Edith vindt het heel vervelend dat iedereen maar u en mevrouw tegen haar zegt. Ze wil een jij zijn en blijven – ook als ze ooit in een verzorgingshuis terechtkomt.
Dik in de vijftig ben ik en nog steeds niet eraan gewend dat ze u en mevrouw tegen me zeggen. En het is helemaal vreselijk als ze ook nog mijn achternaam erachter plakken. Ik heb me nooit mevrouw Tulp gevoeld en ik zal me waarschijnlijk ook nooit zo gaan voelen. In het ziekenhuis vind ik het al erg, maar het lijkt me vreselijk om in een zorgcentrum te wonen waar ze je bij elk kopje thee op luide toon vragen of mevrouw Tulp ook een koekje wil.
Dat ik er als jonge blom niet tegen kon dat ze u en mevrouw tegen me zeiden, oké, dat is normaal. Meestal zeggen ze dat ook niet. Dan is het gewoon je en jij en duurt het zeker tot je dertigste voordat ze je beleefd aanspreken met mevrouw en dan alleen nog op een slechte dag. Maar vanaf je veertigste is het gedaan met je en jou en moet je steeds vaker zeggen: ‘Je mag me wel tutoyeren, hoor’, wat klinkt alsof je een pruim doorslikt, of, ‘Zeg maar je en jij tegen me’, wat klinkt alsof je tong aan het slalommen is. Aan dat verzoek wordt trouwens steeds minder vaak voldaan. Het respect wordt me tegen heug en meug door de strot gedouwd.
Andersom is er ook een dilemma. Vroeg sprak ik mijn oma altijd netjes aan met u. En ook de vrienden van mijn ouders. Later wilde ik die meneren en mevrouwen gezellig bij hun voornaam noemen, maar dat durfde ik niet. Dat leverde ingeslikte frases op als Hoe gaat het …mompel mompel.. in plaats van Hoe gaat het met u, of omzeilende constructies als Hoe staat het leven?
Ontmoet ik een onbekende, dan ben ik de eerste om voor te stellen gewoon je en jij tegen elkaar te zeggen. Als de aangesprokene toch hardnekkig u blijft zeggen, volgt er een vreemde parendans waarbij ik het onderspit delf als ik met een ouder iemand heb te maken of neiging tot slaan krijg als ik een snotneus tegenover me heb. Aan de telefoon twijfel ik vaak: is dit een uutje of een jijtje? Bij de Belastingdienst houd ik het voor de zekerheid bij u, bij de technische dienst van mijn provider zeg ik jij.
Sommige mensen zijn totaal in de war. ‘Geachte mevrouw Tulp,’ las ik vanochtend in een mail, ‘wat leuk dat jij je hebt ingeschreven bij ons bureau.’ Het u gaat allang niet meer om respect, maar om het creëren en houden van afstand. Daarom schreeuwt de jij in mij dat ze nooit een u wil worden. Mijn jij wil verbinding en die zit niet in het stijve u en mijn bloemige achternaam.
LEES OOK: 51 momenten dat ik me opeens stokoud voel
NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.
NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)
