Het delen van video’s en foto’s van je kinderen op social media lijkt de normaalste zaak van de wereld. Maar Irene heeft daar toch zo haar bedenkingen bij.
Pronken met je bloedjes. Het eerste tandje of het eerste stapje. De schaterlach van je koter, of poserend met je hele gezin aan de Cote D’Azur. Ik smul er van om te kijken naar al die over-de-top filmpjes van Kim Kardashian waarbij ze ons deelgenoot maakt van iedere mijlpaal van die kleintjes van haar. Toch ben ik zelf kritisch in het posten van foto’s van mijn eigen kinderen. Het zogenaamde ‘sharenting’ is niet aan mij besteed. Aan ons, beter gezegd, want de respectievelijke vaders van mijn kinderen delen hetzelfde standpunt. Geen digitaal fotoboek dus van mijn zoon en dochter.
Ik zie om te beginnen mijn kinderen niet als een uithangbord, evenmin zijn ze mijn bezit. Ik heb hen bijgebracht dat je elkaars privacy dient te respecteren, dus dan zou ik het heel raar vinden als ik die privacy juist ga schaden. Ik heb niets te verbergen en het zijn hele leuke kinderen, maar zij hoeven niet een door mij gecreëerde online identiteit te krijgen. Als ze zelf zin hebben om alles met iedereen te delen is dat in ieder geval hun eigen keuze. Hoe leuk vinden zij het als ik zonder hun toestemming een foto op Instagram slinger die zij gewoon gênant blijken te vinden?
Natuurlijk, we leven in een digitaal tijdperk, maar ik vertel hen ook wat de keerzijde van internet kan zijn. Eenmaal een foto op het wereldwijde web staat het er altijd op. Ik vind het ook geen prettig idee als er een of andere creep uit Verweggistan naar mijn kind zit te loeren of met de foto gaat zitten knutselen. Ja, ik ga zeker uit van het goede van de mens, maar je zal er toch een gekkie tussen hebben zitten. Foto’s kunnen opgeslagen worden door iedereen, en hergebruikt worden. Sterker nog, je moet er toch niet aan denken dat je je kind opeens terug ziet in een raadselachtige reclame.
We lijken alles te willen delen op social media en ontkomen niet aan de babyspam. Heel schattig hoor, maar ja, wat denkt die baby straks als hij of zij volwassen is en een bombardement van foto’s van zichzelf online ziet? Eh, mam, moest dit nou? Ik vraag me ook af of ik mijn vriendenkring er wel een plezier mee zou doen: ze zijn bevriend met mij, niet met mijn kinderen.
Uiteraard is dit mijn persoonlijke visie en wil ik niemand veroordelen. Je moet namelijk helemaal zelf bepalen wat je gelukkig maakt. Ik blijf mijn kinderen ook gewoon fotograferen. Leuk voor ons eigen plakboek. Maar ik geef hen liever geen digitale footprint mee.
Lees ook: Waarom Irma geen behoefte heeft aan social media
NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.
NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)
