Irma heeft iets heel raars: zo gauw ze een bril opzet, ziet ze er precies zo uit als haar moeder. En hoewel haar mamsie hartstikke lief was, wil Irma er niet uitzien als een lief oud omaatje. Kom nou!
Ik vind het heus niet erg om op mijn moeder te lijken. Sterker nog, ik ben er trots op. Maar ik zie mezelf wel graag als een jongere, hippere, knappere versie. Geen kort permanente en keurige mantelpakjes of pantalons en vooral geen bril! Er zijn nog heel veel foto’s waar mijn moeder een van de kleinkinderen op schoot heeft, en met een leesbrilletjes op zit voor te lezen. Lief en schattig, maar absoluut niet sexy.
Daar ben ik dus nog niet aan toe. Mijn ogen echter wel. Mijn ogen geven duidelijk aan dat ze héél graag een leesbril willen. Zoals mijn vader wel eens zei: ‘Mijn armen worden een beetje te kort voor de krant.’ Ik moet steeds meer afstand houden met de letters, anders kan ik ze niet lezen.
Dus ben ik overstag. Ik heb een klein, goedkoop leesbrilletje aangeschaft. Zonder montuur, want dan valt ’t het minst op. En ik draag ‘m alleen thuis, waar niemand behalve mijn lief het ziet. En als we uiteten gaan, want om nou de hele menukaart voor te lezen vindt mijn schat overdreven (en ik verdenk hem ervan dat hij stiekem dingen overslaat). Als ik mijn keuze gemaakt heb, gaat de leesbril snel weer mijn tas in.
Een zonnebril is anders, die is supersexy. Op vakantie, terwijl ik in mijn blitse, lange wapperende zonnejurk loop. Flaphoed op, echte diva. En zo af en toe schuif ik hem boven op mijn hoofd als een ware filmster. Even fladderen met mijn meterslange wimpers en al die Grieken (Italianen, Spanjaarden) zijn als was in mijn handen.
Tenminste, zo had ik dat bedacht. De praktijk is een stuk minder glamorous. Behalve dat zo’n flaphoed er volkomen belachelijk uitziet op mijn hoofd, blijft het toch ook wat sukkelen met zo’n zonnebril. Op onze wandeling over de Boulevard ziet het er nog wel aardig uit, maar zodra we op een terras zitten begint het. Met zonnebril kan ik namelijk de kaart niet lezen. Dus: zonnebril af, leesbril op. Van vamp naar oma in twee seconden. Kaart lezen, omabril af en filmsterrenbril op, wachten op de ober, vergeten wat ik nou ook alweer wilde bestellen (tja, de leeftijd), zonnebril af en bril weer op. Lekker handig.
Even later op mijn strandstoeltje hetzelfde: met zonnebril kan ik niet lezen. Met leesbril wel, maar behalve dat ik er dan niet uitzie, is een boek lezen in de felle schittering van de zon vermoeiend en onprettig.
Nou ja, dat was dus één vakantie afzien. Ik ben geen sufferd: ik weet heus wel dat het simpeler kan. Een zonnebril met leesgedeelte dus! Ik ga op zoek en vind de perfecte zonnebril bij Babsee. Mooi, modieus én geschikt voor 50+-ogen. Babsee heeft namelijk zonnebrillen met focus: op de kleine lettertjes, of op het grote geheel. Handig om de menukaart te lezen, een boek of mijn email op m’n telefoon. Zonder gedoe.
De volgende vakantie hebben mijn ogen en ik rust: ik kan lezen zonder de felle schittering van de zon, ik hoef niet te sukkelen met twee brillen én ik kan er de hele vakantie lang uitzien als een vamp (qua bril dan. De rest van mijn lijf ziet er toch iets meer uit als middelbaar moeke dan als Marilyn Monroe. Helaas.) Probleem opgelost!
Dit artikel is mogelijk gemaakt door Babsee, maar de content is 100% van ons.
Lees hier alles over ons advertentiebeleid.
