s ochtends uit bed plakte mijn haar plat tegen mijn achterhoofd en aan de voorkant stak het alle kanten uit. En het was grijs. Ik had het kapsel van een demente heks.

Dus was mijn haar kort – en ook nog eens grijs. De gloriedagen waren voorbij. Mijn vriendinnen omzeilden het onderwerp kort en grijs. Sommige mensen waren eerlijk. ‘Jezus, wat af-schu-we-lijk’, riep een man, die mij al decennialang adoreerde: ‘Jij was altijd zo’n lekker wijf.’

Geleerde les: grijs worden is oké, de in between een ramp. Ook ik dacht het via een Claire Underwood-kapsel te laten uitgroeien, maar mijn haar bleek te steil en te dik. Mijn Claire Underwood leek op een champignon. Ik leefde twee jaar onder een steen, tot mijn kapper er weer een lange coupe in kon knippen. Mijn haar is nu weer lang, goddank. En hartstikke grijs. Net als al die Going Grey-vrouwen ziet mijn after er beter uit dan mijn before. Niemand vindt mij nu nog oud of lelijk vanwege mijn grijze haar. De man, die mij vroeger een lekker wijf vond, probeerde me vorige week weer te zoenen.

Lees ook: Helemaal grijs, hartstikke mooi (maar wel goed verzorgen)

TEKST MARIËTTA NOLLEN (dit artikel verscheen eerder in het herfstnummer van Saar)

 

gifgif
Redactie
Redactie
De redactie van Saar bestaat uit een heel professioneel en toch gezellige groep van vrouwen rond de 50 & 60, plus een paar superleuke meiden van rond de 30 die wel alles weten van de nieuwste trends, techniek & social (en trouwens zo langzamerhand ook (bijna) alles van 50+ zijn).