Als je grote zoon vlakbij jou in de buurt een klus heeft, is het dan de bedoeling dat je gezellig langsfietst? Of schaamt-ie zich dood en zal hij tot in lengte van dagen door zijn collega’s gepest worden?
Een berichtje van mijn zoon. ‘Mam. Ik moet in Etten-Leur werken op de Concordialaan.’ Mijn zoon Julius woont in Vught en loopt stage voor een aannemersbedrijf. Ik woon in Etten-Leur en de Concordialaan is vlakbij. Mijn hart maakt een sprongetje. Ik douche, kleed me aan, doe wat make-up op mijn toet en spring op de fiets.
De Concordialaan is best lang maar er staat vast ergens zo’n aannemersbusje geparkeerd. Mijn zoon die aan het werk is. Dat moet ik zien. Misschien krijg ik wel koffie van de opzichter. Misschien zitten ze gezellig op van meegebrachte koelboxen een boterhammetje te eten en bieden ze mij een appeltje aan. Misschien heeft hij een hele strenge baas en mag hij geen seconde met mij praten en krijgt hij op zijn donder omdat hij zich heeft laten afleiden door zoiets raars als een moeder.
LEES OOK Als je moeder van 82 in bomen klimt (om geld uit te sparen)
Ik fiets de Concordialaan in. Werkelijk overal staan busjes. Witte busjes. Grijze busjes. Auto’s die op busjes lijken. Maar ik hoor nergens getimmer, gebonk of het geluid van een zaag. Dus fiets ik door. Als ik hem niet vind ga ik wel even langs bij mijn eigen mamaatje. Zij woont in een appartementencomplex met uitzicht op, jawel, de Concordialaan. Ik fiets langs een grasveld. Een braakliggend terrein met hekken eromheen. Een vent zwaait uitbundig naar mij. Een jonge vent met een lelijk petje op. Wat is dat toch met dat mooie weer? Dat mensen zich dan ineens zo vrolijk en uitbundig gaan gedragen? Dat er dan wordt nageroepen, gefloten en/of spontaan gezwaaid?
Ik fiets door. Waar zou hij toch zijn? Zal ik maar eerst even naar mama fietsen voor een kopje koffie en hem dan een berichtje sturen wáár hij precies is? En of ik langs mag komen? Misschien is het wel helemaal de bedoeling niet dat ik langskom. Misschien schaamt hij zich wel kapot voor mij en wordt hij door zijn collega’s gepest met zijn moedertje. Stapt hij vanaf vandaag in alle vroegte in dat busje en dan beginnen zijn collega’s te joelen of hij zijn moedertje mist en zo.
Ik ook altijd met mijn impulsieve gedoe. Tuurlijk wil hij helemaal niet dat ik kom. Ik veroorzaak alleen maar ellende. Julius is allang niet meer dat kleine jongetje dat het liefst dicht tegen mij aan wilde slapen. Die oprecht kwaad werd toen ik hem ooit vertelde dat hij niet voor altijd bij mij zou blijven wonen en woest uitriep: ‘Nou. Lekker is dat!’
Welke gast van twintig die in de bouw werkzaam is wil nou dat zijn moeder hem op zijn werk opzoekt? Mijn 1.90 meter lange, 95 kilo wegende, afgetrainde zoon hoopt nu vast enorm dat ik niet zo achterlijk ben hem op zijn stage op te zoeken.
Ik ben zo in gedachten verzonken dat het even duurt voordat ik iemand ‘Ma!’ Mama!’ hoor roepen. Ik kijk achterom. De zwaaiende vent met het lelijke petje rent over het grasveld. Richting mij. Het is mijn zoon. ‘Hoi Mam! Herkende je mij niet?’
LEES OOK Zoon maakt filmpje om zijn moeder aan de man te helpen
