Kathleen deelt sterren uit aan nieuwe films: “Spencer is mooi, maar soms ook een lange kitch-film”

Filmrecensent Kathleen Warners gaat wekelijks naar premières van de nieuwste films. Voor SAAR deelt ze sterren uit. Weet jij ook meteen of het de moeite waar is om een avondje bios te plannen. Deze week: The Many Saints of Newark én Spencer.

The Many Saints of Newark
Voor alle fans van “The Sopranos” is de nieuwe film “The Many Saints of Newark” een absolute must!

The Many Saints of Newark is de langverwachte prequel van de veelvuldig onderscheiden en mateloos populaire HBO-dramaserie “The Sopranos” van regisseur David Chase.

In de serie The Sopranos speelt James Gandolfini de hoofdrol van mob boss Tony Sopranos en in de film speelt zijn zoon Michael Gandolfini de jonge Anthony Soprano. De gelijkenis is fascinerend!

Alleen al het openingsshot van een mistig, verlaten kerkhof en de stemmen van de overleden maffiabazen, geeft je de koude rillingen. The Many Saints of Newark is geen film voor watjes. Er wordt voortdurend in geschoten, gemoord, gemarteld, gevreeën en alles en iedereen wordt besodemieterd. Maar als je The Sopranos een fijne serie vond, dan wil je deze film ook zeker gaan zien

Een jonge Anthony Soprano groeit op in een zeer onrustige tijd in Newark. Zijn oppermachtige DiMeo-misdaadfamilie krijgt concurrentie van andere gangsters en dreigt de grip te verliezen op de stad Newark, waar de rassenrellen exploderen.

Anthony, die zeer opkijkt naar zijn oom en voorbeeld Dickie Moltisanti, heeft een zeer onrustige jeugd, maar heeft wel de intelligentie om goed en kwaad te scheiden, zelfs in het tumultueuze maffia milieu. Daardoor zal hij uiteindelijk uitgroeien tot de machtige maffiabaas, die wij allemaal hebben leren kennen: Tony Soprano.

In de twee uur durende film heb ik mij geen seconde verveeld, maar ik heb wel af en toe de handen voor mijn ogen gehad, vooral tijdens enkele zeer bloederige schietpartijen en een niet te beschrijven, afschuwelijk martelscene. Een film om samen naar toe gaan!

Aantal sterren: ★★★★

————————————————————————————————————————–

Spencer
Het zijn de meest intrigerende sprookjes, die slecht eindigen. Zo ook die, van Diana Spencer

Het is december 1991. De kerstdagen van de Britse koninklijke familie worden gevierd op het afgelegen landgoed Sandringham House. Daar zijn ook de Prins en Prinses van Wales aanwezig. Het huwelijk is er de laatste jaren niet beter op geworden. Maar ondanks geruchten over vermeende affaires en een eventuele scheiding, word Diana geacht volop mee te doen met de vele, vaak zeer kinderachtige kerstfestiviteiten.

Diana (een stevige rol van Kristen Stewart) heeft absoluut geen zin om de lieftallige Princes Di te zijn tijdens de drie kerstdagen. Ze is het meest gelukkig als ze met haar zonen William en Harry mag spelen. Verder heeft ze lak aan alle protocollen. Ze komt steevast te laat op alle diners en verlaat ook regelmatig de tafel om in de wc haar eten er weer uit te kotsen, hetgeen zeer tegen de borst stuit van haar echtgenoot Charles.

Het toppunt van de voor Diana vreselijke dagen, is het krijgen van een parelketting als kerstcadeau van Charles en er dan achter komen dat hij diezelfde ketting ook aan zijn minnares Camilla heeft gegeven.

Kristen Stewart speelt de rol van Diana overtuigend. Ze weet op effectieve wijze de pijn over te brengen van een vrouw, die zo geprogrammeerd en geïsoleerd is, dat het voelt alsof ze niet kan ontsnappen en uit het oog is verloren wie ze echt is.

Maar bij vlagen bekroop mij ook het gevoel dat ik in een soort kitsch film zat met ook wel irritant lange droom- en dans scenes. Maar voor diegenen die van romantiek, kostuums en vorstelijke praal en pracht houden, kan ik deze film aanraden.

De leukste zin uit Spencer is als Diana aan haar kamerpersoneel vraagt om haar eindelijk eens alleen te laten: “Laat me nu met rust, want ik wil even masturberen”

Aantal sterren: ★★★

———————————————————————————————————————–

Tip: Franse filmfestival Tapis Rouge in Amsterdam

En dan nog een tip voor alle Francofiele filmliefhebbers: van donderdag 11 tot en met dinsdag 16 November vindt de derde editie plaats van het Franse Filmfestival Tapis Rouge.

Maar liefst twintig nieuwe films worden vertoond in de Amsterdamse Filmhallen, waaronder exclusieve screenings en Nederlandse premières.

Zo wordt op maandag 15 november Villa Caprice vertoond in aanwezigheid van niemand minder dan zanger en acteur Patrick Bruel !

Voor alle informatie ga naar www.tapisrougefransfilmfestival.nl

gifgif
Kathleen Warners
Kathleen Warners
Kathleen Warners gaat wekelijks naar de leukste filmpremières en schrijft daarover voor SAAR. Ze heeft 40 jaar in de media gewerkt, waarvan de laatste 20 jaar als Hoofd Amusement bij BNNVara. Niet alles is altijd koek en ei in haar leven, maar over het algemeen lukken haar pannenkoeken wonder en wel en de mooiste én liefste is haar grappige zoon Peter Pannekoek.