Drie weken door de stromende regen banjeren, insectenplagen op de nudistencamping, technoclub naast het peperdure hotel: wat kan er veel misgaan. Maar zo’n rampvakantie levert wél de mooiste verhalen op.
Tekst: Judith Eiselin
Daar stonden we dan, mijn kersverse echtgenoot (66) en ik (52), ontgoocheld op de parkeerplaats van het met uiterste zorg uitgezochte hotel. Het was vakantie, zomer 2022: onze huwelijksreis! En we waren er zojuist uitgegooid. Tijdens het diner. Of we per direct konden vertrekken, en snel een beetje.
“Ja maar meneer, het wás toch zo dat u vergat te vermelden dat de koude douche in die sauna bij onze tweede poging stuk was, zodat we het alleen maar snikheet konden krijgen?” En: “Ja maar meneer, u kunt toch niet menen dat de viskoekjes van twintig euro op de kaart bestaan uit één zuur ruikend viskoekje ter grootte van een euromunt?”
Vakanties: wat kun je je erin vergissen, wat kan er veel misgaan. En wat begint het altijd mooi en vol verwachting. Vakantie, vrijheid, mijn hart springt op zodra er plannen rijzen: ik hoef alleen nog even de perfecte plek te vinden, leve het internet. De wereld ontvouwt zich, vol meeslepende hoeken en gaten, dromerige bruggetjes, herbergen begroeid met wingerd, watervallen, pleintjes, wat niet al.
Wanneer, waarnaartoe, met welk vervoer, zulke dingen moet je natuurlijk tevoren weten. Maar liefst weet je ook weer niet te veel, wat mij betreft. Vakantie vieren is vooral toch ook: verrast worden. Ter plekke ontdekkingen doen. Ik houd er niet van tevoren al te weten hoe het weerbericht is, welke bezienswaardigheden bezocht moeten worden, wat je ergens kunt eten.”
Verder lezen?
Dat daar de nodige, euh… risico’s aan vastzitten, lees in de nieuwste Saar, nu in de winkel. Of trakteer jezelf gewoon eindelijk op een lekker abonnement – altijd front row voor verhalen vol herkenning als je óók veel te jong bent om oud te zijn.
