Kerst in 1976 – zo ging dat bij ons thuis

-

Dat je vader vloekend de boom te lijf ging met een heggenschaar en je moeder jammerde om kaarsvet op haar mooie kersttafellaken: ‘Dat krijg ik er dus nooit van zijn leven meer uit.’ Miriam haalt herinneringen op aan Kerst 1976.

  • De eerste drupkaarsen deden hun intrede. Lekker met je vinger in dat hete kaarsvet en dan dat vet laten opdrogen op je vinger om het er vervolgens af te pulken. Kaarsen waren wit. Of rood.
  • En kwamen uit Gouda.
  • De spanning als je ouders de kerstboom gingen kopen.
  • In mijn geval: papa kapte er eentje illegaal in het bos.
  • En die was dan veel te groot.
  • Sloeg mijn vader onder aanmoediging van mijn moeder aan het knippen: ‘Herman, links er nog een stukje af. Ja, en nu rechts. Nee, nou klopt hij niet meer.’
  • En dat mijn vader dan woest die boom op de grond flikkerde en riep: #$@%&*& doe het zelf dan maar.
  • En dat ik dan naar boven holde en schreef: Lief dagboek. Ik hoop dat mijn ouders gaan scheiden.
  • Om daarna te fantaseren dat je vader wegging en nooit meer terugkwam.
  • En dat dan mijn fantasie op hol sloeg en ineens mijn moeder doodging.
  • Al die weeshuizen zaten natuurlijk bommetje vol.
  • En dan zag ik mezelf al op blote voetjes langs gezellig verlichte woonkamers lopen.
  • In de sneeuw.
  • Zonder wierookstokjes.
  • En dan keihard huilen om al het leed dat mij werd aangedaan.
  • En dan voelde je je ook nog eens schuldig omdat kindje Jezus ook voor jou was gestorven.
  • Kwam dat dagboek weer tevoorschijn.
  • Lief dagboek. Sorry dat ik zei dat ik wil dat mijn ouders gaan scheiden. Ik ben gewoon een slecht kind. God, wilt u mij alsjeblieft helpen om een lief kind te zijn?
  • En dan liep ik naar beneden en daar stond daar de allermooiste boom ooit en was er verder niks aan de hand.
  • Papa zat net als altijd aan de jonge jenever.
  • Mijn zus en moeder telden met een verhitte hoofden de kerstballen in de witte wasmand.
  • Die waren toen nog gewoon van glas.
  • En zilverkleurig of rood.
  • Mijn vader had de lampjes vorig jaar om een kartonnetje heen gedraaid zodat ze niet in de knoop zouden zitten.
  • Papa controleerde of alle lampjes het deden en verving degene die stuk waren.
  • Vervolgens hing hij het snoer in de boom.
  • Aan mijn moeder de nobele taak de stekker in het stopcontact te steken.
  • Kortsluiting
  • Weer ruzie.
  • Met mijn tegenstribbelende jongere broertje naar de bijkeuken om hem te leren blokfluiten.
  • Om te ontdekken dat driejarigen niet muzikaal zijn.
  • Dan maar leren hoe je de poes moest aaien.
  • Poes trauma bezorgd.
  • Broertje in tranen.
  • Hem vertellen over Kindeke Jezus en dat hij over ons zou waken.
  • Boeide hem niet.
  • De volgende dag op school opscheppen dat wij honderdvierenveertig ballen in de boom hadden.
  • Vooral tegen minderbedeelde kindertjes.
  • En dan was het eindelijk kerstochtend en kregen we kerstbrood met spijs, een zachtgekookt ei en warme chocolademelk.
  • Op tafel een kerstkleed met geborduurde kerstboompjes.
  • Mijn moeder in de stress vanwege die druipkaarsen: ‘Dat krijg ik er dus nooit van zijn leven meer uit.’
  • Mijn vader die urenlang in de keuken stond met de recepten uit de Tip Culinair.
  • Zelfgemaakte kerststukjes van lege Bona-kuipjes, oase, kersttakken waarvan de naalden al los lieten en een lange rode kaars die scheef stond.
  • Eindelijk je fluwelen jurkje, je iets te kleine maillootje en je lakschoentjes aan mogen trekken voor het kerstdiner.
  • Voor de allereerste keer een garnalencocktail eten.
  • Geen antwoord krijgen op de vraag wat garnalen precies zijn? Fruit? Bloemen? Toch geen dieren?
  • Op de achtergrond Stille nacht, heilige nacht. George Micheal bestond nog niet.
  • Over het hoofdgerecht wijselijk je mond houden. Maar wel denken: zo zag het er niet uit op het plaatje van de Tip Culinair.
  • Na afloop horen dat je zojuist konijn hebt gegeten en daar keihard om moet lachen. Ha ha, konijn. Wat een leuk grapje papa.
  • Shit.
  • Braaf helpen afruimen want het is Kerst en denk aan Kindeke Jezus.
  • Nee hoor. Veel te bang dat je geen toetje krijgt.
  • Vienetta waarin papa sterretjes heeft gezet.
  • Mama die juicht: ‘Applaus voor papa!’
  • Glas rode wijn omvergegooid.
  • Papa die snel het zoutvaatje leegschudt op de wijnvlek. En de Vienetta.
  • Papa en mama die omvallen van het lachen om onze beteuterde gezichten.
  • Mijn broertje die in slaap is gevallen en zachtjes van zijn stoel afglijdt.
  • Mijn zus en ik die stilletjes de tafel afruimen.

Pssstt… Wist je dat we ook een tijdschrift hebben? Neem een abonnement of koop een los nummer om te kijken wat je ervan vindt.

 

Lees ook: Pak je zakdoek: we hebben een hartverscheurend kerstfilmpje

gifgif
Miriam Mars
Miriam Mars
Miriam (54) woont samen met JP en Kater Koos ergens in Brabant. Naast haar werkzaamheden als ZZP'er, werkt ze ook parttime voor een golfschool. Sinds 2021 is ze, naast moeder van twee volwassen kinderen, oma van Jan. Als de in Dubai woonachtige Jantje met zijn ouders in Nederland is laat ze alles uit haar handen vallen voor hem en is ze onbereikbaar voor iedereen. Meer weten? Op Instagram miriammars1968 laat ze alles zien. Nou ja. Bijna alles.

RECENTE ARTIKELEN