Niet altijd tevreden met je spiegelbeeld? Dat hebben we allemaal wel eens. Maar als je uiterlijk je leven beheerst, is het natuurlijk een totaal ander verhaal. Karin (57) heeft Body Dysmorphic Disorder en daarmee een preoccupatie met hoe ze eruitziet.
Het is vooral haar kapsel wat ervoor zorgt dat Karin zich lelijk voelt. Daarom deed ze er lange tijd álles aan om de boel te ‘redden’. Op het dieptepunt ging er langer dan een dag op aan kammen, borstelen, wassen en föhnen. Naar bed kon ze simpelweg niet.
“Mijn haar was jarenlang een regelrechte obsessie. Alles wat je ermee kunt doen deed ik. Ik sliep zelfs een tijdje rechtop zodat het niet in de war raakte. De rituelen namen uren in beslag. Een reden waarom ik vaak zo vroeg mogelijk opstond om nog op tijd op mijn werk te komen. Dat op zich was al dramatisch. Maar ik raakte ook steeds meer gespannen voor sociale dingen, bang om dan weer uren in de steigers te moeten zitten. Wat nam de stress weg? Geen afspraken meer maken. Soms kwam ik dagen mijn huis niet uit.”
De obsessie met haar uiterlijk begon op haar veertiende. Pesten was de trigger. Gaandeweg groeiden onzekerheden uit tot een hardnekkig monster. De BDD was slopend door alle uren die ze dagelijks aan haar uiterlijk moest besteden. Tot overmaat van ramp kwam daar nog een extra dwanghandeling bij: knippen. Ook het ritueel met de schaar ging van kwaad tot erger. “Ik sloeg compleet door en bleef maar plukjes weg knippen. Tot ik op een avond huilend voor mijn man stond. In mijn wanhoop had ik mijn kapsel volledig gemillimeterd. Precies datgene waarvoor ik bijna mijn hele leven bang was geweest, lelijk haar, had ik nu zelf veroorzaakt. Er waren alleen nog heel kleine stekeltjes te zien.”
Die wanhoopsdaad blijkt nu een blessing in disguise. Het gaat beter met Karin. “Het gekke was dat ik al na een paar dagen begon te wennen aan dat bijna kale koppie. Het was eigenlijk een bevrijding dat ik letterlijk niks meer kon met mijn haar. De trigger voor alle rituelen die mijn leven zo hadden beheerst was weg.”
Terug naar hoe het was wil ze nooit meer. Toch is Karin niet vrij van BDD en twijfelt ze of dat ooit gebeurt. “Een haartje dat uitsteekt moet er nog steeds vanaf. Maar ik laat in ieder geval niks meer voor mijn aandoening en ga weer overal naartoe. Dat is écht heel anders geweest.”
 heeft Body Dysmorphic Disorder en daarmee een preoccupatie met hoe ze eruitziet.){kind=link}